tag:blogger.com,1999:blog-32634891765705863622024-03-12T21:53:15.926-07:00ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣΕΔΩ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑ. ΣΤΕΙΛΕ ΤΟ ΣΤΟ:
librofan.mail@gmail.comlibrofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-45698880526813624792020-03-30T00:44:00.001-07:002020-03-30T01:19:42.301-07:00"Οι εφιάλτες της γυναίκας": Διήγημα της Μαρίας Σκαμπαρδώνη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<br /></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><i>Το διήγημα αυτό μας έστειλε η δημοσιογράφος Μαρία Σκαμπαρδώνη της οποίας είναι πνευματικό</i></span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><i> δημιούργημα και εμπίπτει στους κανόνες περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Επιτρέπεται η αναδημοσίευση</i></span><br />
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: 11pt; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre;"><i> με <a href="mailto:m.skampardoni@gmail.com">την άδεια της της συγγραφέως</a>.</i></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: large;"><img alt="Οι συχνοί εφιάλτες «καμπανάκι» για προβλήματα υγείας - Ειδήσεις ..." class="n3VNCb" data-noaft="1" height="400" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2014/04/04/18010017_nightmare2.jpg" style="margin: 0px;" width="400" /> </span></span><br />
<span style="background-color: transparent; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: large;">"Οι εφιάλτες της γυναίκας"</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; font-variant-east-asian: normal; font-variant-numeric: normal; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"><span style="font-family: "calibri" , sans-serif; font-size: large;">Διήγημα τρόμου</span></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> Μία γυναίκα ξυπνάει έντρομη μέσα στη νύχτα; είναι κάθιδρη και αναστατωμένη. Κάποιος της επιτέθηκε στον ύπνο της και αποπειράθηκε να τη βιάσει! Είναι φριχτό και δε θα έπρεπε λογικά να ανησυχεί τόσο πολύ αφού τελικά δεν ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Αλλά αυτό που την προβλημάτιζε είναι πως εδώ και αρκετό καιρό βλέπει το ίδιο. Κάθε βράδυ εκείνη περπατάει μόνη της στο σκοτάδι και κάποιος της επιτίθεται και προσπαθεί να της κάνει κακό. Είναι φρικτό για μία γυναίκα να βλέπει ακόμα και στον ύπνο της πως γίνεται θύμα βίαιης επίθεσης. Μετά ξυπνάει, πριν δει τη φρικτή συνέχεια, πάντοτε ξυπνάει.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Σηκώθηκε από το κρεβάτι, δεν μπορούσε να κοιμηθεί ξανά. Ήταν εντελώς μόνη στο σπίτι, αποφάσισε να σηκωθεί και να πάει στην κουζίνα να πιει ένα ποτήρι νερό. Εκείνη τη στιγμή, εντελώς ξαφνικά, χτυπάει το τηλέφωνο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα τρομοκρατείται. Αναρωτιέται μέσα της τι θα έπρεπε να κάνει. Μα ποιος τη θυμήθηκε μέσα στην άγρια νύχτα; Μήπως τελικά το όνειρα που έχουν κυριεύσει τον ύπνο της τον τελευταίο καιρό, προσπαθούν να την προειδοποιήσουν για κάτι; Μήπως ενστικτωδώς είναι βέβαιη πως μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να είναι πια όνειρα;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το τηλέφωνο δε σταματάει. Ένας φόβος διάχυτος την πλημμυρίζει εντός της και μία απορία αναδύεται βαθιά από μέσα της: να το σηκώσει ή να μην το σηκώσει; Είχε και τη μητέρα της άρρωστη στην επαρχία από την καρδιά της. Γυναίκα μεγάλης ηλικίας, μήπως της συνέβη κάτι και την ειδοποίησαν, έστω και μέσα στη νύχτα; Και αν δεν το σήκωνε και ήταν πραγματική η ανάγκη;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αποφασίζει να το σηκώσει για να ακούσει από την άλλη άκρη του ακουστικού μία βαθιά και πηχτή φωνή –σα να έβγαινε από τάφο- η οποία της είπε τα εξής λόγια: <<Θα δεις τι θα πάθεις μέσα στις επόμενες ημέρες>>.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τρομοκρατήθηκε, έκλεισε αμέσως το τηλέφωνο και έτρεξε στο κρεβάτι της να κουλουριαστεί κάτω από την κουβέρτα. Έπρεπε να δράσει, η ίδια η ζωή της κινδύνευε! και η πραγματικότητα και το όνειρο της έδειχναν ακριβώς το ίδιο πράγμα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αποφάσισε τότε να μιλήσει στο σύντροφό της –οι σχέσεις τους είχαν ψυχρανθεί τον τελευταίο καιρό, ίσως αυτή να ήταν μία ιδανική ευκαιρία ώστε να μπορέσουν να βρεθούν ξανά και να μονοιάσουν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Την επόμενη ημέρα, έφυγε για τη δουλειά της στο γραφείο. Δεν προλαβαίνει να κατέβει στην είσοδο, ώστε να δει γραμμένη με μαύρη έντονη μπογιά τη φράση ‘’σε θέλω’. Εκείνη τη στιγμή, κατεβαίνει μαζί της και ο διαχειριστής της πολυκατοικίας.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Καλημέρα σας, του λέει εκείνη. Μήπως γνωρίζουμε ποιος έγραψε αυτή τη φράση στον τοίχο;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Όχι καλό μου κορίτσι, απαντάει εκείνος. Είναι πρώτη φορά που βάφουν τον τοίχο μας και γράφουν τέτοιο μηνύματα ερωτικού περιεχομένου. Δε σέβονται την περιουσία του άλλου στις ημέρες μας καθόλου πια! Πρέπει να σβήσουμε το μήνυμα από τη τζαμαρία της εισόδου και να την καθαρίσουμε.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ευχαρίστησε το διαχειριστή για τις πληροφορίες και έφυγε. Στο δρόμο ήταν αρκετά προσεκτική, κάθε άγνωστος περαστικός θα μπορούσε να είναι για εκείνη ο μελλοντικός της βιαστής, αυτός που θα της έκανε κακό.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Φτάνοντας στο γραφείο και κατευθυνόμενη στον προσωπικό της χώρο, διέκρινε μία ανθοδέσμη με είκοσι κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Νευριάζει, ποιος της τα έφερε; Γιατί δεν την αφήνουν ήσυχη, τι μπορεί να θέλουν από αυτή;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Φωνάζει υπαλλήλους και ρωτάει αν είδαν κανένα με περίεργη εμφάνιση να έρχεται στο γραφείο της. Εκείνες απάντησαν όχι, αδύνατο να ερχόταν κάποιος και να μην τον παρατηρούσαν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Κάτι έπρεπε να κάνει, ο κλοιός γύρω από αυτή στένευε απειλητικά. Μήπως έπρεπε να απευθυνθεί στην αστυνομία; Σκέφτηκε τότε να περιμένει λίγες ημέρες ακόμα; ίσως να ήταν πράγματι, κάποιος τρελός της θαυμαστής ο οποίος με τον καιρό θα βαριόταν και θα σταματούσε.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Επιστρέφει στο σπίτι και ανοίγοντας την πόρτα, βλέπει τον αγαπημένη της Πέτρο να την περιμένει. Τρέχει και τον αγκαλιάζει, λέγοντας:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Πέτρο μου πού είσαι; φωνάζει. Νόμιζα πως επειδή είχαμε μαλώσει, δε θα ενδιαφερόσουν πια για μένα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Μα τι λες καλή μου! βιάζεται να την καθησυχάσει ο άλλος. Φυσικά και θα ερχόμουν, έλαβα το μήνυμά σου στον τηλεφωνητή και δε σου κρύβω πως θορυβήθηκα αρκετά. Πες μου τι συμβαίνει;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;"> -Πέτρο κάποιος απειλεί να με βιάσει και να με σκοτώσει! του απαντάει εκείνη με τρεμάμενη φωνή. Είναι απίστευτο, στην αρχή νόμιζα πως όλο αυτό περιοριζόταν στη φαντασία μου, αλλά τις τελευταίες μέρες δέχομαι παράξενα τηλεφωνήματα στο σπίτι, μου στέλνουν λουλούδια στο γραφείο, μου γράφουν ερωτικά μηνύματα στην πόρτα και στην είσοδο της πολυκατοικίας. Δεν ξέρω τι να κάνω, έχω τρομοκρατηθεί!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ηρέμησε καλή μου! απάντησε εκείνος. Κάποιος παρανοϊκός θα είναι, δεν εξηγείται αλλιώς. Πρέπει να πάμε στην αστυνομία, να αντιδράσουμε κάπως.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Σκέφτηκα να σε ενημερώσω πρώτα και να περιμένω ακόμα λίγες ημέρες. Θα μπορούσες όμως να μου κάνεις μία χάρη; Έλα να μείνεις εδώ για δύο τρεις ημέρες, φοβάμαι να μένω μόνη μου!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Εντάξει, απάντησε εκείνος, θα έρθω.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ήρθε το βράδυ και ο Πέτρος έμεινε δίπλα της μέχρι να βεβαιωθεί πως εκείνη θα κοιμηθεί ήρεμα. Όταν διαπιστώνει πως εκείνη αποκοιμήθηκε, ξαπλώνει δίπλα της. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν περνάει όμως αρκετή ώρα, όταν ξαφνικά εκείνη αρχίζει να στριφογυρίζει μέχρι να σηκωθεί ξαφνικά βγάζοντας μία δυνατή κραυγή.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τι έπαθες αγάπη μου; ρωτάει έντρομος ο Πέτρος.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τον είδα ξανά! φώναξε εκείνη. Τον είδα, ήθελε να μου κάνει κακό! Τα όνειρά μου προσπαθούν να με προειδοποιήσουν, κάτι πρέπει να κάνω!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ηρέμησε αγάπη μου! της λέει ο Πέτρος αγκαλιάζοντάς τη. Θα δούμε με ηρεμία αύριο που θα έχει μέρα τι θα κάνουμε. Τώρα πρέπει μόνο να ηρεμήσεις.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Την επόμενη ημέρα, η γυναίκα ετοιμάζεται ώστε να πάει στη δουλειά της. Ο Πέτρος είχε σηκωθεί νωρίτερα από εκείνη και της είχε ετοιμάσει πρωινό.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Καλημέρα! της είπε με γλυκιά φωνή. Πώς είσαι, αισθάνεσαι καλύτερα; Σου έχω ετοιμάσει πρωινό;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Καλημέρα, απάντησε εκείνη. Ναι, είμαι καλύτερα. Πάω για λίγο στο μπάνιο να ετοιμαστώ για τη δουλειά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν προλαβαίνει να μπει στο μπάνιο, όταν ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου μπορείς να το σηκώσεις; τον παρακαλάει ευγενικά. Είμαι στο μπάνιο και δεν μπορώ να έρθω αυτή τη στιγμή.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Πέτρος σηκώνει το τηλέφωνο για να ακούσει από την άλλη μεριά του ακουστικού την ίδια πηχτή και σκοτεινή φωνή να του λέει τα ίδια λόγια που είχε πει χθες στη γυναίκα: <<θα δεις τι θα πάθεις σε λίγες ημέρες>>.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Πέτρος, φανερά εκνευρισμένος, αρχίζει να φωνάζει: <<Σταμάτα αυτό το αστείο, θα σε βρούμε και θα πάθεις όσα δεν έχει πάθει άνθρωπος μέχρι τώρα!>></span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Πετάει το τηλέφωνο και εκείνη τη στιγμή βγαίνει έντρομη και η γυναίκα από το μπάνιο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Σου μίλησε; Ω Θεέ μου, κάποιος με απειλεί, κάποιος ξέρει τα πάντα για εμένα! Τα όνειρά μου δεν είναι τυχαία, προσπαθούν να με προειδοποιήσουν για το επικείμενο κακό! Πέτρο τι θα κάνουμε;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Θα δούμε, απάντησε εκείνος. Πρέπει να ενημερώσουμε την αστυνομία. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα πήγε στη δουλειά της, ελπίζοντας πως εκείνη θα τη βοηθήσει να ξεπεράσει το φόβο που της δημιούργησε το σημερινό τηλεφώνημα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Κατά περίεργο τρόπο, όλα ήταν ήρεμα στο εργασιακό της περιβάλλον. Δε βρήκε λουλούδια να την περιμένουν, ούτε δέχτηκε κάποιο περίεργο τηλεφώνημα. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Μήπως ο άγνωστος και μανιακός θαυμαστής την είχε ξεχάσει; Με αυτή την ελπίδα ξεκίνησε να επιστρέφει στο σπίτι της για να δει στην πόρτα του σπιτιού της κάποιος να της έχει ζωγραφίσει καρδούλες.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τρομοκρατείται, μπαίνει μέσα στο σπίτι της και κλειδώνει την πόρτα. Βρίσκει τον Πέτρο και τον ενημερώνει για τις αφιερώσεις και τη ζωγραφική.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Έχω τρομοκρατηθεί πρώτη φορά στη ζωή μου τόσο πολύ! του λέει κλαίγοντας.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αυτό ήταν! φωνάζει εκείνος. Πρέπει κάτι να κάνουμε να δράσουμε. Εμείς μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Πρέπει να ενημερώσουμε την αστυνομία, αλλά δεν έχουμε κανένα απτό στοιχείο για την ταυτότητα αυτού του ατόμου. Ας πάω στο αστυνομικό τμήμα να τους ενημερώσω ώστε να έχουν το νους τους. Εσύ είσαι ταραγμένη, μείνε στο σπίτι, θα πω εγώ όλα τα απαραίτητα στοιχεία για εσένα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα συμφωνεί και ο Πέτρος ξεκινάει να πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει το περιστατικό του εκφοβισμού και της παρενόχλησης.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνη μένει μόνη της στο σπίτι. Κάνει μία βόλτα ανάμεσα σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού και κατευθύνεται στο υπνοδωμάτιο. Η ματιά της πέφτει τότε στη βαλίτσα που είχε μαζί του ο Πέτρος. Αστραπιαία σκέφτεται να την ανοίξει επειδή φλέγεται εντός της από την περιέργεια να δει τι θα μπορούσε να έχει μέσα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Την ανοίγει και βλέπει μερικά ρούχα του Πέτρου, ένα πακέτο τσιγάρα και λίγα χρήματα. Όμως, τα μάτια της πέφτουν σε ένα χαρτί –έμοιαζε με μία σημαντική ειδοποίηση. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Όσο και αν γνώριζε πως δεν μπορούσε να διαβάζει ένα καθαρά προσωπικό έγγραφο, η περιέργειά της ήταν τόσο δυνατή, ώστε αποφάσισε να το δει και εσωτερικά. Αν έμοιαζε κάτι ασήμαντο, δε θα έδινε σημασία; έβλεπε όμως πως φαινόταν κάτι πραγματικά σημαντικό, ήταν δυνατόν λοιπόν να μη γνωρίζει περί τίνος πρόκειται;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Διαβάζει πως επρόκειτο για μία σημαντική πρόταση από τη δουλειά του Πέτρου, η εταιρεία στην οποία εργαζόταν του είχε κάνει πρόταση να διευθύνει μία εταιρεία στο εξωτερικό. Για να το κάνει όμως αυτό, θα έπρεπε να εγκατασταθεί μόνιμα στο εξωτερικό!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο Πέτρος της απέκρυψε κάτι τόσο σημαντικό για τη δουλειά του. Αισθάνθηκε μέρα της προδομένη και θυμωμένη.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν πρόλαβε όμως να αφήσει το έγγραφο και να φτιάξει τη βαλίτσα έτσι ώστε να μη φαίνεται πως την έχει πειράξει, καθώς εκείνη τη στιγμή ο Πέτρος μπαίνει στο δωμάτιο και της φωνάζει:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τι κάνεις εκεί; Αυτό είναι προσωπικό μου έγγραφο, δεν έχεις δικαίωμα να το ανοίγεις και να το διαβάζεις;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ενώ εσύ έχεις δικαίωμα να μου κρύβεις κάτι τόσο σημαντικό για τη ζωή και τη δουλειά σου; τον ρωτάει εκείνη με νεύρα. Εσύ λες πως με αγαπάς και με υπολογίζεις; Πώς είναι δυνατόν να μου αποκρύπτεις την πρόταση για εργασία που σου έγινε για το εξωτερικό;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Θα στο έλεγα! άρχισε να φωνάζει εκείνος. Αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα πάω, το σκέφτομαι. Δεν ήθελα απλώς να σε ταράξω με όλα αυτά που σου συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες, δεν ήθελα να σου δημιουργήσω ανασφάλεια διότι υπήρχε περίπτωση να αισθανθείς μόνη απέναντι σε αυτόν που σε απειλεί! Ήθελα απλώς λίγο χρόνο. Αλλά εσύ βιάστηκες να ψάξεις και να μάθεις μόνη σου.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τα λόγια του δεν την έπειθαν. Ήξερε, κάτι μέσα της φώναζε να μην τον πιστεύει. Αισθανόταν πως είχε πάρει ήδη την απόφαση να την αφήσει, αλλά δεν ήθελε να της το πει ώστε να μην την ταράξει περισσότερο. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δε συνέχισε τη συζήτηση; δεν άντεχε και τις φωνές, είχε περάσει πολλά και είχε ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες. Του είπε πως είναι ακόμα θυμωμένη, πως θα πάει στο δωμάτιό της να κοιμηθεί για λίγη ώρα και πως επιθυμούσε εκείνος να μην την ενοχλήσει. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Έκλεισε την πόρτα του δωματίου της και ξέσπασε σε κλάματα. Κρατιόταν όλη αυτή την ώρα, δεν ήθελε να τη δει να κλαίει, δεν ήθελε να του δώσει τη χαρά πως την πλήγωσε. Ήξερε έτσι και αλλιώς, πως η σχέση τους δεν ήταν τόσο δυνατή –και ας προσπαθούσε μανιωδώς να πείσει τον εαυτό της για το αντίθετο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ξάπλωσε στο κρεβάτι και άφησε τον εαυτό ελεύθερο από σκέψεις ώστε να αποκοιμηθεί ευκολότερα. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Για λίγα λεπτά ο ύπνος της ήταν γαλήνιος και ήρεμος. Τίποτα μέχρι στιγμής δεν την είχε ταράξει, όλα έδειχναν να κυλάνε ομαλά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ξαφνικά, ο εφιάλτης επέστρεψε! Εκείνη περπατάει νύχτα στο δρόμο και ξαφνικά κάποιος μέσα στο σκοτάδι πετάγεται από ένα θάμνο, την αιφνιδιάζει και της κλείνει το στόμα ώστε εκείνη να μην μπορεί να αντιδράσει. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνη τη στιγμή όμως που προσπαθεί να τη μεταφέρει πίσω από το θάμνο ώστε να τη βιάσει, ξυπνάει μέσα στα δάκρυα και ουρλιάζοντας.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή πετάγεται αστραπιαία στο δωμάτιό της, την αγκαλιάζει και προσπαθεί να την ηρεμήσει.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου, τι συνέβη; τη ρωτάει. Επέστρεψαν πάλι οι εφιάλτες, πάλι εκείνον που θέλει να σου κάνει κακό είδες;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Πέτρο μου, είπε εκείνη αγκαλιάζοντάς τον σφιχτά. Συγγνώμη που διάβασα κρυφά την επιστολή που σου έστειλαν, συγγνώμη που δεν περίμενα εσύ να μου μιλήσεις πρώτος, συγγνώμη που σου θύμωσα. Συγγνώμη, συγγνώμη, λυπάμαι τόσο πολύ! Μη με αφήσεις, σε παρακαλώ μη με αφήσεις! Θα μου επιτεθεί, έρχεται η ώρα που θα είμαι το θύμα του, το όνειρο που με κυνηγάει κάθε βράδυ θα γίνει πραγματικότητα!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Πέτρος την έβλεπε πόσο ταραγμένη είναι. Την αγκάλιασε σφιχτά και φιλώντας τη στο μέτωπο, της είπε:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου, πώς είναι δυνατόν να φύγω μακριά σου και τη στιγμή μάλιστα που με έχεις περισσότερη ανάγκη από ποτέ; Πώς είναι δυνατόν να αδιαφορήσω για το κακό που φοβάσαι πως θα σου συμβεί; Εδώ θα μείνω, θα σε κρατάω στην αγκαλιά μου μέχρι να αισθανθείς προστασία και σιγουριά, δε θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Δεν πειράζει για το χαρτί, δε σου είμαι θυμωμένος. Γνωρίζω πως τα νεύρα σου είναι ταραγμένα τον τελευταίο καιρό και ξεσπάς εύκολα με το παραμικρό.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα αποκοιμήθηκε μετά από λίγο; είχε υποστεί σοκ και η επόμενη αντίδρασή της ήταν να λιποθυμήσει. Ο Πέτρος τη φίλησε στο μέτωπο, τη σκέπασε με μία κουβέρτα και βγήκε από το δωμάτιο αφήνοντας την ίδια να κοιμηθεί και να ηρεμήσει.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Μετά από μία με δύο ώρες ξύπνησε και βγήκε στο σαλόνι. Ο Πέτρος ήταν στο σαλόνι και έβλεπε τηλεόραση, δεν είχε κοιμηθεί ακόμα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου είσαι καλύτερα; τη ρώτησε.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ναι αγάπη μου, είμαι καλύτερα! του απάντησε εκείνη. Μάλιστα, πήρα μία απόφαση την οποία και θα ήθελα να σου ανακοινώσω. Σκεφτόμουν να πάρω άδεια από τη δουλειά μου για λίγες ημέρες. Και λίγο χρόνο θα βρούμε έτσι μαζί και θα δω αν τελικά αυτός θα συνεχίσει τις επιθέσεις.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αυτή είναι μία σωστή απόφαση! της είπε εκείνος. Ναι, λίγες μέρες να είμαστε μαζί είναι ό,τι καλύτερο!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα πήρε λοιπόν άδεια, όπως είπε, τις επόμενες ημέρες. Όλα έμοιαζαν όμορφα, οι ημέρες κυλούσαν αρμονικά. Το ακόμα πιο περίεργο ήταν και ότι η ίδια είχε ηρεμήσει; οι εφιάλτες, οι ανεξήγητες φοβίες, τα ερωτικά μηνύματα, όλα έπαυσαν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Και το καλύτερο: ο Πέτρος είχε αλλάξει τη συμπεριφορά του προς εκείνη. Πρώτη φορά τον έβλεπε τόσο προστατευτικό, τόσο τρυφερό. Όλα έμοιαζαν να πηγαίνουν προς το καλύτερο, εκείνη πλέον ήταν βέβαια πως όλα αυτά ήταν ένας εφιάλτης ο οποίος ήταν πια μακρινός και ανήκε στο παρελθόν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Κάθε βράδυ ήταν μαζί, εκείνος δεν την άφηνε από τα μάτια του. Έδειχνε πραγματικά ενδιαφέρον, νοιαζόταν για εκείνη και τον ευαίσθητο ακόμα ψυχισμό της. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Είχαν περάσει σχεδόν εβδομάδες, όλα κυλούσαν αρμονικά. Ο Πέτρος ήταν εκείνος που έβγαινε μόνο έξω ώστε να αγοράζει όλα τα είδη πρώτης ανάγκης για το σπίτι. Έφευγε επίσης, κάθε πρωί για τη δουλειά, ζητώντας από τη γειτόνισσα, δίχως η γυναίκα να το γνωρίζει, να την προσέχει διακριτικά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ήρθε μία λοιπόν ευτυχισμένος και χαρούμενος, κρατώντας μία ανθοδέσμη.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Μπαίνει στο σπίτι και μόλις τη βλέπει, την αγκαλιάζει με μία αγκαλιά η οποία τη σηκώνει ολόκληρη.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου πώς είσαι; της λέει. Σήμερα αποφάσισα να σε βγάλω έξω, θα πάμε σε ένα ακριβό ρεστοράν. Θα γιορτάσουμε το γεγονός πως όλες οι άσχημες ημέρες πέρασαν και πως όλα πάνε πλέον καλύτερα. Από εσένα θα ήθελα να ντυθείς, να γίνεις μία κούκλα πανέμορφη και να με περιμένεις. Μόλις γυρίσω, θα βγούμε έξω. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα ήταν ευτυχισμένη –επιτέλους, θα της εκδήλωνε την αγάπη του! Για ώρες έκανε μπάνιο και αφρόλουτρο, προσπαθώντας να καθαρίσει όχι μόνο το σώμα της αλλά και την ψυχή της από κάθε αρνητικότητα και κακό που την είχε βρει τον τελευταίο καιρό. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο άγνωστος και μανιακός θαυμαστής είχε σταματήσει να την ενοχλεί, ο Πέτρος ήθελε να τη βγάλει έξω επίσημα. Τι άλλο θα μπορούσε, άραγε, να θέλει από τη ζωή της;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το βράδυ είχε έρθει, πλησίαζε οχτώ. Η γυναίκα περιποιημένη και ντυμένη όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή της περίμενε τον Πέτρο. Δεν περνάνε πολλά λεπτά και εκείνος καταφτάνει.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τρέχει στην αγκαλιά του, εκείνος της λέει να φύγουνε ώστε να βρούνε το καλύτερο τραπέζι πριν το πάρει κάποιος άλλος.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Φτάνουν στο εστιατόριο, κάθονται σε ένα τραπέζι που είχε εξαιρετική θέα και παραγγέλνουν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνη γελούσε και έπινε αργά ένα ποτήρι με σαμπάνια. Εκείνος την κοίταξε και αφού της χαμογέλασε, είπε:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Λοιπόν, είσαι ευτυχισμένη; Ήθελα να βγούμε έξω για πολλούς λόγους. Αφενός διότι ήθελα να γιορτάσουμε το γεγονός πως ο μανιακός σου θαυμαστές και τα τόσο άσχημα όνειρα που έβλεπες είναι πια παρελθόν και αφετέρου διότι θα ήθελα να σου ανακοινώσω κάτι σημαντικό που αφορά και τους δύο μας.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η καρδιά της σφίχτηκε, φανταζόταν τι θα ήθελε να της πει. Αλλά περίμενε να της το πει ο ίδιος , αυτό θα είχε αξία έτσι και αλλιώς.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ας κάνουμε μία πρόποση πρώτα, λέει ο Πέτρος, σηκώνοντας το ποτήρι του. Σε όλα τα όμορφα που θα έρθουν. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα σήκωσε το ποτήρι της και έκανε και εκείνη πρόποση; επιτέλους, όλα της πήγαιναν καλά! </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Λοιπόν, λέει ο Πέτρος ξανά, υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σου πω.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Αγάπη μου πες μου του λέει εκείνη.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Λοιπόν, εγώ…</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Ναι..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Εγώ..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Πες το αγάπη μου, πες του!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Δέχτηκα τη δουλειά και φεύγω σύντομα για το εξωτερικό. Το σκέφτηκα καλά κα είδα πως είναι μεγάλη βλακεία να πετάξω μία ευκαιρία την οποία άλλοι περιμένουν μία ζωή ολόκληρη. Έτσι και αλλιώς και εσύ πια είσαι καλύτερα, δε με χρειάζεσαι πια τόσο πολύ..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα τον κοίταζε σαστισμένη. Άλλα περίμενε να ακούσει και άλλα της έλεγε. Εκείνη περίμενε να του ομολογήσει πως δεν μπορεί λεπτό μακριά της, πως θέλει να μείνει μαζί της. Όλα γύρω της και μέσα της κυρίως, γκρεμίστηκαν.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Άφησε θυμωμένη το ποτήρι της, τον κοίταξε με άγριο βλέμμα και του είπε:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Με έφερες σε αυτό το υπέροχο μέρος για να μου ανακοινώσεις πως με αφήνεις; Πως βάζεις μία δουλειά πάνω από μένα;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Δε σε αφήνω! φωνάζει ο Πέτρος. Αλλά δεν μπορώ να αφήσω μία τόσο σημαντική δουλειά η οποία θα με αποκαταστήσει επαγγελματικά και οικονομικά. Θα έρχομαι να σε βλέπω. Κοίταξε, πήρα αυτή την απόφαση μετά από αρκετή σκέψη. Βλέπω πως ο παρανοϊκός που σε παρενοχλεί και τα όνειρα που βλέπεις κάθε βράδυ έχουν παρέλθει. Γιατί λοιπόν να μη φεύγω από το σπίτι; Θα βρισκόμαστε έτσι και αλλιώς;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Δηλαδή μόνο για να κάνουμε έρωτα μόνο μία φορά στο τόσο με ήθελες! φωνάζει εκείνη. Ξέρεις, το πρόβλημα ήμουν εγώ και μόνο. Πίστευα πως θα μπορούσες να αλλάξεις. Συγγνώμη, αλλά πρέπει να βγω έξω, εδώ μέσα δεν μπορώ ούτε να αναπνεύσω!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Βγαίνει έξω από το εστιατόριο, παρά τις ικεσίες του Πέτρου να επιστρέψει πίσω. Περπατάει μόνη της τη νύχτα, δεν την ενδιέφερε πια τίποτα. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Βρέθηκε μόνη της σε ένα πάρκο με έντονη σκοτεινιά. Κάθεται σε ένα παγκάκι, προσπαθώντας να σκεφτεί όλα αυτά που της συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες. Έβαλε τα κλάματα, έκλαιγε δυνατά, αφήνοντας τον πόνο της προδοσίας του Πέτρου να βγει από μέσα της.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν είδε όμως, εκείνη τη φιγούρα η οποία την πλησίαζε μέσα στα σκοτεινά. Όλη της η ζωή είχε καταρρεύσει, ο Πέτρος θα έφευγε και τώρα κάποιος βρισκόταν πίσω της και θα έκανε σε λίγα λεπτά όλα τα όνειρα που τη βασάνιζαν εδώ και τόσο καιρό, πραγματικότητα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν προλαβαίνει να σηκωθεί, εκείνος της κλείνει το στόμα με τα δύο του χέρια και τη σηκώνει βίαια από το παγκάκι. Αρχίζει να τη χτυπάει και να τη φιλάει βιαίως. Εκείνη ξεκινάει να ουρλιάζει, φωνάζει βοήθεια και λιποθυμά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το επόμενο πρωί ξυπνάει και προσπαθεί να αντιληφθεί πού βρίσκεται. Όλα μαρτυρούσαν πως βρισκόταν σε νοσοκομείο, ένας γιατρός πηγαινοερχόταν ενώ εκείνη διαπίστωνε πως την είχαν βάλει ορό. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η πόρτα του δωματίου μπαίνει και βλέπει μπροστά της τον Πέτρο.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τι έγινε, τι έπαθες καλή μου; τη φωνάζει. Θεέ μου, είχες δίκιο! Όλα σου τα τρομακτικά όνειρα είχαν λόγο που υπήρχαν τελικά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνη γύρισε απλώς το κεφάλι και τον ρώτησε:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Θα πας στη δουλειά τελικά; Θα φύγεις στο εξωτερικό;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνος της απάντησε πως δεν μπορούσε πλέον να αρνηθεί και πως σε λίγη ώρα θα περάσει και από το σπίτι να μαζέψει τα πράγματά του. Μίλησε με τον γιατρό που την κοίταξε και εκείνος τον διαβεβαίωσε πως δεν είχε πάθει κάποια σοβαρή βλάβη. Ευτυχώς, είχε αρχίζει να ουρλιάζει και έφτασαν προς το μέρος της αρκετοί περαστικοί οι οποίοι βλέποντάς τη χτυπημένη, κάλεσαν ασθενοφόρο. Κανείς όμως δεν είχε δει τον βιαστή-βιάστηκε και έφυγε. Του είπε μάλιστα, πως σε λίγη ώρα θα μπορεί να φύγει- την είχαν απλώς υποβάλλει σε ορισμένες εξετάσεις ώστε να διαπιστώσουν πως όλα είναι καλά.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Ο Πέτρος πήρε το δρόμο της επιστροφής για το σπίτι. Στο δρόμο σκεφτόταν πως κάτι του φαινόταν παράξενο με όλη αυτή την ιστορία. Αλλά δεν μπορούσε μέσα του τι ακριβώς είναι αυτό…</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Επιστρέφει στο σπίτι και ξεκινά να μαζεύει τα πράγματά του. Ανοίγοντας ένα συρτάρι βιαστικά, βλέπει μία σακούλα να πέφτει κάτω. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Την ανοίγει και μένει έκπληκτος με το περιεχόμενό της: υπήρχε ένα κραγιόν, ένα τηλέφωνο, μία μαύρη μπογιά, μαρκαδόροι. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τότε ήρθε αντιμέτωπος με τη σκληρή αλήθεια: δεν υπήρξε ποτέ καμία επίθεση, κανένας παρανοϊκός, κανένα φρικτό όνειρο. Όλα ήταν έργο της ίδιας και μόνο της ίδιας! Εκείνη έπαιρνε τηλέφωνο, εκείνη σηκωνόταν το βράδυ και έγραφε τα συνθήματα στον τοίχο, εκείνη τα έκανε όλα!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αισθανόταν τόσο προδομένος, τόσο εξαπατημένος! Τόσο καιρό έκανε έρωτα και ζούσε με μία τόσο ψεύτικη γυναίκα. Ήθελε να φύγει, σιχαινόταν πια και να την αντικρίσει. Αλλά αποφάσισε να την περιμένει, ήθελε να της δείξει πως γνωρίζει τα πάντα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν περνάει αρκετή ώρα, εκείνη επιστρέφει στο σπίτι. Μπαίνει στο δωμάτιο και παγώνει όταν τον βλέπει να κρατάει όλα τα πειστήρια των εγκλημάτων. Έχοντας χάσει τον κόσμο γύρω της, του λέει:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τι είναι αυτά;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Η απόδειξη πως με κοροϊδεύεις τόσο καιρό! φωνάζεις εκείνος. Όλα ήταν ψέματα, έτσι; Τα άγρια όνειρα, ο θαυμαστής που σε κυνηγά, τα πάντα. Τι ήθελες να πετύχεις με όλα αυτά; Ήθελες να με δεις να γελοιοποιούμαι; Απάντησέ μου διότι με κόπο συγκρατώ τα νεύρα μου!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Δεν έχω καμία σχέση με αυτά που βρήκες! φωνάζει εκείνη κλαίγοντας. Αυτός που με διεκδικεί θα μπήκε μέσα στο σπίτι, θα βρήκε τρόπο και θα τα έκρυψε!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Είσαι η πιο ανήθικη γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ! φώναζε εκείνος. Θα σε αφήσω όμως και δε θα έχω την ευκαιρία να σε δω ξανά! Σε σιχαίνομαι. πόσο βρώμικο μυαλό έχεις άραγε;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Πέτρο μου, άφησέ με να σου εξηγήσω..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Σκάσε, σκάσε! Πες μου για ποιο λόγο τα έκανες όλα αυτά!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Γιατί ήθελα να σε κρατήσω, για αυτό! φωνάζει η γυναίκα ξεσπώντας. Είναι η πρώτη φορά που παραδέχεται πως εκείνη φταίει για όλα. Ήθελα να με αγαπήσεις, προσπαθούσα να σε πείσω να μείνεις. Σε αγάπησα, ήθελα να είμαστε μαζί!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Είσαι άρρωστη! φωνάζει εκείνος. Σε σιχαίνομαι τώρα πια, με εξαπάτησες με το χειρότερο τρόπο. Φεύγω και δεν πρόκειται να σε ξαναδώ ποτέ!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Όχι Πέτρο μου, συγγνώμη!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Παράτα με! Ποτέ δεν ήθελα κάτι παραπάνω, δε σε κορόιδεψα και σου είπα την αλήθεια! Ακόμα και αν γεννήθηκαν κάποια αισθήματα, τώρα πλέον είναι νεκρά!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Εκείνη αρχίζει να φωνάζει και να χτυπιέται. Δεν ήθελε να χάσει τον Πέτρο, αυτό θα την έφερνε αντιμέτωπη με τον πρώτο αληθινό εφιάλτη της ζωής της.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Τα μάτια της πέφτουν τότε σε ένα μαχαίρι το οποίο κάποιος μάλλον θα άφησε εκεί για κάποιο λόγο και θα ξέχασε να το πάει στην κουζίνα.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Το παίρνει στα χέρια της και το κρατάει και με τα δύο πίσω από την πλάτη της. Αρχίζει να φωνάζει:</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Πέτρο, θα φύγεις;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Φεύγω, έχω φύγει ήδη! απαντάει εκείνος και κοιτώντας τη για τελευταία φορά, την προσπερνά και φεύγει κρατώντας τη βαλίτσα του.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Δεν προλαβαίνει να κάνει πολλά βήματα; εκείνη μπήγει με δύναμη το μαχαίρι στην πλάτη του. Το χτύπημα είναι τόσο δυνατό ώστε εκείνος να υποστεί έντονη αιμορραγία, αφήνοντας τη βαλίτσα του και προσπαθώντας να κάνει κάτι για να σωθεί.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Κάθεται στο κρεβάτι και τον βλέπει να παλεύει, να προσπαθεί να πάρει τηλέφωνο, να προσπαθεί να σταματήσει την αιμορραγία. Μέχρι που εκείνος ξεψυχά..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα βιάζεται… Καθαρίζει τα πάντα, σβήνει κάθε δικό της αποτύπωμα, μαζεύει τα ρούχα και βγαίνει έξω. Κάνει μία βόλτα στο τετράγωνο και στη συνέχεια επιστρέφει στο σπίτι της, βλέποντας στην είσοδο της πολυκατοικίας το διαχειριστή.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Τι κάνεις κορίτσι μου; τη ρωτάει εκείνος ευγενικά. Χαίρομαι γιατί το πρόβλημά σου με εκείνον τον παρανοϊκό τελείωσε, είσαι καλά;</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Είμαι καλά, απαντάει εκείνη. Θα μπορούσατε να με συνοδεύσετε μέχρι την είσοδο του σπιτιού μου; Θα προτιμούσα μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, κάποιος να είναι μαζί μου.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">-Βεβαίως κορίτσι μου!</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Προχωράνε μαζί στο διαμέρισμα. Ανοίγουν την πόρτα και βλέπουν το άψυχο σώμα του Πέτρου με εκείνη να βγάζει μία δυνατή κραυγή. </span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Αμέσως κάλεσαν την αστυνομία. Η γυναίκα έδωσε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, ρίχνοντας το φταίξιμο στον μανιακό που την κυνηγούσε.</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Οι αστυνομικοί την άφησαν να φύγει και δε μπόρεσαν ποτέ να βρουν επαρκή στοιχεία ώστε να κατηγορήσουν κάποιον..</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 400; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">Η γυναίκα επέστρεψε σπίτι και έμεινε μόνη για το υπόλοιπο της ζωής της με τους πραγματικούς της εφιάλτες να τη στοιχειώνουν…</span></div>
<div dir="ltr" style="line-height: 1.3800000000000001; margin-bottom: 10pt; margin-top: 0pt; text-align: center;">
<span style="background-color: transparent; color: black; font-family: "calibri" , sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: 700; text-decoration: none; vertical-align: baseline; white-space: pre-wrap;">ΤΕΛΟΣ</span></div>
<span id="docs-internal-guid-0978f7af-7fff-044c-4594-d1de691985d7"><a href="mailto:m.skampardoni@gmail.com">Μαρία Σκαμπαρδώνη</a></span></div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-39542253891223885622016-06-09T09:22:00.002-07:002016-06-09T09:22:32.155-07:00Κάτω στην Κύπρο-Αμμόχωστος - Διήγημα της Λένας Φατούρου <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div id="system-message-container">
</div>
<span id="startOfPageId30258"></span>
<div class="extra_holder ">
<div class="itemImageBlock" style="height: auto; width: 885px;">
<span class="itemImage"> <a class="modal" href="http://www.mcnews.gr/media/k2/items/cache/48fc4a67fe798d5cf4c9d5c9f5185a41_XL.jpg" rel="{handler: 'image'}" title="Πατήστε για να δείτε την εικόνα"> <span class="yj_hover"> <img alt="Κάτω στην Κύπρο-Αμμόχωστος - Διήγημα της Λένας Φατούρου" height="377" src="http://www.mcnews.gr/media/k2/items/cache/48fc4a67fe798d5cf4c9d5c9f5185a41_XL.jpg" width="640" /> </span> </a> </span>
</div>
<span class="itemDateCreated yj_date"></span></div>
<br /><div class="itemIntroText">
Ο Θεόφιλος Βασιλείου μ’ ένα σακίδιο
περασμένο στην καμπουριασμένη του πλάτη, και με βαριά περπατησιά--- που
δε θύμιζε καθόλου τον καμαρωτό άντρα που ήταν κάποτε--- έκλεινε μάτι
στην ελευθερία, πλησιάζοντας όλο και περισσότερο τη μεγάλη καγκελόπορτα
των φυλακών.<br />
</div>
<div class="itemFullText">
Την ελευθερία που εδώ και δεκαπέντε χρόνια την είχε στερηθεί.<br />
<br />« Πάλι καλά» μονολογούσε.<br />
<br />« Φτηνά τη γλίτωσα. Βρισκόμουν σε άμυνα βλέπεις»<br />
<br />Αλήθεια, πως γίνεται σχεδόν μια ολόκληρη ζωή, να περνάει απ’ το
μυαλό ενός ανθρώπου ανάμεσα σε λίγα μέτρα; Από τη στιγμή που βγήκε απ’
το κελί του, έως και την εξώπορτα των φυλακών, σαν μια ταινία μικρού
μήκους πέρασαν μπροστά από τα μάτια του, μεγάλα γεγονότα που τον είχαν
στιγματίσει. Ο εγκλεισμός, η απαξίωση, η στέρηση κάποιων δικαιωμάτων του
ως άνθρωπο, ατσάλωσαν την καλή πλευρά του χαρακτήρα του,--- που ούτε κι
αυτός ήξερε πως είχε--- και τώρα, άρχισε να κάνει και πάλι όνειρα.
Ζωγράφιζε με τη σκέψη μια ήρεμη ζωή, που να μην έχει τίποτα κοινό με
κείνη την παλιά που του κατέστρεψε ιδανικά και ηθικές.<br />
<br />2 Ήταν Αύγουστος του 1974, όταν αυτός και η Θεανώ, μπήκαν στο
αυτοκίνητο πρωί-πρωί έτοιμοι να απολαύσουν ένα ήρεμο Σαββατοκύριακο,
στην κοντινή Αίγινα. Μόλις που θυμήθηκε πως ο Μήνας είχε είκοσι. Εορτή
του ΑΪ ΛΙΑ.<br />
<br />Γιόρταζε ο πατέρας του.<br />
<br />« Να μην ξεχάσω, να πάρω τον πατέρα μου τηλέφωνο» ακούστηκε η φωνή του.<br />« Μα δεν έχει πάει στην Κύπρο;» Ρώτησε εκείνη. <br />« Ναι, Κύπρο είναι. Εκεί στης θείας μου θα τηλεφωνήσω.»<br />
<br />Κατευθυνόντουσαν προς τον Πειραιά. Η Θεανώ, σιγοτραγουδώντας
άνοιξε το ραδιόφωνο όταν στο άκουσμα των γεγονότων, πάγωσε το αίμα τους.
Η φωνή του εκφωνητή μετέδιδε μια φρικτή είδηση. Βομβάρδιζαν την Κύπρο. Η
Αμμόχωστος είχε θυσιαστεί σ’ ένα έγκλημα που δεν είχε προηγούμενο. Η
αναγκαία διαφυγή του προέδρου Μακαρίου στο εξωτερικό---προκειμένου να
γλιτώσει από τους πραξικοπηματίες της δικής μας χούντας--- άνοιξε το
δρόμο στους Τούρκους που πάντα ορέγονταν το πανέμορφο Ελληνικό νησί να
το κάνουν δικό τους. Αυτή η εισβολή βρήκε τον πληθυσμό απροετοίμαστο. Η
σκιά του χάρου ήταν μόνιμη κατάσταση, δεν άφησε σπίτι για σπίτι που να
μην το επισκεφτεί. Χάθηκε πολύς κόσμος, βιάστηκαν πολλές γυναίκες,
κάηκαν χιλιάδες νοικοκυριά, και όσο για τους αγνοούμενους, χιλιάδες
μάτια έκλαψαν γι αυτούς. Νιάτα που η δροσιά τους σκορπίστηκε στη δίνη
ενός τρελού λαού.<br />
<br />Ο Ηλίας Βασιλείου ξύπνησε αναστατωμένος, και πέρασαν κάμποσα
λεπτά μέχρι να καταλάβει ότι επρόκειτο για βομβαρδισμό. Έμενε στης
αδερφής του στην Αμμόχωστο, την οποία επισκεπτόταν συχνά, κυρίως μετά
την πώληση της επιχείρησης του και ενός καταστήματος που διατηρούσε για
πολλά χρόνια στην όμορφη αυτή πόλη. Ο Θεόφιλος o γιός του, δεν φάνηκε
αντάξιος των προσδοκιών του, αφού ακολούθησε τελείως διαφορετική
επαγγελματική καριέρα με την οποία ο Ηλίας δε συμφώνησε ποτέ. Σκεφτόταν
πως, τόσο ο ίδιος, όσο και η πρώην σύζυγος του, έστω κι αν χώρισαν του
παρείχαν μία άνετη ζωή. Ο γιός τους ήταν από τα προνομιούχα παιδιά,
τουλάχιστο ότι είχε να κάνει με το υλικό μέρος των πραγμάτων. Πολλές
φορές έφερνε στο μυαλό του ο Ηλίας Βασιλείου την ημέρα που έγινε
πατέρας. Εκείνο τον Μάρτη του 1928 που η νοτισμένη γη της Κύπρου μύριζε
Άνοιξη, διάλεξε να έρθει στον κόσμο ο μικρός του άγγελος.<br />
<br />«Ορκίζομεν αφεντικόν, ότι θα σε κάμω ευτυχισμένον» του είχε πει ο γραμματέας του, καθώς τον ενημέρωνε για τη γέννηση του μωρού.<br />
<br />« Πολλά με ευχαρίστησες ορέ, πες στη γιαγιά Ανδριανή, να φτιάσει
μπουρέκια και να τρατάρει ούλους» είχε προστάξει τότε, μαθαίνοντας το
χαρμόσυνο γεγονός, δίνοντας στο μεταξύ ένα γερό φιλοδώρημα στον
υπάλληλο, που επίτηδες δεν άφησε την κοπέλα του σπιτιού να φτάσει στο
γραφείο του κυρίου της, και να του ανακοινώσει εκείνη το νέο. <br />Τώρα, ο Ηλίας στα εβδομήντα πέντε του χρόνια, έμελλε να ζήσει τούτη δω την καταστροφή που σχεδόν την περίμενε.<br />
<br />
Ήταν έξυπνος άνθρωπος, είχε καταλάβει--- από τότε που αποφάσισε να
έρχεται σαν επισκέπτης στην Κύπρο--- πως κάποια μέρα η πλούσια πατρίδα
του θα γινόταν η πιο γευστική λεία στα χέρια των Τούρκων, αρκεί να τους
δινόταν η ευκαιρία. Τα πολιτικά γεγονότα που πάντα παρακολουθούσε με
πάθος, αυτό δήλωναν. Ταράχτηκε πολύ εκείνο το αιματοβαμμένο ξημέρωμα
βλέποντας την αδερφή του μες την αναστάτωση της, να χάνει τις αισθήσεις
της. Στην προσπάθεια του να φτάσει γρήγορα κοντά της, παραπάτησε και
έπεσε στο πάτωμα χτυπώντας τη μέση του. Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν η πόρτα
έσπασε, και δυο σιδερένιες κάνες έβγαλαν το άχτι τους σε δυο χιονάτα
κεφάλια. Δεν πρόλαβαν να δουν, ούτε αυτός, μα ούτε και η αδερφή του, το
μέγεθος της καταστροφής αυτής της γης που τόσο αγάπησαν.<br />
<br />Ο Θεόφιλος, με τις ενοχές να τον έχουν ζώσει από παντού,
σκέφτεται τις αμέτρητες φορές που είχε πληγώσει τον πατέρα του. Μετά την
πάροδο δυο μηνών από την εισβολή, λέει και ξανά λέει στην Αφροδίτη: «
είχαν άσχημο τέλος, θλίβομαι όταν το σκέφτομαι. Η πατρίδα μας έγινε
στάχτη, αυτό δε θα το άντεχαν ούτως η άλλως. Ίσως ν’ ακούγεται σκληρό,
αλλά όσο κι αν με θυμώνει, οι σιδερένιες κάνες έπαιξαν ρόλο λύτρωσης και
για τους δυο.»<br />
<br />Τα μάτια του δακρύζουν καθώς λίγα ακόμη βήματα τον χωρίζουν από
την ελευθερία. Κοντοστέκει, ανάβει ένα τσιγάρο, και θυμωμένος τα βάζει
με τον εαυτό του. Θυμάται το αισχρό παιχνίδι που έπαιξε κάποτε,
δείχνοντας ψεύτικο ενδιαφέρον για μια αγνή κοπέλα--- προκειμένου να
πλησιάσει τη μητέρα της, που πράγματι είχε ερωτευτεί στα φοιτητικά του
χρόνια--- και σιχαίνεται που ζει ακόμα. Αλήθεια, πόση μαεστρία
χρησιμοποίησε τότε, για να πλησιάσει τη μικρή Θεανώ έχοντας βοηθό την
νεανική του εμφάνιση, που καθόλου δεν έδειχνε τη διαφορά της ηλικίας
τους. Με πόση ευφράδεια λόγου…. Την έμπλεξε στα δίχτυα του, δίχως κόπο.<br />
<br />
Η ευκολόπιστη και πρωτόβγαλτη Θεανώ, έγινε παιχνιδάκι στα χέρια του.
Αλλά και η Αφροδίτη η μητέρα της; Το ίδιο δεν έπαθε; Ύστερα από είκοσι
ολόκληρα χρόνια, παρά τις ηθικές της συστολές, έπεσε στην αγκαλιά του
σαν ώριμο φρούτο. ΝΑΙ! Ήθελε να εκδικηθεί τον άδικο τρόπο που του είχε
φερθεί όταν διαπίστωσε πως παράλληλα με το δικό τους δεσμό, αυτή
διατηρούσε και άλλον, εκείνου του Παύλου Πετρίδη. Εκτός που χάλασε τη
φιλία των δυο αγοριών, εκτός που τον ξευτίλισε ανεπανόρθωτα, τον άφησε
σύξυλο για να παντρευτεί τον Παύλο τελικά. Μία επιλογή που πρόσταξε το
συμφέρον της και μόνο. Δημόσιος υπάλληλος στην τράπεζα ο Παύλος, θέση
που την πήρε αμέσως μετά το πτυχίο του, ενώ άεργος και λίγο αλητάκος ο
ίδιος, έτρωγε τα λεφτά του επιχειρηματία μπαμπά του, που είχε ρίζες από
την Αμμόχωστο της Κύπρου.<br />
<br />
Οι γονείς του είχαν χωρίσει όταν αυτός ήταν δώδεκα ετών, και ζούσε με
τη μητέρα του στο προάστιο της Κηφισιάς στη βίλα της οδού Ανθέων. Έτσι,
η Αφροδίτη προτίμησε τον λιγότερο όμορφο και φτωχότερο, αλλά
νοικοκυρεμένο με μόνιμη δουλειά Παύλο, από τον άστατο, και δίχως σίγουρο
μέλλον Θεόφιλο. Κουνάει το κεφάλι του, κάνοντας συνάμα μία κοροϊδευτική
γκριμάτσα έχοντας ειρωνικό ύφος απέναντι στον εαυτό του. « Έπαιξες, και
έχασες αγαπητέ.» Του λέει, θαρρείς και απευθυνόταν σε κάποιον
συνομιλητή. «Μόνο που αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι, είχε άσχημο τέλος.
Όπως κάθε παιχνίδι αυτού του είδους, που αν δεν προσέξεις, παραμονεύει
το κακό.»<br />
<br />Ο Παύλος Πετρίδης ήταν αδύνατον να διαχειριστεί την όλη
κατάσταση. Ως δια μαγείας η συνεννόηση, αλλά και η κατανόηση που υπήρχε
κάποτε από τις δυο αγαπημένες του υπάρξεις, είχαν εξαφανιστεί. Όποιο
τρόπο κι αν χρησιμοποίησε, απέτυχε. Η έντονη ενέργεια του, μεταλλάχτηκε
σε έντονη απραξία. Οι σχέσεις του με την Αφροδίτη είχαν πάρει για τα
καλά τον κατήφορο, ενώ η κόρη του, είχε διαλέξει λάθος μονοπάτια. Δεν
θύμιζε καθόλου τον εύρωστο άντρα που ήταν κάποτε, και τα μαλλιά του
γκριζάρισαν μέσα σε λίγους μήνες. Το σώμα του σκυφτό και κουρασμένο,
έδειχνε άνθρωπο που μάλλον δεν αγαπούσε τη ζωή. Η μόνη που πόναγε πια γι
αυτόν, ήταν η Μαριέττα η οικονόμος του σπιτιού.<br />
<br />
Τόσα χρόνια κοντά του, από τότε που γεννήθηκε η Θεανώ του, την ένιωθε
σαν συγγενή πια. Η Μαριέττα γνώριζε μέσες άκρες τι γινόταν γύρω της.
Έτυχε κάποια μέρα να δει την κυρά της στο ακριβό αυτοκίνητο ενός άντρα,
που την φιλούσε. Κόντεψε να πέσει κατά γης. Όμως, μιλιά. Αυτό που δε
μπορούσε να φανταστεί, ήταν την πιο βρώμικη πλευρά αυτής της ιστορίας.
Με την πάροδο κάποιων μηνών, ένας καλοθελητής ενημέρωσε τον Παύλο για το
τι συνέβαινε. Μάνα και κόρη, αγνοώντας την ύπαρξη η μία της άλλης στη
ζωή του Θεόφιλου, και δέσμιες σ’ έναν έρωτα σάπιο, τυφλές, χωρίς να
μπορούν να δουν το αληθινό πρόσωπο αυτού του άντρα, κατέστρεφαν
λίγο-λίγο σαν το σαράκι, ότι καλό απλόχερα τους είχε προσφέρει η ζωή.
Αργά το απόγευμα ο άμοιρος Παύλος, χτύπησε τον μπρούτζινο κρίκο, της
πόρτας της οδού Ανθέων. Εκείνη άνοιξε, και στο κατώφλι εμφανίστηκε ο
Θεόφιλος. Τα μάτια του αλληθώρισαν, όταν το όπλο ακούμπησε το μεσόφρυδο.
Πριν όμως ο Παύλος προλάβει να πατήσει την σκανδάλη, με έναν εξαιρετικό
ταχύ ελιγμό ο Θεόφιλος έπεσε επάνω του, και κάρφωσε τη σφαίρα που
προοριζόταν για τον ίδιο, στην καρωτίδα του Θεόφιλου.<br />
<br />Έφτασε επιτέλους στη μεγάλη εξώπορτα των φυλακών. Τίναξε το
κεφάλι του σαν να ήθελε να διώξει κάθε κακιά ανάμνηση, και απάντησε στην
ερώτηση του φύλακα που ίσα-ίσα πρόλαβε ν’ ακούσει. « Στην ουσία Κύπριος
είμαι. Σκέφτομαι πολύ σοβαρά να γίνω μόνιμος κάτοικος πια. Μου μένουν
κάποια χρόνια ακόμα για να παλέψω λεύτερος!»<br />
« Σου εύχομαι τα καλύτερα..» του απαντά ο φύλακας.<br />
«Ευχαριστώ. Πάω για τα καλύτερα φίλε, πάω στη θάλασσα που γέννησε την
κόρη του έρωτα, την Αφροδίτη. Για μια Αφροδίτη έγιναν όλα! Αυτή ήταν η
αιτία που γνώρισα και την άλλη πλευρά της ζωής. Στην Αφροδίτη χρωστάω τη
γνωριμία μας,» του είπε χαμογελώντας πικρά.»Φεύγω, φεύγω για την όμορφη
νύφη της Μεσογείου, που ψάχνει όπως εγώ τη λευτεριά, στους λόφους και
στους ανθισμένους κάμπους, που μοσχοβολούν ελπίδα, και άρωμα λεμονανθών.
«ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΚΥΠΡΙ, ΛΑΧΤΑΡΙΣΑ ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΣΟΥ ΣΤΡΩΜΑ.»<br />
Ακουγόταν η φωνή του, καθώς η σιλουέτα του χανόταν στο βάθος του δρόμου.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<img alt="ACATOUROY" src="http://www.mcnews.gr/images/ACATOUROY.jpg" style="border: 2px solid rgb(0, 0, 0); float: left; margin-bottom: 5px; margin-left: 3px; margin-right: 15px;" /><br />
<br />Λένα Φατούρου<br />Ποιήτρια-Πεζογράφος<br />Μέλος της ΄Ενωσης Ελλήνων Λογοτεχνών<br />Μέλος της ΄Ενωσης Κορινθίων Λογοτεχνών<br />Ειδική Γραμματέας του Λογοτεχνικού Ομίλου «Ξάστερον»<br />Το ανωτερο διήγημα πήρε Α’ Βραβείο από τον Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων (Ε.Π.Ο.Κ.) (10 Ιανουαρίου 2016)<br />
</div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-45691702141683477392015-12-08T08:42:00.004-08:002015-12-08T08:42:42.442-08:00Οι καραμέλες - Διήγημα της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="yjsg_grid yjsgsitew" id="yjsg1">
<br /><div class="yjsgxhtml lastModule" id="top2" style="width: 40%;">
<div class="yjsquare ">
<div class="yjsquare_in">
<a href="http://www.lexitipon.gr/" target="_blank"><br /></a></div>
</div>
</div>
</div>
<div id="system-message-container">
</div>
<span id="startOfPageId25178"></span>
<div class="extra_holder ">
<div class="itemImageBlock" style="height: auto; width: 885px;">
<span class="itemImage"> <a class="modal" href="http://www.mcnews.gr/media/k2/items/cache/0597954aa8d325c45b911085c8ef5022_XL.jpg" rel="{handler: 'image'}" title="Πατήστε για να δείτε την εικόνα"> <span class="yj_hover"> <img alt="Οι καραμέλες - Διήγημα της Ζαχαρούλας Γαϊτανάκη" height="435" src="http://www.mcnews.gr/media/k2/items/cache/0597954aa8d325c45b911085c8ef5022_XL.jpg" width="640" /> </span> </a> </span>
</div>
<span class="itemDateCreated yj_date"></span></div>
<br /><div class="itemIntroText">
<b><span style="font-size: large;">Το </span></b>καμιόνι με τους Γερμανούς
στρατιώτες σταμάτησε στην πλατεία του χωριού. Κατέβηκαν και σκόρπισαν να
βγάλουν τον κόσμο από τα σπίτια και να τους μαζέψουν όλους, άντρες,
γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους σ’ ένα μεγάλο οικόπεδο απέναντι από την
πλατεία.<br />
</div>
<div class="itemFullText">
Γεμίσανε οι δρόμοι με στρατιώτες και χωρικούς. Μονάχα τα μικρά παιδιά άφησαν ελεύθερα να συνεχίσουν τα παιχνίδια τους.<br />
<br />
Ο επικεφαλής αξιωματικός είχε στο μεταξύ φτάσει με το αυτοκίνητό του
στο χωριό. Μαζί του κατέβηκε κι ένας άντρας με μαύρο κοστούμι και
σκονισμένα παπούτσια, που είχε το πρόσωπό του σκεπασμένο με μια μαύρη
κουκούλα. Δύο τρύπες στο μαύρο ύφασμα, για να βλέπει, φανέρωναν δυο
μάτια μαύρα σαν το σκοτάδι. Μάτια που σκορπούσαν τον θάνατο. Αυτά τα
μάτια είχαν έρθει τούτο το απόγευμα στο χωριό για να κοιτάξουν, για να
«διαλέξουν».<br />
<br />
Οι στρατιώτες, σε λίγα λεπτά, μαζέψανε στο οικόπεδο όλο το χωριό. Ο
αξιωματικός τους πλησίασε τους συγκεντρωμένους και τους κοίταξε με τα
γκριζογάλανα μάτια του για πολλή ώρα. Ο άνθρωπος με την κουκούλα
στεκότανε κοντά στο αυτοκίνητο και παρακολουθούσε από κει το πλήθος.<br />
<br />
Τα παιδιά είχανε σταματήσει τα παιχνίδια τους και βρεθήκανε και κείνα
στην πλατεία παρατηρώντας με τ’ αθώα μάτια τους τούς δικούς τους
ανθρώπους που ήταν μαζεμένοι στο οικόπεδο. Ένα κοριτσάκι, που κρατούσε
μια παλιά κουκλίτσα στην αγκαλιά του, άρχισε να κλαίει.<br />
<br />– Σώπασε, την μάλωσε ένα από τα μεγαλύτερα παιδιά.<br />
<br />– Θέλω την μαμά μου, ξανάπε το κοριτσάκι. Και πριν προλάβει να
της πει το αγόρι οτιδήποτε, έτρεξε στο οικόπεδο και χώθηκε στην αγκαλιά
της μητέρας της. Δυο – τρεις στρατιώτες έστρεψαν τα όπλα τους πάνω στη
μικρή, μα μ’ ένα νεύμα του αξιωματικού γυρίσανε στις θέσεις τους.<br />
<br />
Ο άνθρωπος με το μαύρο κοστούμι και την κουκούλα πλησίασε τους
συγκεντρωμένους. Στην πρώτη σειρά, το κοριτσάκι στην μητρική αγκαλιά
κοιτούσε τον προδότη χωρίς φόβο. Δεν καταλάβαινε τι συνέβαινε γύρω του.
Εκείνος «έδειχνε» στους στρατιώτες όσους έπρεπε να συλληφθούν. Αυτοί
τους βγάζανε από το οικόπεδο και τους οδηγούσαν στο καμιόνι. Ένας, δύο,
τρεις… δέκα.<br />
<br />Ο προδότης έστρεψε ξανά τα μαύρα μάτια του στην πρώτη γραμμή κι
είδε την μικρούλα που τον κοίταζε. Πλησίασε την μητέρα της. Ο φόβος
φώλιασε στην ψυχή της γυναίκας.<br />
<br />– Τώρα θα δείξει με το χέρι του και μένα, σκέφτηκε κι έσφιξε την κόρη της στην αγκαλιά της.<br />
<br />Το κοριτσάκι κοίταξε την κουκούλα, είδε τα μάτια του προδότη απ΄ τις δύο τρύπες του υφάσματος και του… χαμογέλασε.<br />
<br />– Θέλω καραμέλες, του είπε η μικρή, εγκαταλείποντας ταυτόχρονα την αγκαλιά της μητέρας της.<br />
<br />
Πίσω από την κουκούλα, τα μαύρα μάτια του άντρα κοίταζαν το κοριτσάκι. Οι χωρικοί παρακολουθούσαν φοβισμένοι.<br />
Ο προδότης έβαλε το χέρι στην δεξιά τσέπη του σακακιού του, έβγαλε 3 – 4 καραμέλες και τις έδωσε στην μικρούλα.<br />
<br />
Λίγο αργότερα, το καμιόνι με τους στρατιώτες και τους συλληφθέντες
ξεκινούσε από την πλατεία του χωριού. Ο κόσμος στο μεγάλο οικόπεδο
άρχισε να φεύγει.<br />
<br />
Στο αυτοκίνητο του αξιωματικού που προηγούνταν της πομπής, ο προδότης
έβγαλε την κουκούλα και το σακάκι του και τα πέταξε στο κάθισμα δίπλα
του.<br />
<br />
Απ΄ την δεξιά τσέπη του ρούχου, κύλησε κι έπεσε στο πάτωμα του οχήματος, μια καραμέλα…<br />
<br />
<br />
<br />
Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη<br /><br />
(ΕΠΑΙΝΟΣ διηγήματος από την «Πανελλήνια ΄Ενωση Λογοτεχνών». Έχει μεταφραστεί στ’ Αγγλικά, Κινέζικα και Μπενγκάλι – Ινδικά.)<br />
<br />
<br /><strong>THE CARAMELS</strong><br />
<br />
Greece, 2nd World War. In a Greek village.<br />
<br />A truck with German soldiers, stopped near the square. The
soldiers came out and scattered to take people out from their houses and
gather all of them, men, women, young and the old men, in a field
across the village’s square. <br />All the streets filled with soldiers and villagers. Only little children were free to continue their games.<br />
<br />Meanwhile the commanding officer had arrived in the village. He
stopped out of his car followed a man in black suit and shoes full of
dust. That man’s face was covered with a black cowl. Only two little
holes on the black cloth were allowing him to see and revealing two eyes
black as the dark. Eyes spreading death. Those eyes had come that
evening in the village to look and pick out.<br />
<br />The soldiers in a short time, put all the villagers together in
the field. The officer went near the people and stared them with his
blue-gray eyes, for a few minutes. The man in the cowl was standing by
the car watching the crowd.<br />
<br />The children had stopped their games and went to the square.
Their innocent eyes were watching their family people gathered in the
field. A little girl holding an old doll started crying.<br />
<br />“Shut up!” shouted one of the older children.<br />“I want my mum”
said the little girl and rushed to the field right in her mother’s arms.
A couple of soldiers turned their guns to the little girl but the
officer gave a negative nod.<br />
<br />The man in black suit and cowl went near the villagers. In the
first line, the little girl in her mother’s arms was staring the
informer without fear. As if she couldn’t understand what happening
around her. He was showing the soldiers those to be arrested. The
soldiers took them and got them on the truck. One, two, three… ten.<br />
<br />The informer looked again with her black eyes at the first line
and saw the little girl staring him. He went near her mother. The women
was scared.<br />
<br />“Now, his hand will pick and me”, the woman thought and take hold the daughter tighter.<br />
<br />The little girl was still staring the cowl. She saw the informer’s eyes from the cloth’s two holes and… she smiled to him.<br />“Give me caramels” the girl said and at the same time left from her mother’s arms.<br />
<br />Behind the cowl the black eyes were watching the little girl and
the villagers were watching the scene with fear. The informer put his
hand in the right pocket of his jacket, he got out 3 – 4 caramels and
gave them to the little girl. <br />A little bit, the truck with the
soldiers and arrested people drove off the village’s square. The people
gathered in the field was dismissed.<br />
<br />Inside the officer’s car, the informer took off the cowl and his suit jacket and threw them on the seat beside him.<br />From the right pocket of the jacket, rolled and fell down, a caramel…<br />
<br />
<br />
ZACHAROULA GAITANAKI<br />PRAISE from the “Pan – Hellenic Union of Literature”<br />
</div>
<div class="itemContentFooter">
<span class="itemHits"> </span>
</div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-79998806751602209522015-11-27T09:34:00.002-08:002015-11-27T09:34:17.965-08:00"Πορτοκαλί Φάκελος" Συλλογή διηγημάτων του Βαγγέλη Σωτήρη από τις εκδόσεις ΛΕΜΒΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Layout 1" class="alignleft wp-image-19383" src="http://i0.wp.com/tovivlio.net/wp-content/uploads/2015/11/portokali-fakelos.jpg?resize=186%2C317" height="317" width="186" /><br />
Μια ηλικιωμένη που κατασκοπεύει τη νεαρή
της γειτόνισσα, ένας πιτσιρίκος που μεγαλώνει στις φτωχογειτονιές της
Αθήνας με ίνδαλμά του ένα μηχανόβιο, μια γυναίκα που έχει απαχθεί από
έναν serial killer, ένα φάντασμα που περιφέρεται στο κέντρο της Αθήνας,
μια παρέα σε ένα απομακρυσμένο ορεινό εξοχικό, και δέκα ακόμα ιστορίες
τις οποίες ενώνει ο πορτοκαλί μίτος της πένας του <b>Βαγγέλη Σωτήρη </b>
απαρτίζουν τη νέα συλλογή διηγημάτων των εκδόσεων <b>Λέμβος</b>.<br />
Δεκαπέντε αυτόνομες ιστορίες μέσα στον ίδιο φάκελο.<br />
Δεκαπέντε
αφηγήσεις με κοινό άξονα και συνδετικό λογοτεχνικό εύρημα το πορτοκαλί
χρώμα. Ενδιάμεσο και υβριδικό, άλλοτε λυτρωτικό και άλλοτε καταδικαστικό, αυτό το χρώμα βρίσκει την αρμονία του μέσα από τη σύγκρουση. <br />
Το βιβλίο του συγγραφέα Β. Σωτήρη ακολουθεί τόσο τα
χνάρια του ‘κοινωνικού’ όσο και του ‘μαγικού’ ρεαλισμού. Σκληρό σε
αρκετά σημεία, συχνά ξεφεύγει σε άλλες διαστάσεις. Οι χαρακτήρες άκρως
ρεαλιστικοί, άνθρωποι του περιθωρίου αλλά και της διπλανής πόρτας, και
κάποτε σουρεαλιστικοί, καθώς στον πραγματικό χρόνο εισχωρεί το στοιχείο
του φανταστικού ή του μεταφυσικού, μας αφηγούνται τις «πορτοκαλί» τους
ιστορίες. Ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί!</div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-46717056618426534102013-11-07T04:13:00.003-08:002013-11-07T04:13:47.533-08:00"Δίνη" Συλλογή διηγημάτων της Στέλλας Ασημακοπούλου. Από τις εκδόσεις ΣΑΪΤΑ. Διαβάστε το Ε-ΒΟΟΚ δωρεάν εδώ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi28Qlz-BKPE43gpEHS9yD5NQzwSTVDJhO-z2jQ-a7NqiXpEJuCJEJ7DVn05sFjU7R2fm3NjjwLyuq4MVEjs2qdWmS9vH7h0vcJGDQp3vqMM-cUmFFou0lFpZk4fTS5QYuLuw3LADBUTvE/s320/Dini_cover_small.png" width="198" /></div>
<b style="text-align: left;"><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Τίτλος</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt; text-align: left;">: "Δίνη"</span><b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Συγγραφέας</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">: Στέλλα Ασημακοπούλου</span><br />
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">ISBN</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">: 978-618-5040-41-3</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Συντελεστές</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Επιμέλεια-Διορθώσεις: <b><a href="http://evriam.blogspot.gr/" target="_blank">Ευρυδίκη Αμανατίδου</a></b></span><br />
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Φωτογραφία εξωφύλλου: <b><a href="mailto:petros.koutras@gmail.com" target="_blank">Πέτρος Κούτρας</a></b></span><br />
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Σελιδοποίηση</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">:</span><span class="apple-converted-space" style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;"> <b><a href="http://www.lampadariou.eu/" target="_blank">Ηρακλής Λαμπαδαρίου</a></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">Σύντομη περίληψη</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" div="" style="text-align: center;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Τι
συμβαίνει όταν η καθημερινότητα παίρνει διαστάσεις άπιαστου ονείρου ή τρελού
εφιάλτη; Όταν ανακαλύπτουμε τις άγνωστες πτυχές της ζωής; Αυτές που μέχρι χτες
αγνοούσαμε την ύπαρξή τους. Ή όταν το συνειδητό γίνεται υποσυνείδητο απλά και
μόνο για να αποφύγουμε τον λαβύρινθο στον οποίο θα μας συμπαρασύρουν;</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Απλοί
ήρωες του σήμερα, βιώνουν τις δικές τους ιστορίες μέσα από μυστήριο, ανατροπές,
πόνο, απογοήτευση, αγάπη και μίσος.</span></div>
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt; text-align: justify;">Και μια
Ελλάδα γεμάτη από θεωρίες συνομωσίας, που έχουν ένα μοναδικό κεντρικό άξονα: τη
δίνη του λο</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt; text-align: justify;">μυα</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt; text-align: justify;">ύ και της ψυχής.</span></div>
</div>
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;"><span style="text-decoration: none;">Κατεβάστε </span></span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">το βιβλίο σε μορφή <b>.pdf</b></span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;"><b> </b></span></span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">(μέγεθος αρχείου: 1,27 MB</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">)</span> εδώ:
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: black;"><a href="http://bit.ly/191gGbt" target="_blank"><img border="0" height="41" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkcw_SX36rUwgFkgYdmL7spGeubBhBytjZgZYGZJfkLDjHEVxc0LaER6oOHGj1pUBMe4U-scuU9ZE9qYQ-sxkV_96YhH72u3Z3Eal0M_GoMix3Wg4WAaKwqmCjhsXIBxgYRVl42lbMnfM/s200/download_button.png" width="200" /></a></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;"><span style="text-decoration: none;"></span></span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;"></span><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"></span></div>
</div>
<br />
<br />
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">ή </span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">δείτε το απε</span><span style="font-family: Verdana,sans-serif;">υθείας παρακάτω:</span></span></div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_TMiz_pPzA7wg89nSuf6Teq-eA282HkbQptn5qSgGjduj4PwwYnNOwGR9wC0ras009IFFAilXwNrLLguI0PKn0uGLmy2NcB8PkhO3tFSdc_q0xOpMMOt9EyDif8bWKf5LvF4eqKYKdBP4/s1600/__10_-~1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div class="issuuembed" data-configid="0/5533740" style="height: 371px; width: 525px;">
</div>
<script async="true" src="//e.issuu.com/embed.js" type="text/javascript"></script>
</div>
<img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc923eTFqCxXjlPtwTxe8BhE_ZSkS8DsP-P5BCr5HAJCvPHOASIhTLI2rG68F_hGDR38eYwmwFSMuQgYHBdB8964tey-qvuC70kA626I2xZ3LC066zRUJi5QiQLGvfZ0fcLp_mmHcIxE2K/s320/__10_-~1.JPG" />
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-74103251583434752372013-09-01T06:15:00.000-07:002013-09-01T06:15:06.943-07:00"Ένα ταξίδι ...αλλιώς" Συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις ΣΑΪΤΑ. Διαβάστε την εδώ ΔΩΡΕΑΝ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheRLSGgF2bC4uepO-acMjVgE6N1fdN9E5Ygudd9S_KzlKJ7zQK47AXWOXMr9OIhCE3MmvlY6QHEOFheV070zbbZHO71qvGfClBScf01J8F4wTg7sZfgeoFTCoXN1A4R2e71z0M9PVF6Mg/s320/Ena+taxidi+allios_cover_small.png" width="198" /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b style="text-align: left;"><span style="font-size: 11pt;">Τίτλος</span></b><span style="font-size: 11pt; text-align: left;">:"Ένα ταξίδι ...αλλιώς"</span></span></div>
</div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span style="font-size: 11pt;">Συγγραφείς</span></b><span style="font-size: 11pt;">:
Ευρυδίκη Αμανατίδου, Καίτη Βασιλάκου, Χάρης Γαντζούδης, Γιώργος
Γρηγοράκης, Φώτης Δούσος, Κώστας Θερμογιάννης, Μίνως-Αθανάσιος
Καρυωτάκης, Ηρακλής Λαμπαδαρίου, Στέφανος Λίβος, Δημήτρης Νίκου,
Ευάγγελος Ι. Τζάνος, Κατερίνα Τζωρτζακάκη</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span style="font-size: 11pt;">ISBN</span></b><span style="font-size: 11pt;">: 978-618-5040-20-8</span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span style="font-size: 11pt;">Συντελεστές</span></b><span style="font-size: 6.5pt;"></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Εξώφυλλο: <b><a href="mailto:aliki91@hotmail.com" target="_blank">Αλίκη Λαζαρίδου</a></b></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: 11pt;">Σελιδοποίηση:<span class="apple-converted-space"> <b><a href="http://www.lampadariou.eu/" target="_blank">Ηρακλής Λαμπαδαρίου</a></b></span></span><span style="font-size: 6.5pt;"></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><b><br /></b></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
Δώδεκα συγγραφείς, συνεπιβάτες, κι αποσκευές, τα δώδεκα
διηγήματα της συλλογής, κι «ένα ταξίδι …αλλιώς» ξεκίνησε… Διαφορετικές φωνές, ζωές,
εικόνες και χρώματα μπλέκονται το ένα μέσα στο άλλο σιωπηλά και δημιουργούν μια
πλούσια παλέτα συναισθημάτων…</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><i><span style="font-size: 11pt;"></span></i></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="color: black;"><a href="http://bit.ly/1ctSUcq" target="_blank"><img border="0" height="41" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkcw_SX36rUwgFkgYdmL7spGeubBhBytjZgZYGZJfkLDjHEVxc0LaER6oOHGj1pUBMe4U-scuU9ZE9qYQ-sxkV_96YhH72u3Z3Eal0M_GoMix3Wg4WAaKwqmCjhsXIBxgYRVl42lbMnfM/s200/download_button.png" width="200" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span style="font-size: 11pt;"><span style="text-decoration: none;"><a href="http://bit.ly/1ctSUcq" target="_blank">Κατεβάστε</a></span></span></b><span class="apple-converted-space"><span style="font-size: 11pt;"> </span></span><span style="font-size: 11pt;">το βιβλίο σε μορφή <b>.pdf</b></span><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="font-size: 11pt;"><b> </b></span></span><span style="font-size: 11pt;">(μέγεθος αρχείου: 3,99 MB</span><span style="font-size: 11pt;">)</span><span style="font-size: 6.5pt;"></span></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
</span>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">
<span style="font-size: 11pt;">Διαβάστε
το σε μορφή εικονικού βιβλίου, χωρίς να κατεβάσετε το αρχείο:</span></span></div>
<div class="issuuembed" data-configid="0/4668970" style="height: 525px; width: 525px;">
</div>
<script async="true" src="//e.issuu.com/embed.js" type="text/javascript"></script><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3wTRuIS-KTTH59N2xZbOBHrH79JuTTl1dtptC8B2tTx1bE5hhItuV6F7PG1twUjVlaJniqt3mjSNczULKXPMUzw-mGPPFE4-wuxPSC2tatTeE9OCnhjCsVkDHQGLSNFF_pydW7IQRKvox/s1600/__10_-~1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3wTRuIS-KTTH59N2xZbOBHrH79JuTTl1dtptC8B2tTx1bE5hhItuV6F7PG1twUjVlaJniqt3mjSNczULKXPMUzw-mGPPFE4-wuxPSC2tatTeE9OCnhjCsVkDHQGLSNFF_pydW7IQRKvox/s200/__10_-~1.JPG" /></a></div>
</div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-42568521738973765962013-05-12T05:29:00.003-07:002013-05-12T05:29:31.566-07:00"ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ" ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
πηγή: http://adiavroxoi.blogspot.gr<br />
<div class="post-body">
<div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNVM0O5UFhbJGWW-XgSn3vVCmlrK5AlqDSMFEReG_84iiePpulfTCij4lg6ZzGZd75FkO_kRk3FdTHmw2U7DcYrr7XLlxurTsWVw7i0tvDgb5ddIjuAvrIFpQeP80RTOZHdgaFtMRwVSD/s1600/1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmNVM0O5UFhbJGWW-XgSn3vVCmlrK5AlqDSMFEReG_84iiePpulfTCij4lg6ZzGZd75FkO_kRk3FdTHmw2U7DcYrr7XLlxurTsWVw7i0tvDgb5ddIjuAvrIFpQeP80RTOZHdgaFtMRwVSD/s400/1.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> 21
χρόνια έχουν περάσει από το Πάσχα του 1992, αλλά για να το θυμάμαι ακόμα κάτι
παραπάνω από το τίποτα αξίζει το σκηνικό. Άρα, καλό θα είναι να περιγραφεί.
Ίσως να αφορά και περισσότερους από έναν (εμένα). </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ανάσταση
στο στρατόπεδο όπου εδρεύει το ΚΕΜΧ. Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού, στο
μαγευτικό Ναύπλιο. Κάπου πιο πέρα βρίσκεται ένα εργοστάσιο παραγωγής πελτέ και
κέτσαπ και ελαφρώς μακρύτερα ένας λόφος που ονομάζεται «Άρια» ή «Άρεια». Αν η
μνήμη μου δεν με απατά, η απόσταση δεν είναι μεγαλύτερη των 3 ή 4 χιλιομέτρων. Συνήθως
καλύπταμε τρέχοντας την απόσταση, υπό τις φρικώδεις «άριες» ή αρές (επισήμως
διαταγές και παραγγέλματα) ενός ανθυπολοχαγού, ο οποίος καμάρωνε σε εμάς επειδή
είχε αποφοιτήσει πρώτος από την Σχολή Ευελπίδων. Γενικώς τον είχαμε σε μεγάλη
υπόληψη επειδή ήταν ακριβοδίκαιος, αυστηρός, εκτελούσε μαζί μας τις ασκήσεις
και έδειχνε ορκισμένος πατριώτης. Εξέπεσε του μύθου του όταν τον πετύχαμε ένα
απόγευμα, να φοράει πολιτικά και να πίνει πορτοκαλάδα σε καφετέρια του Ναυπλίου
και να «καμακώνει» μία νεαρά. Της συστήθηκε ως φοιτητής! Οποία έκπληξις και
ξενέρωμα για τους στρατιώτες που κρυφάκουγαν και διαπίστωσαν ότι ο αυστηρός
απόγονος του Μιλτιάδου ντρεπόταν για το αξίωμά του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Τέλος
πάντων, η ζωή στο ΚΕΜΧ κυλούσε όπως σε όλα τα στρατόπεδα της χώρας (τουλάχιστον
το 1992. Δεν έχω διαχρονική άποψη για τον χακί βίο). Η διαβίωση στον ΕΣ δεν
διαφέρει πολύ από την αντίστοιχη στην «ελεύθερη» κοινωνία. Μόνο μια διαφορά
έχει: όσα γίνονται εντός στρατοπέδου δεν έχουν το επίχρισμα της «ευγένειας»,
της κομψότητας, του δήθεν σεβασμού στην ισότητα, που έχει η καθημερινότητα στην
πόλη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Στο
Κέντρο Εκπαίδευσης ή στην μονάδα, την αναξιοκρατία, το βύσμα, την αδικία και
την περιφρόνηση στον αδύναμο στην τρίβουνε στα μούτρα. Χωρίς περιστροφές. Δεν
επικαλούνται προσχήματα. Εκεί βλέπεις το όνομά σου να είναι σβησμένο με μπλάνκο
από τους εξοδούχους και να είναι γραμμένο φαρδύ πλατύ στις σκοπιές ή στην
αγγαρεία. Δικαιολογία; Καμία! Γιατί; Γιατί έτσι! Ο άλλος, αυτός που θα βγει
εξοδούχος αντ’ εσού, είναι συγγενής του διοικητή, κολλητός βουλευτή, ανηψιός
υπουργού, κουμπάρος του νομάρχη – κάτι θα βρει να είναι. Τι είσαι εσύ; Τίποτα!
Χμμ, όχι ακριβώς τίποτα. Είσαι το 3<sup>ο</sup> ή 4<sup>ο</sup> νούμερο στην
σκοπιά τάδε. Αυτό είσαι. Ένα εργαλείο που θα εξυπηρετεί την ισχύ του άλλου. Το
εθνόσημο το φοράς και εσύ και οι άλλοι για να θυμάσαι πόσες δεκάδες χιλιάδες
μικρές και μεγάλες προδοσίες γίνονται στο όνομα της Ελλάδας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μην
ξεχνιόμαστε, ο λαός είναι το ντεκόρ. Το τοπίο είναι ο «ισχυρός». Όλα για
εκείνον πρέπουν – εκτός από τα κοπιώδη, τα επικίνδυνα, τα βαρετά και τα
δύσκολα. Ο «ισχυρός» (σ.σ.: σ’ αυτούς περιλαμβάνονται και οι γνωστοί των
εχόντων εξουσία) έρχεται όταν τελειώνει το ζόρι για τις απαραίτητες παράτες, τα
ταρατατζούμ και τη διανομή των λαφύρων. Αυτό το απέδειξε και η μικρή πασχαλινή
περιπέτεια στο ΚΕΜΧ.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Τότε
λοιπόν, το Μέγα Σάββατο, όσοι κληρωτοί είχαν δηλώσει πως την επομένη θα τους
επισκέπτονταν συγγενείς τους, είχαν μία σπουδαία παροχή. «Λαμπρή» παροχή. Δεν
θα είχαν υπηρεσία μετά την 10<sup>η</sup> νυχτερινή! Και την επομένη, την
Κυριακή της Αναστάσεως θα έβγαιναν και βολτούλα στην πόλη με τους συγγενείς.
Ορθό αυτό. Να μην δουν σαν λείψανο από την κούραση το σπλάχνο τους και
σκιαχτούν. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μια
που υπήρχε μέγα ζόρι τις ημέρες της προετοιμασίας (μόνο τα φύλλα των δέντρων
δεν γυαλίσαμε οι… μάχιμοι), υπήρξε η πρόνοια να θεσμοθετηθεί ένα...</span><br />
<br />
<a name='more'></a><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">... (περίπου)
24ωρο λάσκο στα λουριά. Ωστόσο, έπρεπε να δηλώσεις ποιοι θα έρχονταν και πόσοι
– μην τυχόν και πέσει έξω στις μερίδες το Κέντρο. Οι οικείοι των κληρωτών θα
συνέτρωγαν με τα φαντάρια, γαρ. Κι αυτό σωστό. Τόσα φράγκα σκάνε στα
εξοπλιστικά οι δύσμοιροι. Να κάνουν και καμιά απόσβεση. Έστω το Πάσχα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Η
αφεντομουτσουνάρα μου είχε δηλώσει άτομα δύο. Μήτηρ και αδελφή. Ο πατήρ δεν
ήταν διαθέσιμος - ήδη από το 1988. Μόνο σε περίπτωση Αναστάσεως (και των κοινών
θνητών) θα ήταν εφικτή η πρόσκλησή του. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Πασιχαρής,
κατά τις 10.30 που είχε ολοκληρωθεί ο ημερήσιος κάματος, πήγα να ξαπλάρω. «Τι
ωραία. Απόψε δεν έχει ντράβαλα», σκεφτόμουν ο ανίδεος.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbkJA-jMMoKXvCuwtrKpoCZ3k6vyn0ujwnylUvsCuDZC-psPVARWP7rm69Hyq5g4eNrSGikh9oOZjlXxzjEuZ7vVxgt1QFys0POrAxs_oUbGVLUyJNs_CvNEh9EWPl4Q76iQoLbdEr9Xu/s1600/Webley_03.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="306" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtbkJA-jMMoKXvCuwtrKpoCZ3k6vyn0ujwnylUvsCuDZC-psPVARWP7rm69Hyq5g4eNrSGikh9oOZjlXxzjEuZ7vVxgt1QFys0POrAxs_oUbGVLUyJNs_CvNEh9EWPl4Q76iQoLbdEr9Xu/s400/Webley_03.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Λιάαααααακος!</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Πριν
αλέκτωρ φωνήσαι δις έσκασε μύτη ανθυπολοχαγός με λίστα και άρχισε να φωνάζει
επίθετα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Δεν
με αφορά τίποτε απόψε», ξανασκέφτηκα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Πάλι
λάθος έκανα. Πάλι ντόρτια ήφερα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Λιάαααααακος!»
άκουσα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Μπα,
αποκλείεται να πρόκειται για… χώσιμο. Διευκρινήσεις για τα αυριανά θα θέλουν», υπέθεσα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Παρών!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Τι
παρών; Ετοιμάσου!», διέταξε ο οργίλος ανθυπολοχαγός.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Να
ετοιμαστώ; Σε άσκηση θα πάμε;», ρώτησα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Πολλά
λες. Ετοιμάσου! Σε 5’ λεπτά στα μαγειρεία!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Αγιακαράμπα!
Μαγειρεία; Πώς το είπε αυτό; Τι εννοεί; Ποιος θα μαγειρέψει τέτοια ώρα;», έλεγε
το βλέμμα (διασταύρωση χάνου και ροφού) που είχα φορέσει ειδικά για την
περίσταση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Έδειχνα
κεραυνοβολημένος. Ένας συνάδελφος με είδε, χαμογέλασε πονηρά και ήλθε προς το
μέρος μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Εγώ»,
μου είπε καμαρωτά και έδειχνε με τους αντίχειρές του το στήθος του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Τι
εσύ; Τι έκανες εσύ;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Εγώ
έβαλα το όνομά σου στη λίστα».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ποια
λίστα; Γιατί έβαλες το όνομά μου εκεί; Τι εννοείς;» άρχισα να του φωνάζω.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Να
ρε χαζέ. Σε δήλωσα εθελοντή ψήστη!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ζζζζζμπόινγκ!
Ψήστης; Εγώ; Από πού κι ως που; Μόνο τοστ ξέρω να ψήνω. Τι θα ψήσουμε;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Τα
αρνιά ρε κορόιδο. Ζητούσαν εθελοντές ψήστες για τα αυριανά αρνιά και σε
δήλωσα».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Εθελοντής;
Εγώ; Και με δήλωσες εσύ; Μιλάς σοβαρά;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ναι
αμέ! Κορόιδο είσαι; Θα πάρουμε τιμητική ρεεεεεε!»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ποιος
σου είπε ότι θα πάρουμε τιμητική;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Κανένας.
Έτσι κάνουν πάντα. Το ξέρω από χέρι».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Από
χέρι με έκαψες ρε άθλιε! Θα πάμε τώρα να ψήνουμε αρνιά; Αφού σου είπα δεν ξέρω».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Ούτε
εγώ ξέρω. Σιγά τ’ αυγά ρε ημίμαγκα Πειραιώτη. (σ.σ.: βέρος Αθηναίος,
Χατζηφωτίου και βάλε, αυτοσυστηνόταν ο συνάδελφος). Εδώ ο κάθε μπαστουνόβλαχος ξέρει
να το κάνει, εμείς θα κολλήσουμε; Επιστήμη είναι να γυρνάς μια σούβλα;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Δεν
είναι επιστήμη, δεν είναι Τέχνη, αλλά θέλει τεχνική ρε τρόμπα. Απόψε θα την
κατακτήσουμε την τεχνική;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μόλις
άρχισα να αναπτύσσω αντεπιχειρήματα για την απροσπέλαστη τεχνική του
σουβλίσματος ακούστηκαν ξανά οι αγριοφωνάρες του ανθυπολοχαγού που είχε
αναλάβει την αποστολή να στείλει το «Τάγμα Θανάτου» (των αρνιών) στα μαγειρεία
για τα περαιτέρω.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μου
είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Είχα δηλωθεί «εθελοντής ψήστης» εν αγνοία μου. Αντί
για τιμητική μυριζόμουν «καμπάνα» (διαστάσεων Νοτρ Νταμ). Είχα την εδραία
πεποίθηση ότι θα τα κάναμε μαντάρα με τους αμνούς, θα τα τρώγανε με τα αίματα ή
καρβουνιασμένα οι επισκέπτες και θα την πληρώναμε εμείς. Οι τάχα μου δήθεν
«εθελοντές» καμικάζι της σούβλας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ο
συνάδελφος ήτο και ολίγον αρχαιόφιλος και άρχισα να του εκτοξεύω όσα αποσπάσματα
από καταδέσμους (κατάρες στα αρχαία ελληνικά) μου ερχόντουσαν στο νου. Υπ’
όψιν, αν θέλεις να βρεις τους πιο θανατηφόρους καταδέσμους να ανατρέξεις στην
Πέλλα, την Ρόδο και την Θεσσαλία επίδοξε μάγε.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Αν
έπιαναν οι αρές μου, έστω και λίγο, θα έπρεπε να είχε πέσει ξερός επί τόπου ο
τολμητίας συνάδελφος. Ωστόσο, ανυποχώρητα αισιόδοξος (και εν τέλει αφελής)
καθώς ήταν, με έσερνε κι εμένα προς τον αρχικό χώρο διασποράς του μαρτυρίου των
αμνών και των εθελοντών. Ξερός δεν έπεσε, παρά μόνον από τα γέλια.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μαγειρεία,
ΚΕΜΧ! Πόσο όμορφος προορισμός για ένα μπριλάντε βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Μας
έδειξαν καμιά εικοσαριά σφαχτάρια απλωμένα σ’ έναν μεγάλο πάγκο και στο πάτωμα
σε κάτι λερούς μουσαμάδες.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKVZSHAfcfykA831cOOd-u6fHv2Oomggryqday4bUb3SEPO1LNlKfNWyVBWHSvE77YjjAMPZKeyO6LybTWVP9QXB7QBBCIVd4DPBT2PrbWkDS5qM_YT9S5BSfpcouTvgYzOq2OBpZbxKlf/s1600/1495621.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Βλάχικα, Βάρη</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μας
έδειξαν μερικά σύρματα, λίγα κορδόνια και σούβλες. Είχαν και πέντε έξι πινέλα δίπλα
στα αρνιά κι αναρωτήθηκα αν θα τα περνάγαμε ντουκόχρωμα τα αρνάκια. Για λάδωμα
ήταν τα πινέλα. Τύφλα να έχει ο μέσος κουλαντριστής αμυντικών προμηθειών,
δηλαδή.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Δέστε
τα!» φώναξε ένας μονίμως στραβωμένος υπαξιωματικός. Αυτός ειδικά δεν με πήγαινε
με τίποτα. Είχα καταλάβει ο σαδιστής ότι τον ενοχλούσε ο μικρός βαθμός του και
πριν τον προσφωνήσω, πάντοτε έβαζα μια μικρή παύση ανάμεσα στο «κύριε» και το «αρχί
ή επί-λοχία».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Μάλιστα
κύριε….. επιλοχία» έλεγα με ένα σχεδόν ανεπαίσθητο υπομειδίαμα και φουρκιζόταν
ο αχρείος. Η παύση πριν τον βαθμό τόνιζε τον βαθμό (ή ορθότερα την έλλειψη
ανωτέρου βαθμού). Ας μην έβαζε τις βρωμοχερούκλες του στα ταψιά με το φαγητό
των φαντάρων για να τσιμπολογά κι εγώ δεν θα τον πείραζα. Τέλος πάντων,
περασμένα και κάπως ξεχασμένα όλα αυτά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Οδηγίες
δεν μας έδωσαν. Λες και απευθύνονταν σε βετεράνους από τις ψησταριές στα
Βλάχικα. Το μόνο που μας είπαν ήταν ότι «πολλά σύρματα και σκοινιά εφεδρικά δεν
έχει. Κανονίστε να τα δέσετε σωστά και να τα ψήσετε καλά, αλλιώς το Ναύπλιο δεν
θα το ξαναδείτε. Θα πήξετε στην υπηρεσία και την φυλακή αν κάτι δεν πάει καλά».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Νάτα
μας! Το Μηχανικό, υπό κανονικές συνθήκες δεν ασχολείται με την μαγειρική.
Γεφυροποιία θέλεις; Έχει. Πλωτά; Πάλι έχει. Μπας γουστάρεις ναρκοπέδια; Τίγκα
είναι. Εκρήξεις; Διαθέτει και από αυτές. Μάστερ Σεφ δεν έχει το μενού του Όπλου
μας, αλλά ένεκα του μπαγλαμά του συναδέλφου έπρεπε να αναδειχθούμε σε μεγάλους
ψήστες σε χρόνο μηδέν και δίχως πολλά ανταλλακτικά (σχοινιά, σύρματα κ.λπ). Φυσικά,
δεν έπρεπε καν να περάσει από το μυαλό σου η υπόθεση «κι αν κάψω κάνα αρνί; Αν
λαμπαδιάσει;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Αν
τρώγαμε τέτοιο σφόλι, μάλλον ακόμα θα υπηρετούσαμε…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Αν
και σε κατάσταση (ελεγχόμενου) πανικού ευρισκόμενοι, κατορθώσαμε άρον-άρον να
τα δέσουμε τα σφαχτά και να τα βισματώσουμε στις σούβλες. Το καλό της υπόθεσης
είναι ότι δεν προέβαλαν αντίσταση τα νεκρά ζώα. Το θέαμα αστείο και οικτρό. Εικοσιτόσοι
νέωπες με εικοσιτόσες σούβλες επ’ ώμου. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Η
θράκα δεν είχε ανάψει την ώρα που γινόταν η απόθεση των αρνιών. Πολλά κάρβουνα απλωμένα,
σε σχετικά ακανόνιστη διάταξη, εγγύς των βάσεων των ψησταριών. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Χμμμ,
μάλιστα. Για να δούμε τώρα πώς θα ανάψουν όλα αυτά, πότε θα βάλουμε τα κρέατα
πάνω να γυρνάνε, πότε θα ψηθούν», σκεφτόμουν σχεδόν φωναχτά. Είχα κι άλλες
πολλές απορίες – και έπρεπε σε όλες να απαντήσω όχι ακριβώς εγώ αλλά η τεχνική
που θα αποκτούσα εκείνο το βράδυ!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ταχύρυθμο
μάθημα ψήστου υπό την απειλή της στερήσεως εξόδου; Κρατήσεως; Φυλάκισης; Ψόγου;
Δεν ήθελα να μάθω.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Με
τα πολλά, ένας υπάξ (υπαξιωματικός μπρε Ταρνανά, που θα ‘λεγε κι η Λωξάντρα),
εκ Τρικάλων αν ενθυμούμαι καλώς, μας ενεχείρισε ένα μικρό μπιτονάκι πετρέλαιο
και δυο-τρία μπουκαλάκια οινόπνευμα. Αναπτήρες είχαμε δικούς μας και για προσάναμμα
χρησίμευσαν περιοδικά και εφημερίδες (αθλητικές, αν θυμάμαι καλά). Ξεδιάλεξα
σελίδες που αφορούσαν στον ΠΑΟ (στις αθλητικές εφημερίδες) και σε συνεντεύξεις πασοκόμουτρων
(στα περιοδικά) και τις πυρπόλησα πρώτες. Ομολογουμένως ήταν απολαυστική η στιγμή.
Μπουρλότο! Η μοναδική απολαυστική στιγμή στο αχάριστο νυχτέρι.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuICaBgNdNNUwzDuxSxcKhjKIMUb55tD8QwpSDIBppHvyo7hxfGNfqw2JHCzDJALAoiIm_YawawfAP-nf8jxZSM1wgv1IKngeEzr1UbsWUcfWzpivIYcdp09nRK9tXCYSXCoSlN5ogU6Zs/s1600/1495673.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuICaBgNdNNUwzDuxSxcKhjKIMUb55tD8QwpSDIBppHvyo7hxfGNfqw2JHCzDJALAoiIm_YawawfAP-nf8jxZSM1wgv1IKngeEzr1UbsWUcfWzpivIYcdp09nRK9tXCYSXCoSlN5ogU6Zs/s400/1495673.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Θεία Κωμωδία</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Με
το που φούντωσε αυτή η επιμήκης λωρίδα κάρβουνου, θυμήθηκα τη Θεία Κωμωδία.
Κανονική δαντική κόλαση το σκηνικό. Εικοσιτόσοι ιεροφάντες με ομοιόμορφες φαιοπράσινες
στολές ενώπιον της αιωνίου πυράς που καψάλιζε τα πρόσωπά τους. Οι αυξομειούμενες
σκιές έπαιζαν με τα χαρακτηριστικά των τελεστόρων του ψηστικού δράματος,
προσδίδοντάς τους άλλοτε σχήματα δαιμονικά, σαρδόνια κι άλλοτε θυμάτων, μάγων,
Ναϊτών που περίμεναν την σειρά τους να παραδοθούν στις φλόγες της Ιεράς Εξετάσεως.
Ο Ζακ ντε Μολέ στο Ναύπλιο… Κλαυθμός, οδυρμός και βρυγμός οδόντων. Ααααα, και
κάτι άλλο: μετά τον κλαυθμό, τον οδυρμό και τον βρυγμό οδόντων ήλθε το
σκλήρισμα του μετάλλου πάνω στο μέταλλο! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μόλις
κατάκατσε λίγο η αρχική πυρκαγιά και ανεφάνη η λάβα από τα πυρωμένα κάρβουνα,
τοποθετήθηκαν οι σούβλες κι άρχισαν να γυρνούν. Αυτό παρήγαγε θόρυβο που δεν
μπορούν να παράξουν μύριες μυριάδες λεγεώνων δαιμόνων, οι οποίοι έχουν γίνει
κουρούμπελο από το μεθύσι και τραγουδούν </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Mayhmen</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Prince</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Bolt</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Thrower</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">,
</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Vanilla</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ice</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Emperor</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Eminem</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">και </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Burzum</span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">. Τέτοιο σκλήρισμα δεν είχα
ξανακούσει στη ζωή μου, παρόλο που ήδη είχα συμπληρώσει χιλιάδες ένσημα στις
πιο εξωτικές και ακραίες εκφάνσεις του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">metal</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">– καλή του ώρα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Πανζουρλισμός
θορύβου, κάψα ασυγκράτητη, κόπωση, άγχος, θητεία, ύπνος σε έλλειψη. Το μάγμα της
ατόφιας σάχλας είχε καρβουνιάσει τις ελπίδες για μια άνετη βραδιά. Οι μόνοι που
δεν νοιάζονταν για το τι θα απογινόμασταν εμείς ήταν οι αξιωματικοί και τα
αρνιά. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Εκείνες
τις δύσκολες στιγμές (δύσκολες όχι για όλους, αλλά για ημίμαγκες όπως ο
ειλικρινής υμέτερος) είχα μια από τις ελάχιστες φαεινές και πρακτικές ιδέες του
βίου μου. Ένιωσα τουλάχιστον Αϊνστάιν, Ευπαλίνος, φον Μπράουν, Αρχιμήδης όταν
την εξέφρασα και την υλοποίησα: «Βρε παιδιά, γιατί να μην λαδώσουμε τις ρημάδες
τις σούβλες; Θα κάνουν λιγότερο θόρυβο και θα γυρνούν ευκολότερα», είπα με
στόμφο και φωνή πρώτου σε Χορό αρχαίας τραγωδίας. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Συμφώνησαν
άπαντες. Λάδι μηχανής ήθελε; Μπορεί. Ίσως και όχι. Ό,τι κι αν ήθελαν οι σούβλες
για να βγάλουν τον σκασμό, εμείς τις πασαλείψαμε με σπορέλαιο που ευρέθη εν
αφθονία στα μαγειρεία.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Σίγησε
αρκετά το «γκιν γκιν γκιν, σκριτς, ιτσν» που ακουγόταν από την συναυλία των Μηχανικάριων
ψηστών. Εδέχθην συγχαρητήρια απ’ όλους για το εύρημα. Ένιωσα καταπληκτικά.
Ύστερα απλά πληκτικά. Έως αφόρητα. Ο καπνός και η ζέστη έρχονταν απρόσκλητα στα
μούτρα μας διότι ο άνεμος μας είχε βάλει στο μάτι και έσπρωχνε τα ανεπιθύμητα παράγωγα
της δραστηριότητάς μας προς εμάς. Δεν φύσαγε ο αυνάνας ο Αίολος από την άλλη
μεριά. Όοοοοοχι φίλε. Μας έφτυνε με καπνό και φωτιά. Αδιάκοπα. Αμέτι μουχαμέτι
το είχε βάλει να μας μπουκώσει με αηδία!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Κάνα
ημίωρο αργότερα είχα κι άλλη φαεινή ιδέα. Να βρέξω το τζόκεϊ με νερό και να
γυρνάω τη ρημαδοσούβλα με αυτό κολλημένο στα μούτρα μου. Χρησίμευε σαν αντικαπνικό
φίλτρο και ανασχετικό της φλογός συνάμα. Κι αυτό το κόλπο έπιασε. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ύστερα,
το γκρόσο κόλπο. Ψήστης που το παίζει θεά Κάλι, αλλά με δύο χέρια, όχι με οκτώ.
Ήτοι: Γυρνάω δύο σούβλες, αφού διευθετώ τις βάσεις και το κάθισμά μου. Μία με
το δεξί και μία με το αριστερό. Αυτός που δεν γυρνάει σούβλα πάει και ρίχνει
στα κλεφτά υπνάκο μίας ώρας. Κατόπιν η σειρά μου να κοιμηθώ. Αυτό δεν το
ακολούθησαν όλοι. Ωστόσο, με την σκάτζα βάρδια η νύχτα βγήκε ευκολότερα – αν
και γύρω στην 10<sup>η</sup> πρωινή τα πνευμόνια των στρατευμένων ψηστών
θύμιζαν ανθρακωρύχο Βελγίου. Τίγκα στα μικροσωματίδια. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μόλις
ολοκληρώθηκε η πρωινή αναφορά και ημείς οι Μάστερ Σεφ είχαμε τερματίσει –για
προφανείς λόγους- την ημιπαράνομη σκάτζα βάρδια, πέρασε μια βόλτα κι ο Δίκας (σ.σ.:
Διοικητής) για να δει την πορεία της ψητής γκουρμεδιάς. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">«Μπράβο
παιδιά», είπε, προσπερνώντας μας με βιάση, αναζωπυρώνοντας τις περί «τιμητικής
αδείας» ελπίδες του αρχαιόφιλου, γκάγκαρου Αθηναίου συναδέλφου μου, ο οποίος με
έβαλε σε μια από τις πολλές ατελέσφορες περιπέτειες του βίου μου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Με
το «μπράβο» του κυρίου Διοικητού, οι γυροβολιές στις σούβλες έγιναν ταχύτερες,
βιαιότερες, ανυπόμονες. Σαν ερωτική πράξη στον κολοφώνα της, λίγο πριν την εκτόνωση
της ζωοφόρου ορμής. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Ενθουσιασμός
κι ελπίδα στο φαιοπράσινο πλήθος. Με τα πολλά τα γύρω γύρω, πέρασε κι ένας ημιπαράφρων
ανθυπολοχαγός (ο οποίος μιλούσε πριμάτα και υστερικά σαν τον Ζεντ στη Μεγάλη
των Μπάτσων Σχολή) που δοκίμασε τις πέτσες για να διαπιστώσει αν είχαν ψηθεί
καλώς και… (εδώ γελάστε άφοβα) «προβλεπόμενα!».</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Δισκοπότηρο</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Οι
λέξεις «προβλέπεται, προβλεπόμενο, προβλεπόμενα» και λοιπές παράγωγες είναι
μερικά από τα γκράαλ (σ.σ.: ιερά δισκοπότηρα) του Ελληνικού Στρατού. Τις
βρίσκεις μπροστά σου ακόμα κι αν δεν είσαι ο Πάρσιφαλ ή ο Γκάλαχαντ. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Πάμε
τώρα στο γκραν φινάλε φίλε αναγνώστη. Μετά από τόσες λέξεις σίγουρα θα έχεις
χωνέψει το αρνί που χλαπάκιασες τις άγιες ώρες της κρεοφαγούσας Στανισοκατάνυξης.
Σχώρα μου την φλυαρία αλλά δεν μπορώ να πράξω αλλιώς. Γυρεύω ακόμα, εν έτει
2013, εν τίνι μέτρω, έναν λεκτικό –έστω- γδικιωμό. Είθισται να εκδικούμαι με
λέξεις, που έχουν το μαύρο χούι να είναι αληθινές. Η αλήθεια εστί ανεπιθύμητη
παρέα για όλα τα έμβια όντα σαν εμένα, εσένα, τον άλλον, τον παράλλον και όλους
όσοι λένε ότι λατρεύουν τον Χριστό αλλά ενδέχεται να ψήφιζαν κι εκείνοι υπέρ
της Σταύρωσής του (πνεύμα πρόθυμο, σαρξ αδύναμη, που να τα βάζεις τώρα με την
κυβέρνηση και λοιπές αηδίες). </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Για
να μην σε ζαλίζω, λοιπόν, περαιτέρω φίλε αναγνώστη/αναγνώστρια θα σου πω ότι,
όλως περιέργως, τα αρνιά ψήθηκαν ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΑ! Λες και είχε επιμεληθεί της
βασανιστικής περιστροφής τους πάνω από την θράκα η ελίτ των απανταχού
ψητοπωλών. Σαν από θαύμα κανένα δεν ξεπέτσιασε, κανένα δεν καρβούνιασε, κανένα
δεν έβγαζε αίματα πάνω στο πιάτο. Οι εικοσικάτι ψήστες εξετέλεσαν την αποστολή
τους σαν μουσικοί υπό την διεύθυνση του Κάραγιαν σε ανέβασμα του μοτσαρτικού Ρέκβιεμ.
Άπαντα τέλεια! Παρά την χόρταση λόγω της κάπνας δοκίμασα από διάφορα ψητά και διαπίστωσα
ότι κάτι μαγικό είχε συμβεί. Τέτοια αρμονία γεύσης ήταν πρωτόγνωρη, ακόμα και
για τα ημέτερα γευστικά κριτήρια. Δεν ξέρω να μαγειρεύω μεν αλλά να τρώω μια
χαρά το κατέχω, φίλτατε επισκέπτη του ιστολογίου.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Και
ύστερα δεν ήλθαν οι μέλισσες αλλά οι επισκέπται. Πρώτα οι δικοί μας. Ενδιαφέρουσα
εμπειρία. Η μάνα μου και η αδελφή μου δεν μου το εξέφρασαν ανοιχτά αλλά το
βλέμμα τους έλεγε τα κάτωθι: «Βρε το ταλαίπωρο το παλικάρι. Απόβαση στη
Νορμανδία, μακελειό στο Μανιάκι, έπαρση σημαίας στο Ίβο Τζίμα, παιχνίδι με τον
θάνατο στο Ματζικέρτ. Ήρωας!».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Η
αλήθεια ήταν σκάλες χαμηλότερη από την συγγενική ανάγνωση της πραγματικότητας. Ουδέποτε
ήμουν ήρωας. Μακάρι να ήμουν. Ένας απλός «πηγμένος» που μπλέχτηκε σε κάτι
αχάριστο διατέλεσα. Αυτό μόνο. Τίποτε άλλο. Καλά θα ήταν να είχαμε προσθέσει
μερικές επικές μάχες στο παλμαρέ των ανδραγαθιών μας αλλά δεν μας έκατσε η
μπίλια. Ευτυχώς, διότι δεν αποκλείεται να τα είχαμε κάνει μούτι στην κρίσιμη αναμέτρηση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Βαψομαλλιάδες</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Τες
πα (σ.σ.: τέλος πάντων) αυτό είχε το μενού. Αρνί και φαιοπράσινους ταλαίπωρους.
Σκάσανε μύτη και μπόλικοι βαψομαλλιάδες «επίσημοι». Χαμογελαστοί, άλλοι με τις
οικογένειες, άλλοι με μινιφορούσες γραμματείες και όλοι με την αυτοπεποίθηση του
ανυποχώρητου βλακός. Του νικηφόρου ανόητου. Του κερδοφόρου τίποτα στον οποίον
αξίζει η υπόκλιση, το σέβας. Σημειωτέον, «επίσημος» στη νεοελλαδίτικη διάλεκτο
είναι ο ανυπόστατος λαμογιώτατος φάβας που κλέβει για να ζει και αρπάζει για να
έχει. Πρώτα τον ψηφίζουμε για να μας καταστρέφει κι έπειτα για να μας σώζει από
την καταστροφή. Ακούσιο εκλογικό χιούμορ λέγεται η συνήθεια τούτη. Ήρθανε μετά και
νομαρχαίοι και βουλευταί και δικασταί και άλλοι τέτοιοι. Πόση αηδία μου
προκαλούσαν και μου προκαλούν… Ίσα με τις μπάμιες, τον πατσά και την πολιτική
«ορθότητα» που καμώνεται ότι δεν υπάρχει το βασικό εργαλείο της ανθρώπινης
φύσης: η διάκριση! Ο κοντός και ο ψηλός. Ο όμορφος και ο άσχημος. Ο καπάτσος
και ο αδέξιος. Η ξανθιά και η μελαχρινή. Πόση απέχθεια οι…. αμφίσημοι επίσημοι.
Να σηκωθούν τα αρνιά να φύγουν τρέχοντας με τις σούβλες ολούθε στα κορμιά τους,
φίλε και φίλη. Και με τις βίδες πάνω τους σαν τον Φρανκενστάιν. Μπλιαχ, ο
κατιμάς της ανθρώπινης φύσης ήλθε για να «τιμήσει» τα στρατευμένα νιάτα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Φάτσες,
μα τι φάτσες!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Σκάσανε
μύτη αυτοί και τα συγγενολόγια των κρεάτων για τα κανόνια τα παραμέρισαν οι πολυάστεροι
«αξιωματικοί». «Καθίστε εκεί!», είπε ένας λοχαγός στους δικούς μας, λες και
διέταζε ψάρακες. Καθίσανε. Τι να σου κάμουν; Σέβας στο αξίωμα, στην στολή.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Φουρνιστά ίχνη αρνιού</span></b></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Και
η ώρα του φαγητού έφτανε με βήμα ταχύ. Ταχύ είπαμε, όχι ταχίνι. Ταχίνι τέλος. Φινίτο
η νηστεία. Τώρα έρχονται τα αρνιά. «Τουλάχιστον τα ψήσαμε καλά», σχολίασα
νοερώς ο τλήμων.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Και
τι φέρανε να φάμε εμείς οι αναλώσιμοι; Με τι ταΐσανε τα κωλοφάνταρα και τα
σόγια τους; Χαχαχα. Το καλύτερο είναι εδώ, και το ντεσού της ημέρας: με ίχνη
αρνιού στο φούρνο!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Προσοχή:
τα σουβλιστά, τα έφαγαν οι επίσημοι. Τα φουρνιστά (ίχνη αμνού σε στρώμα από
παγωμένα λίπη </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">plus</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">ελάχιστες πατάτες) οι κληρωτοί και οι οικογένειές
τους! Πάρτα κορόιδο! Ό,τι προσπάθησες επί μία νύχτα αξημέρωτη προοριζόταν για
το ελληνικό πρόβλημα, τους επισήμους! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μάλιστα,
αυτοί οι ανεκδιήγητοι αφενός έμαθαν ότι τους επιφυλάχθηκε ειδική, σκανδαλώδης
μεταχείριση και αφετέρου εξέφρασαν ικανοποίηση επειδή συνέβη! Ούτε ένας δεν
βρέθηκε με τσίπα (έστω καψαλισμένη σαν του αρνιού στη σούβλα) για να πει «θα
φάμε ό,τι τρώνε όλοι». Ούτε ένας! Κάποια περιστατικά σαν αυτά του Αλεξάνδρου με
το νερό στην έρημο της Γεδρωσίας πρέπει να θεωρούνται ως… ακρότητες μιας
«λαϊκιστικής» εξουσίας. Αν δεν το ξέρετε το ιστορικό συμβάν, υπάρχει και το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Google</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">ή ο
Αρριανός… Διδακτικό είναι για τα ελληνικά πάθη.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Κάθισαν
μάλιστα σε ειδικό τραπέζι μαζί με τον διοικητή και τους αξιωματικούς ενώ ο
ψωριάρης λαός σαβούριαζε τον παγωμένο (από την προηγούμενη ημέρα, έμαθα)
κατιμά!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Αυτή
ήταν η αξιολογική κλίμακα του στρατεύματος. Αυτό ήταν το πρώτο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">crash</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">course</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">στην πραγματική ζωή που έλαβα από την Γ΄ Ελληνική
Δημοκρατία του Μητσοτάκη (κυβέρνηση τότε) και των σεσημασμένων ανάξιων που διευθύνονταν
από την αραχνιασμένη μπαγκέτα του υπερήλικα παρακμιακού. «Εξ όνυχος τον λέοντα»,
έλεγαν οι αρχαίοι. Κι εγώ είδα τον όνυχα, κι ακόμα περιμένω τον λέοντα – αν και
εδώ και χρόνια υποπτεύομαι ποιος είναι. Ακόμα υπάρχει ελπίδα…</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Στα
επόμενα θα σου πω περισσότερα, ω υπομονετικέ αναγνώστη και ακάματη αναγνώστρια.
Θα σου πω και γιατί υπηρέτησα και ποιο –κατά την γνώμη μου- είναι το έθνος των
Ελλήνων για το οποίο θα έβαζα το κεφάλι μου στον τορβά…</span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<i><b><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">ΥΓ:
Φυσικά, ουδεμία «τιμητική» άδεια ελήφθη ένεκα της πυρακτωμένης «εθελοντικής»
αγγαρείας. Είναι ευτύχημα που δεν καμπανιαστήκαμε…</span></b></i></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="color: red;"><i><b><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Διήγημα </span></b></i><i><b><span style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">από τον Παναγιώτη Λιάκο και το μπλογκ: </span></b></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<br />
<img height="66" src="http://photos1.blogger.com/blogger/111/2093/1600/adiavroxoi.1.jpg" width="400" /></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3qc9vgHw6DGNxi99TGBfB24ujLvON3oTxhxK4mAOJEc90RKfs05MjFJqCSEyzO24nNt_j39N0c6BViZBgwaQR0CLUwtNWYKsN7cw7P1o1h8v-EBERqS1acOAcSg3KEnqlGLa1omMk2ssy/s1600/__10_-~1.JPG" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3qc9vgHw6DGNxi99TGBfB24ujLvON3oTxhxK4mAOJEc90RKfs05MjFJqCSEyzO24nNt_j39N0c6BViZBgwaQR0CLUwtNWYKsN7cw7P1o1h8v-EBERqS1acOAcSg3KEnqlGLa1omMk2ssy/s320/__10_-~1.JPG" /></a></div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-62703174676848295962013-01-16T07:50:00.001-08:002013-01-16T08:03:48.832-08:00"Το ταξίδι ενός χαρτονομίσματος" Συλλογή διηγημάτων από τις εκδόσεις Σαϊτα. Διαβαστε το εδώ ΔΩΡΕΑΝ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ_pJIPenQLnfgDcAXKjcCcGtUFDc367WBChzH-fV8L3cR06piBty0fKi8M0ldhJtrixNoT4KtVfQTvzCekqB19K_8rRvulUaNTaIlJ7EQpk711RGkZpSFY1WvQgxTDdLhqPHLAqRLvZg/s320/to+taxidi+enos+xartonomismatos_cover_small.png" width="198" /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Τίτλος</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11pt;">: Το ταξίδι ενός
χαρτονομίσματος</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: left;">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Συγγραφείς</span><span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">: Αγγελακοπούλου
Εύη, Αγγελίδης-Γκέντζος Τάσος, Αλεξίου Γιούλη, Γαλιάσος Φίλιππος, Γραφανάκης
Μάνος, Γρηγοριάδης Γιάννης, Δεληγιάννη-Τσιουλπά Άννα, Δερμιτζάκη Ειρήνη,
Ελευθεριάδου Ελντίνα, Ζαράρης Λάσκαρης, Ζωντός Μιχαήλ, Καρυωτάκης
Μίνως-Αθανάσιος, Κασιάρου Εύα, Κουντουράς Παναγιώτης, Κουτσοσπύρος Σπύρος,
Λαμπρίδου Βασιλική, Λουλά Χριστίνα, Μαμαλιόγκας Γιάννης, Μητσοπούλου Δέσποινα,
Οδυσσέας Γκρέι (ψευδώνυμο), Παναγιώτου Κυριάκος, Παπαδοπούλου Κάλλια,
Παπαϊορδανίδης Θεοδόσης, Σαββανάκης Γιώργος, Σαββινίδης Λευτέρης, Σαλαβασίδης
Πέτρος, Σκλαβενίτης-Πιστοφίδης Ρωμανός, Τριανταφυλλίδου Ευγενία, Φλώρου
Παναγιώτα, Χουρσανίδης Μανόλης</span><b><span lang="EN-US" style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span></b><br />
<b><span lang="EN-US" style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">ISB</span></b><b><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Ν</span></b><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">: 978-618-80394-5-2</span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Συντελεστές</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Σχεδιασμός εξωφύλλου: <a href="mailto:aliki91@hotmail.com" target="_blank">Αλίκη Λαζαρίδου</a> </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Επιμέλεια-Διορθώσεις:<span class="apple-converted-space"> <a href="mailto:iraklis.lampadariou@gmail.com" target="_blank">Ηρακλής Λαμπαδαρίου</a></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Σελιδοποίηση:<span class="apple-converted-space"> <a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=3263489176570586362" target="_blank">Κωνσταντίνα Χαρλαβάνη</a></span> </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt;">
</div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Σύντομη περίληψη</span></b><span style="font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"></span></div>
<div class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Όπως ταξιδεύουν οι
ιδέες, οι νότες, οι άνθρωποι, ο νους, η σκέψη, έτσι και τα χρήματα ταξιδεύουν
συνεχώς χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς για την πορεία που ακολουθούν, τα
προβλήματα που πιθανόν φέρνουν, τις συνειδήσεις τις οποίες αλλοιώνουν, την
ανακούφιση από δυσάρεστες καταστάσεις, την αισιοδοξία, τη δύναμη, το κύρος, το
πάθος, τη λύτρωση, την ενοχή, την εκμετάλλευση. Ταξιδέψτε με τα τριάντα
διηγήματα που προέκυψαν από την ανοικτή πρόσκληση των Εκδόσ<span style="color: blue;">εων Σαϊτα.</span></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
<i><span style="font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">Το
συγκεκριμένο βιβλίο πετάει ελεύθερα στο Διαδίκτυο από τον Ιανουάριο του 2013.</span></i></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://bit.ly/VgScGv" target="_blank"><img border="0" height="41" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkcw_SX36rUwgFkgYdmL7spGeubBhBytjZgZYGZJfkLDjHEVxc0LaER6oOHGj1pUBMe4U-scuU9ZE9qYQ-sxkV_96YhH72u3Z3Eal0M_GoMix3Wg4WAaKwqmCjhsXIBxgYRVl42lbMnfM/s200/download_button.png" width="200" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="mso-line-height-alt: 9.0pt; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 9.0pt;">
<span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 6.5pt;"> </span><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 6.5pt; line-height: 9pt; text-align: center;"> </span></div>
<b><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;"><span style="color: #888888; text-decoration: none; text-underline: none;"><a href="http://bit.ly/VgScGv" target="_blank">Κατεβάστε</a></span></span></b><span class="apple-converted-space"><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;"> </span></span><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">το βιβλίο σε μορφή<span class="apple-converted-space"> </span><b>.</b></span><b><span lang="EN-US" style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">pdf</span></b><span class="apple-converted-space"><span lang="EN-US" style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"> </span></span><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">(μέγεθος αρχείου: 4,84 MB</span><span style="color: #666666; font-family: Verdana; font-size: 11.0pt;">) ή δείτε το πατώντας παρακάτω:</span></div>
<div class="issuuembed" data-configid="0/1106842" style="height: 371px; width: 525px;">
</div>
<script async="true" src="//e.issuu.com/embed.js" type="text/javascript"></script>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsgioGYKhrf1GMt64lA9V4m8l0Tu34EvQ9OV6P5HI0I8ZqCnGfVup-Go9hK1i_gcRBr8SkIgtdgEGC8dz01mCMBINclTg4JKlD8BGXFX1DUrwS1noiKfetVKoil076iwFHbULN3-joIh5N/s1600/__10_-%257E1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="65" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsgioGYKhrf1GMt64lA9V4m8l0Tu34EvQ9OV6P5HI0I8ZqCnGfVup-Go9hK1i_gcRBr8SkIgtdgEGC8dz01mCMBINclTg4JKlD8BGXFX1DUrwS1noiKfetVKoil076iwFHbULN3-joIh5N/s200/__10_-%257E1.JPG" width="200" /></a></div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-65411100512046208692012-10-27T05:56:00.000-07:002012-10-27T05:58:34.191-07:00ΒΟΥΡΕΛΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ "ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ" Διηγήματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
<br />
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="SRThumb">
<img alt="ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ" border="0" class="browseProductImage" src="http://www.koraisbooks.gr/images/store/thumb/166282.jpg" style="max-height: 240px; max-width: 160px;" title="ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ" /> </div>
<div class="SRThumb">
<span style="font-size: large;">Εκδοτικός Οίκος: ΙΩΛΚΟΣ</span></div>
<div class="SRThumb">
<span style="font-size: large;">Ένας χαμηλόβαθμος τραπεζικός υπάλληλος βλέπει τον κόσμο
γύρω του κυριολεκτικά να εξαφανίζεται... Μια γυναίκα ξυπνάει έχοντας
χάσει το πρόσωπό της...
Το βιβλίο αποτελείται από μικρές, σπονδυλωτές ιστορίες γύρω από τον
ψυχισμό των ανθρώπων, που συνειδητά ή ασυνείδητα, φτάνουν σε οριακό
σημείο.
Οι δύο πρώτες -με το εξωπραγματικό και το πραγματικό στοιχείο να
εναλλάσσονται διαρκώς- οδηγούν στην τρίτη, όπου δεν υπάρχει λυτρωτική
έξοδος και η κατάρρευση των ψευδαισθήσεων δεν οδηγεί στην αυτογνωσία,
αλλά στο πουθενά...
</span></div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-3267317709897371112012-10-18T05:03:00.002-07:002012-10-18T05:03:24.360-07:00ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<img height="325" id="il_fi" src="http://mysatelite.files.wordpress.com/2010/11/images1-e1291071601491.jpg?w=627" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="325" /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κάποτε
υπήρξαν δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Από την αρχή υπήρξε ένα περίεργο
δέσιμο μεταξύ τους..σαν να γνωρίζονταν χρόνια. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το κορίτσι ήξερε πως ένιωθε
αγάπη για εκείνον. Τον αγαπούσε με όλους τους τρόπους που υπήρχαν και το μόνο
που την ένοιαζε ήταν να είναι καλά, να τον βλέπει να της χαμογελάει και να τον
βλέπει ευτυχισμένο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι εκείνος όμως την αγαπούσε πολύ μα με τον καιρό αυτό
άρχισε να τον φοβίζει. Δεν ήθελε ποτέ να την χάσει μα ήξερε πως κάποια μέρα
αυτό θα συνέβαινε, οι δρόμοι τους θα χώριζαν και ίσως δεν την ξαναέβλεπε ποτέ.
Στη σκέψη αυτή πονούσε και έτσι μια μέρα αποφάσισε να απομακρυνθεί από εκείνη
όσο ήταν ακόμη νωρίς…έτσι πίστευε ότι έπρεπε να γίνει για να μην πονέσουν στο
μέλλον κι δύο. Έτσι και έγινε...έφυγε και την άφησε. Εξαφανίστηκε χωρίς να της
εξηγήσει τον λόγο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η κοπέλα πόνεσε πολύ..έχασε το άλλο της μισό, τον άνθρωπο
που αγάπησε περισσότερο απ’ οτιδήποτε στον κόσμο. Ένιωσε να χάνονται όλα γύρω
της , ένιωθε το σώμα της νεκρό και την ψυχή της άδεια. Τα μάτια γέμιζαν δάκρια
στη θύμησή του και ζούσε με την ελπίδα ότι ίσως κάποτε τον ξαναέβλεπε. Της
έλειπε η αγκαλιά του, τα μάτια του, το χαμόγελό του, οι στιγμές της μαζί
του, της έλειπε η ζωή της. Εκείνος ήταν η ζωή της! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο καιρός περνούσε και εκείνη
έμενε μόνη. Κάθε βράδυ κοιτώντας την φωτογραφία του προσπαθούσε να κοιμηθεί
μόνο και μόνο για να τον δει στα όνειρα της...Οι μέρες περνούσαν, οι βδομάδες
μα και τα χρόνια…Έφτασε η στιγμή που μπήκε στην ζωή της κάποιος που μπορούσε να
της δώσει την αγάπη του και να την κάνει ευτυχισμένη και έτσι αποφάσισε να
μείνει κοντά του βλέποντας όμως πάντα εκείνον στα μάτια του. Έκαναν μαζί μια
όμορφη οικογένεια…Το άλλο της μισό δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά και έτσι έμεινε
στην μνήμη της για πάντα σαν την ΑΓΑΠΗ της που δεν θα ξεχνούσε ποτέ!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>FEI KINA </b></span></div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-38494269750748233582012-10-18T04:29:00.002-07:002012-10-18T04:54:29.128-07:00ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:DontVertAlignCellWithSp/>
<w:DontBreakConstrainedForcedTables/>
<w:DontVertAlignInTxbx/>
<w:Word11KerningPairs/>
<w:CachedColBalance/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style>
<![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1026"/>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<o:shapelayout v:ext="edit">
<o:idmap v:ext="edit" data="1"/>
</o:shapelayout></xml><![endif]-->
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<img height="300" id="il_fi" src="http://www.dream-symbols.com/wp-content/uploads/2010/12/drem_dictionary.jpg" style="padding-bottom: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px;" width="300" /><br />
<i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Λονδίνο
1980,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Είναι
χειμώνας, ώρα 7:00 το πρωί. Παγωμένος αέρας φυσάει χτυπώντας τα κλαδιά των
δέντρων στους δρόμους της πόλης που σιγά σιγά γεμίζουν με τα πρόσωπα των
κατοίκων της οι οποίοι αρχίζουν την καθημερινότητά τους για άλλη μια μέρα.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Κάπου στην
οδό </span><span style="font-size: small;">Γκρίνουιτς μένει ένα αγόρι δέκα χρονών μαζί με τους γονείς του και
την μικρότερη αδερφή του Μάγκυ. Ο Τζέικ είναι όμορφο κατάξανθο παιδί με μάτια
γαλανά σαν του ουρανού γεμάτος αγάπη για την ζωή και όνειρα ανυπόμονος να
μεγαλώσει για να πραγματοποιήσει τα όνειρα του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Το
μεγαλύτερο όνειρο του Τζέικ είναι ο κόσμος…Και όταν τον ρωτούν να εξηγήσει το
όνειρό του αυτό απαντάει πως θέλει να γνωρίσει τον έξω κόσμο..Να δει μέρη που
δεν κανείς ποτέ δεν είδε να εξερευνήσει κάθε σπιθαμή της γης να γνωρίσει
ανθρώπους πολλούς, πολιτισμούς ξένους προς εκείνον και να μάθει καινούρια ήθη
και έθιμα για τον έξω κόσμο. Οι δικοί του συνέχεια του λένε πόσο μικρός είναι
και για τα χρόνια που έχει μπροστά του να κάνει όσα θέλει μα εκείνος ανυπομονεί
να μεγαλώσει και να ξεκινήσει τα ταξίδια του.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Τα χρόνια
πέρασαν, ο Τζέικ τέλειωσε το πανεπιστήμιο. Του άρεσε πολύ η ελευθερία του, την
αγαπούσε, ήθελε να ζει ελεύθερος χωρίς όρια. Έτσι και αποφάσισε πως ήρθε η
στιγμή να ζήσει το όνειρό του, να ξεκινήσει τα ταξίδια του προς διάφορα μέρη
της γης ελεύθερος, εκείνος και το όνειρο του μόνο! </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Τα ταξίδια
του ξεκίνησαν. Πήγε σε διάφορα μέρη της γης γνώρισε καινούριους πολιτισμούς και
ανθρώπους μα ποτέ δεν έμεινε σε κανέναν για πολύ. Το όνειρό του συνεχιζόταν
μέχρι που έφτασε η μέρα να γνωρίσει μια όμορφη κοπέλα για την οποία ένιωσε ένα
πολύ πρωτόγνωρο συναίσθημα που ποτέ άλλοτε δεν είχε νιώσει. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Ήρθε όμως η στιγμή
να φύγει και από εκεί. Κάτι μέσα του όμως τον στεναχωρούσε που θα την άφηνε
πίσω. Εκείνη του ζήτησε να μείνει μαζί της για πάντα, να ζήσουν μαζί
ευτυχισμένοι, μα ο Τζέικ δε μπορούσε να αφήσει το όνειρό του και έτσι έφυγε..
για κάποιο περίεργο τρόπο όμως ένιωθε για πρώτη φορά στη ζωή του τόσο μόνος και
τόσο απόμακρος από το ίδιο του το όνειρο. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;">Οι μήνες περνούσαν και τα ταξίδια του
δεν τον γέμιζαν πλέον και το μυαλό του ήταν συνέχεια σε κάτι που άφησε πίσω
του, που τον έκανε να μη τον νοιάζει πλέον η ελευθερία του αυτή. Γύρισε πίσω
γεμάτος νοσταλγία για τις μέρες που έχασε μακριά από εκείνη. Την βρήκε και το
μόνο που της είπε ήταν πως το όνειρο του δεν είχε καμία αξία χωρίς εκείνη και
έτσι έγινε αυτή ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ!</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: small; line-height: 115%;"> <b>Fei Kina</b></span></div>
</div>
librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-5831568406765842272011-04-17T13:09:00.000-07:002011-04-17T13:13:07.696-07:00"Κορίτσι απ' αλλού..." Διήγημα της Κωνσταντίνας Γιαννακούρα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ_g8tn5kIMOIkK5XA0qDGng6EI8_AUfu2PRJZHtqJM9BBxsC4cgunFOXk0DTjyGm93x-F6lQZVAvflVqhMs-_E6HB4uKxPqKPW7JFbrjfTehUebXvvqliDJqbXN0lrt5zy2j5f6aBL-jz/s1600/koritsi+ap+allou.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" r6="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ_g8tn5kIMOIkK5XA0qDGng6EI8_AUfu2PRJZHtqJM9BBxsC4cgunFOXk0DTjyGm93x-F6lQZVAvflVqhMs-_E6HB4uKxPqKPW7JFbrjfTehUebXvvqliDJqbXN0lrt5zy2j5f6aBL-jz/s400/koritsi+ap+allou.jpg" width="278" /></a></div><span style="font-size: x-large;">"Κορίτσι απ' αλλού..." </span>Διήγημα της Κωνσταντίνας Γιαννακούρα <br />
<a href="http://nineserenades.blogspot.com/">http://nineserenades.blogspot.com/</a><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;">Είναι </span>δεκαεννιά κι ας λέει είκοσι πέντε. Το γραφείο που μου την έστειλε, τηρώντας κάποιο εμπνευσμένο επαγγελματικό πρωτόκολλο -αστεία παρατήρηση για μια χώρα σαν την Ελλάδα και... ξεκαρδιστική για το εν λόγω γραφείο - μου παρέδωσε και φωτοτυπία του διαβατηρίου της, "για να ξέρεις ποιά βάζεις σπίτι σου", όπως χαρακτηριστικά είπε ο κύριος Γαβρίλης, ο υπεύθυνος του γραφείου, ένας τύπος με βλαχαδερή προφορά κι ελαφρώς γλοιώδεις τρόπους. Υποθέτω ότι κάποτε κουράστηκε από την περιορισμένη και κοπιώδη αγροτική ζωή του χωριού του και βρέθηκε στο γραφείο της πρωτεύουσας, ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Η διακίνηση κι εύρεση εργασίας σε παράνομους -ίσως και μη- αλλοδαπούς πρέπει να φλάσαρε στο νου του ως ιδανική περίπτωση επαγγέλματος: δεν χρειάζεται γνώσεις, ούτε πτυχία, ούτε προϋπηρεσία, ούτε παρουσιαστικό, ούτε επικοινωνιακές ή άλλες δεξιότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι κάποιες σωστές διασυνδέσεις...κι ένα τηλέφωνο. Α! βεβαίως να μην ξεχάσω: και μια εμφανίσιμη αλλοδαπή, ομιλούσα στοιχειώδη ελληνικά για να εισπράττει από τους πελάτες το μερτικό του γραφείου, καθώς ο Γαβρίλης πρωτίστως δεν ασχολείται πια με τέτοια ποταπά καθήκοντα και κατά δεύτερον, δεν επιθυμεί διόλου να φαίνεται. Είναι κάτι σαν τον αόρατο άνθρωπο. Ο άνθρωπος-φωνή. Δεν θα τον δεις ποτέ! Μόνο θα τον ακούσεις στο τηλέφωνο υπερβολικά πολλές φορές μέχρι να σου βρει το κελεπούρι που γυρεύεις και που εκείνος πάντα διαθέτει, όπως ισχυρίζεται με σιγουριά.<br />
<br />
<br />
Το κορίτσι πάντως επιμένει στο είκοσι πέντε. Δεν γνωρίζει τους επαγγελματικούς όρους του Γαβρίλη, έτσι δεν μπορεί να φανταστεί ότι τα στοιχεία του διαβατηρίου της -συμπεριλαμβανομένης της ημερομηνίας γέννησης- κυκλοφορούν ανάμεσά μας, ασχέτως ότι θα έπρεπε να είναι δηλωμένα και καταγεγραμμένα στα αρχεία κάποιας δημόσιας υπηρεσίας μετανάστευσης ή αλλοδαπών. Αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν από τους τρεις μας για την ώρα.<br />
<br />
Εγώ, χρειαζόμουν άμεσα έναν άνθρωπο για βοήθεια. Κάμποσο καιρό αγωνιζόμουν ολομόναχη σ' ένα θλιβερό μαραθώνιο απόγνωσης, υποχρεώσεων κι ευθυνών. Τελικά, νομίζω ότι η αρρώστια των αγαπημένων ανθρώπων είναι από τα δυσκολότερα ζητήματα για να διαχειριστεί κανείς. Και πόσο αν αυτός ο αγαπημένος είναι η μία και μοναδική, η αναντικατάστατη μάνα.<br />
<br />
Mια εσωτερική γυναίκα λοιπόν φαινόταν ότι θα μου έλυνε κάποια πρακτικά θέματα όπως: να μπορώ να βγαίνω από το σπίτι με το κεφάλι μου ήσυχο, να έχω τη δυνατότητα ν' ασχοληθώ με αμιγώς δικές μου υποθέσεις που από καιρό έχω παραμελήσει, να πάψω να επωμίζομαι νυχθημερόν τον άχαρο ρόλο της αποκλειστικής νοσοκόμας. Επιπλέον του ότι σου λύνει αρκετά πρακτικά προβλήματα, μια εσωτερική κοστίζει σαφώς λιγότερο από μια γυναίκα ωραρίου. Αυτές ήταν κάποιες από τις σκέψεις που με οδήγησαν στην απόφαση να επικοινωνήσω με το γραφείο ευρέσεως εργασίας "Ο Γαβρίλης". Στο πρώτο μισάωρο ο κύριος Γαβρίλης είχε κάμποσες περιπτώσεις να μου προτείνει. Την ίδια μέρα κιόλας μου έστειλε έξι κυρίες -τις καλύτερες κατά την κρίση του-, τις οποίες είδα κι απέρριψα. Ο Γαβρίλης δεν πτοήθηκε διόλου, ίσα-ίσα την επόμενη μέρα έγινε πιο δραστικός, και εξόρυξε για μένα "ένα πραγματικό διαμάντι", όπως χαρακτήρισε την Ταμάρα.<br />
<br />
Μια μικρή στρουμπουλή κοπέλα από την Υπερκαυκασία που είχε βρεθεί στην Ελλάδα πριν δύο περίπου μήνες ακολουθώντας το δρόμο που χάραξε η μαμά της, οι θείες της, οι ξαδέλφες της και πάει λέγοντας.<br />
<br />
Τις πρώτες μέρες, της μιλούσαμε και κοκκίνιζε. Χαμογελούσε αμήχανα ή κατέβαζε το βλέμμα όποτε της απευθύναμε το λόγο. Μια φορά, -εκείνων των πρώτων ημερών- έτυχε να <br />
<a name='more'></a>με πετύχει άξαφνα στο διάδρομο του σπιτιού, μόλις είχα βγει από το μπάνιο τυλιγμένη σε μια πετσέτα. Γούρλωσε τα μάτια, έβγαλε μια μικρή κραυγή, έσκυψε το κεφάλι και, με μια ταπείνωση που μου θύμισε καλόγρια, εξαφανίστηκε αλαφιασμένη από μπροστά μου.<br />
<br />
Δεν μιλούσε γρι ελληνικά αλλά με ενημέρωσε θαρρετά ότι αυτό δεν ήταν πρόβλημα γιατί ήξερε αγγλικά. Όπως και να το κάνεις, αυτό ήταν ένα αισιόδοξο μήνυμα. Κυρίως το θάρρος με το οποίο συνόδευσε τη δήλωσή της. Μέρα με τη μέρα όμως η αισιοδοξία μου εξανεμιζόταν καθώς διαπίστωνα ότι τα καλά αγγλικά της Ταμάρας βρίσκονταν σε εμβρυϊκή κατάσταση. Τρομάζαμε να συνεννοηθούμε για τα στοιχειώδη. Λέξεις καίριας σημασίας για τη συνεργασία μας, όπως home, brother, nephew, glass, water, της ήταν παντελώς άγνωστες.<br />
<br />
Έχει τελειώσει, λέει, και το Πανεπιστήμιο. Κατέχει πτυχίο στα Παιδαγωγικά, μας ενημέρωσε. Αυτή η πληροφορία αναφέρθηκε κι ως αδιάσειστη απόδειξη για το άριστο επίπεδο των αγγλικών της, αφού ως γνωστόν, οι ξένες γλώσσες είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τους φοιτητές των Πανεπιστημίων παγκοσμίως. Όπως επίσης παγκοσμίως -και δεν εξαιρούνται οι χώρες της Υπερκαυκασίας- το τέλος της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε βρίσκει κάπου στα δεκαεπτά, δεκαοκτώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, κι αν συνεχίσεις στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα φας, στην καλύτερη, άλλα τρία με τέσσερα χρονάκια. Το όλον, μας οδηγεί κάπου στα είκοσι δύο - είκοσι τρία. Επιμένω, βάσει του διαβατηρίου της είναι δεκαοκτώ μισό. Ούτε καν δεκαεννιά... <br />
<br />
Ακόμα, ευθύς εξ αρχής μας πληροφόρησε -με κάποια συστολή- ότι είναι λογοδοσμένη μ' έναν νεαρό πατριώτη της, ονόματι Βάσο. Σήμερα που μιλάμε, τόσο ο Βάσος όσο και κάθε αναφορά σ' αυτόν έχουν παραπέσει σε κάποιο αμνησιακό χαντάκι του μυαλού της. Δεν φαίνεται να έχει πια νόημα η ύπαρξή του, αφού σιγουρεύτηκε ότι σ' αυτό το σπίτι κανείς δεν έχει όρεξη να την βιάσει, κι ότι και του λόγου μου δεν είμαι καμιά διεστραμμένη λεσβία. Ίσως είχε τα δίκια της που επινόησε τον Βάσο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πως θα μπορούσε αυτή η επινόηση να λειτουργήσει αποτρεπτικά αν έπεφτε σε κανέναν ανωμαλιάρη εργοδότη... Επιπλέον, για να λέμε και την αλήθεια, η Ταμάρα δεν είναι απ΄τα κορίτσια που ανάβουν φωτιές όταν τα βλέπει κανείς...<br />
<br />
Από τη στιγμή που έφτασε, της παραχωρήσαμε ένα φρεσκοβαμμένο φωτεινό δωμάτιο με όλο τον εξοπλισμό: κρεβάτι και στρώμα, ασορτί κομοδίνα, κλασάτες κουρτίνες, ένα μοδάτο πορτατίφ, μια άνετη πολυθρόνα, έναν ολόσωμο καθρέφτη, όλα καινούργια. Επιμελήθηκα η ίδια το ντεκόρ, πράγμα το οποίο εκτίμησε ιδιαιτέρως το νέο μέλος του σπιτιού. Μπαίνοντας, έριξε διστακτικά μια ματιά ολόγυρα, χαμογέλασε πλατιά και μ' αγκάλιασε λέγοντας: "Εφκταριστώ, εφκταριστώ, έκεις μεγκάλη καρντιά!". Όπως διαπίστωσα λίγες μέρες αργότερα, εκείνες, μαζί με τα "Καλημέρα, Καληνύχτα, Θέλετε κάτι; και Συγνώμη", ήταν οι μόνες ελληνικές λέξεις που είχε προλάβει να της μάθει η φουκαριάρα η μάνα της, κι αυτές, για τις ανάγκες της δουλειάς. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλάβει ακόμα αν η χρήση της φράσης "έκεις μεγκάλη καρντιά" εξυπηρετεί επαγγελματικούς και μόνο (!) σκοπούς.<br />
<br />
Η Ταμάρα δεν ήξερε να μαγειρεύει, πράγμα που αρχικά δημιούργησε μεγάλες δυσκολίες. Υπήρχε και το θέμα της γλώσσας βλέπεις. Έλεγε η μαμά "τώρα βάλε το κατσαρολάκι στο μάτι και τσιγάρισε το κρεμμύδι" και το μόνο που έπιανε η Ταμάρα, ήταν το ... μάτι της. Να μη μιλήσω για πολύ δύσκολες λέξεις όπως μαϊντανός, άνηθος ή γαρίδες. Έπρεπε να παρελάσει όλο το περιεχόμενο του ψυγείου από τα μάτια της μαμάς για να καταλήξουν στο σωστό πράγμα. Η μαγειρική της πάντως, με τις οδηγίες της μαμάς, βρίσκεται πλέον σε καλό δρόμο.<br />
<br />
Σκέφτομαι ότι μάλλον ήταν καλύτερα που δεν σκάμπαζε τίποτα από κουζίνα, γιατί αν ερχόταν στο σπίτι μας έτοιμη να εφαρμόσει τις διατροφικές συνήθειες της πατρίδας της, είναι βέβαιο ότι θα μας έστελνε και τις δύο: μαμά και κόρη.<br />
<br />
Όταν μετά την κοπιώδη διαδικασία του φαγητού εντέλει έφευγαν από την κουζίνα, τα πράγματα γίνονταν ακόμα πιο δύσκολα. Γιατί άντε και μοστράρεις όλα τα ζαρζαβατικά του ψυγείου μέχρι να πετύχεις το σωστό, τι συμβαίνει όμως όταν οι πιθανότητες εντοπισμού άγνωστου αντικειμένου διευρύνονται σε όλο το σπίτι; Και, δε λες και μικρό το σπίτι μας... Ας πούμε, ζήταγε η μαμά ένα depon (σημειωτέον ότι ανάμεσα στις παράπλευρες απώλειες της ασθένειας της μαμάς είναι και η βαρηκοΐα). Καθώς η πρώτη προφορική προσπάθεια συνεννόησης συνήθως κατέληγε σε φιάσκο, άρχιζε μια απίστευτη παντομίμα, με τη μαμά να παλεύει να εξηγήσει και την Ταμάρα να ζορίζεται να καταλάβει. Δεν είχαν πάντα επιτυχία. Ακόμα και τώρα, τρεις μήνες μετά, που η πρόοδος στην μεταξύ μας επικοινωνία είναι αναμφισβήτητα αξιοθαύμαστη, συμβαίνει να ζητήσει η μαμά ένα depon και η Ταμάρα να βγάλει από το ψυγείο ένα πεπόνι!<br />
<br />
Είναι πολύ περήφανη για τη χώρα της και βρίσκει διαρκώς ευκαιρίες για να αναφέρει υπεροχές και δόξες του τόπου της και των συμπατριωτών της. Πρόσφατα, σε μια -ο Θεός να την κάνει- συζήτηση, είπα αφελώς -και καθόλου αλαζονικά- ότι εκείνη δεν δικαιούται κάποια άσχετη παροχή διότι δεν είναι πολίτης της Ε.Ε. Με πληροφόρησε θιγμένη ότι και η χώρα της ανήκει στην Ευρώπη όσο και η δικιά μου. Ήταν τόσο απόλυτη η δήλωσή της που, αμέσως μετά το σκηνικό, μπήκα στο Internet μήπως κι έπεφτα τόσο έξω σχετικά με το ποιές χώρες ανήκουν στην Ε.Ε. Όσο και να σερφάρισα πάντως, δεν βρήκα κανένα Υπερκαυκάσιο κράτος στην Ε.Ε.<br />
<br />
Έχω μάθει πολλά για τον τόπο της. Ξέρω, ας πούμε, απέξω όλο το τελετουργικό και τις παραδόσεις που αφορούν το γάμο στην πατρίδα της. Η Ταμάρα έχει ψύχωση με τους γάμους. Το χόμπι της είναι να βλέπει στο youtube βίντεο γάμων που ανεβάζουν -εκεί- οι συμπατριώτες της. Αναρωτιέμαι αν η εμμονική προσκόλλησή της στο γάμο, συναντά σ΄αυτό το χόμπι τη νοσταλγία για την πατρίδα της, ή μήπως απλά η χώρα της είναι η μοναδική στον κόσμο που αναρτά γαμήλια βίντεο στο youtube; Για να καταλάβει κανείς την εμμονή της με το γάμο, αρκεί να πω ότι όταν γνωρίζει νέο πρόσωπο ή όταν αναφερόμαστε σε κάποιον -που ενδεχομένως εκείνη δεν ξέρει-, η πρώτη ερώτηση που κάνει -πάντα με πραγματικό ενδιαφέρον- είναι: "Είναι παντρεμένος/η;". Δεν αντιλαμβάνομαι τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κανείς απ' αυτή την πληροφορία αλλά οφείλω να σεβαστώ ότι γι΄εκείνη είναι ζωτικής σημασίας.<br />
<br />
H αλήθεια είναι ότι η μαμά πολύ το διασκεδάζει τα βράδια που έχουν προβολή γάμων στο laptop της Ταμάρας. Κεφάρουν τρελά να σχολιάζουν και να ανταλλάσουν απόψεις για τα νυφικά, για τα χτενίσματα των νυφάδων, για το ύφος των γαμπρών, για τη διαφορά των ηλικιών τους, για το πόσο ταιριασμένοι μοιάζουν. Α! ένας γάμος έχει πολλά ζητήματα να καταπιαστείς. Αυτό που κατεξοχήν ενθουσιάζει όμως και τις δυό τους είναι η σκηνοθεσία της προβολής. Όσο πιο πολλές καρδιές -ροζ, κόκκινες ή ακόμα κι από φωτάκια- ξεπροβάλλουν από το πουθενά κυκλώνοντας τους νεόνυμφους, τόσο πιο πετυχημένο κρίνεται το βίντεο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά τα καθιερωμένα ενθουσιώδη επιφωνήματα πέφτουν και κάνα δυό χειροκροτήματα. Η μαμά κι η Ταμάρα έχουν εφεύρει κάποιους αυτοσχέδιους όρους γι΄αυτά τα βίντεο. Για παράδειγμα συνδέουν άμεσα το πόσο αγαπημένο κι ευτυχισμένο είναι ένα ζευγάρι νεόνυμφων με τη σκηνοθετική άποψη που έχει εμπνευστεί για το βίντεό του, οπότε τα ζευγάρια που έχουν επιλέξει, οι θεαματικές καρδιές τους να σχηματίζονται από λευκά περιστέρια, βγαίνουν ασυζητητί εκτός συναγωνισμού. Τις επιλογές με τα καλύτερα θέλουν να τις δείχνουν και σε μένα, έτσι, δυο-τρεις φορές, έχω γίνει μάρτυρας αυτής της αλλοπρόσαλλης αισθητικής αντίληψης. Στο βίντεο νούμερο 2 (νομίζω είναι το 2) στη λίστα των κορυφαίων τους, η μουσική υπόκρουση είναι το "My heart will go on", το τραγούδι από τον Τιτανικό. Το ζευγάρι των νεόνυμφων, σκαρφαλωμένο σε μια χωριάτικη πεζούλα που από κάτω έχει κολλημένη λίγη θάλασσα και μπροστά ένα σίδερο εν είδει κουπαστής, μιμείται το αγκάλιασμα των Ντι Κάπριο - Γουίνσλετ στην πλώρη του καραβιού, ξέρετε...λίγο πριν βουλιάξει το καράβι και γίνουν όλα ρημαδιό. Το νούμερο 1, αν δεν μπερδεύω τη σειρά, είναι ένα πολύ εφετζίδικο στο οποίο η νύφη δεν μοιάζει πάνω από δεκατριών-δεκατεσσάρων ετών και πιθανότατα τόσο είναι στ' αλήθεια. Από τα λεγόμενα της Ταμάρας, έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι όσο μικρότερο το κορίτσι - νύφη τόσο καλύτερα για όλους. Εννοείται ότι είναι αδιανόητο κάποιος/α να μείνει ανύμφευτος/ ανύπαντρη σ' αυτή τη χώρα. Καμιά σχέση με το δικό μας "ράφι", εκεί μιλάμε για την υπέρτατη ταπείνωση, τη χειρότερη των μομφών. <br />
<br />
Δεν φαίνεται να τους πολυαπασχολεί πάντως ότι τα διαζύγια, τα νόθα παιδιά κι οι μοιχείες έχουν χτυπήσει κόκκινο εκεί πάνω. Ανέχεια, ναρκωτικά και ανεξέλεγκτο πιοτί σέρνουν τ' άρματα των αχαλίνωτων παθών τους. Είναι κάπως μπερδεμένοι... φοβάμαι ότι η υπέρμετρη παρακολούθηση τηλεόρασης επιτείνει το τεράστιο εγκεφαλικό, κοινωνικό και πολιτιστικό κομφούζιο που βιώνουν. Τελικά, η δορυφορική έχει κάνει χοντρή ζημιά...<br />
<br />
Χάρηκε όταν έμαθε ότι Τετάρτη και Παρασκευή τηρούμε νηστεία στο σπίτι μας. Δεν φανταστήκαμε όμως πόσο θα στράβωνε όταν μια Τετάρτη είδε να βγαίνει τυρί (!) πάνω στο τραπέζι. Ομολογώ ότι στο σφάλμα αυτό πέφτω μόνον εγώ, της δίνω δε τη χαριστική βολή όταν τη ρωτάω αφηρημένα μήπως θέλει κι εκείνη λίγο τυράκι. Αν δεν ήμουν η εργοδοσία, νομίζω ότι θα μ' είχε προσβάλλει άσχημα...<br />
<br />
Απ΄όταν άρχισε να νοιώθει εμπιστοσύνη κοντά μας, θέλει να εκφράζει την άποψή της επί παντός επιστητού, κυρίως όμως για γάμους, θρησκεία κι αυτοκίνητα (;). <br />
<br />
Για το γάμο, λίγο πολύ έχουμε καταλάβει. Το πασίγνωστο στερεότυπο: ο απώτατος σκοπός της ζωής κι οι επιταγές γονιών και παράδοσης, είναι ο γάμος κι η δημιουργία οικογένειας. Δεν μπορώ να μην σχολιάσω ότι το θέμα με τα στερεότυπα είναι πως όσο μονολιθικά και ρηχά κι αν φαίνονται, κρύβουν μέσα τους κάποια αλήθεια...<br />
<br />
Η θρησκεία είναι το άλλο αγαπημένο θέμα με το οποίο καταπιάνεται η Ταμάρα, είτε αναπτύσσοντας κάτι παιδαριώδη επιχειρήματα που έχει ακούσει εδώ κι εκεί, ή αναπαράγοντας παρερμηνευμένα εδάφια από τις Γραφές, είτε υπερασπιζόμενη κάτι υπεραιωνόβιες θρησκευτικές δοξασίες. Κι όλα αυτά ποτισμένα μ' έναν άκρατο φανατισμό στο λόγο και στο ύφος. Είναι χριστιανή. Ορθόδοξη, όπως κι εμείς. Έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια από την Τουρκοκρατία, όμως προσπαθώ να βρω συσχετισμούς ανάμεσα σ' αυτά που ακούω από τη Ταμάρα και στο θρησκευτικό συναίσθημα των προγόνων μας εκείνης της μακρινής περιόδου. Και πάλι, λιγότερο φανατισμένοι μου φαίνονται οι δικοί μας. Ίσως βρω κάτι παρόμοιο αν ανατρέξω στο Μεσαίωνα. Θα δω...<br />
<br />
<br />
<br />
Πριν λίγες μέρες, εκεί που ρεμβάζαμε οι τρεις μας στο μπαλκόνι, ξαφνικά, η Ταμάρα σηκώνεται όρθια, μας γυρνάει την πλάτη, βαράει μια προσοχή κι αρχίζει να κάνει μεγαλόπρεπα το σταυρό της. Την κοιτούσαμε σαστισμένες και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι της συνέβη. Εκείνη πάντως, δεν ήταν σε θέση να μας απαντήσει. Σταυροκοπιόταν με έντονες κινήσεις και μας έγνεφε ευγενικά να μην την ενοχλούμε. Άλλο και τούτο...Το μόνο που έπιαναν οι τεντωμένες αισθήσεις μου εκείνη την ήσυχη ώρα, ήταν το ρολόι της κοντινής εκκλησίας που χτυπούσε την ενδεκάτη βραδινή… Ξέρετε, σε μερικές εκκλησίες στο ακριβώς κάθε ώρας χτυπάει μια μικρή καμπάνα τις αντίστοιχες φορές. Αυτό είχε ακούσει κι η Ταμάρα κι έσπευσε ως πιστή Χριστιανή ν’ ανταποκριθεί, πιστεύοντας ότι πρόκειται για κάποιο θείο κάλεσμα. Τρομάξαμε να της εξηγήσουμε ότι η καμπάνα που σημαίνει την ώρα δεν έχει καμία σχέση με την λειτουργία ή με οποιοδήποτε θρησκευτικό κάλεσμα, ειδικά στις έντεκα η ώρα το βράδυ μιας συνηθισμένης Τρίτης.<br />
<br />
<br />
<br />
Ένα βράδυ πάλι μας έλεγε τσαμπουκαλεμένη ότι θεωρεί απαράδεκτο που εδώ στην Ελλάδα, στο εκλέζια (στην εκκλησία δηλαδή, χρησιμοποιεί πολύ συχνά αυτή τη λέξη γι' αυτό είμαι σίγουρη για το νόημά της), οι γυναίκες δεν φοράνε μαντήλι στο κεφάλι και δεν κάνουν πολλές μετάνοιες μπροστά στις εικόνες. Μιά το τυρί στο τραπέζι τις Τετάρτες, μια το ξέσκεπο κεφάλι μου, μια η αποχή μου απο τις μετάνοιες, δεν θέλει και πολύ για να καταταγώ στους κόλπους των "…όχι και τόσο ευλαβών" της συνείδησής της. <br />
<br />
Για την ιστορία ν' αναφέρω ότι το επιχείρημά της για την αναγκαιότητα του κεφαλομάντηλου είναι το εξής πανίσχυρο: "Γιάτι; Η Παναγίτσα, η Αγία Παράσκευη, η Αγία Μαρίνα, όλα φοράνε μαντήλι. Έτσι πρέπει κι εμείς, ΟΛΑ!". Για τις μετάνοιες δεν έχω καταλάβει ακριβώς, αλλά νομίζω ότι λέει κάτι για χρωστούμενες αμαρτίες... Μη λέω κι ανακρίβειες, δεν ξέρω! Στην πατρίδα της, κοινωνάει τα τελευταία τέσσερα χρόνια -απ΄όταν βαφτίστηκε δηλαδή- τρείς με τέσσερις φορές το μήνα. Εννοείται ότι πριν, επισκέπτεται τον παπά για εξομολόγηση. Εδώ στην Ελλάδα, αντιμετωπίζει κάποιες δυσκολίες με το ζήτημα. Τις προάλλες, για παράδειγμα, είχε αποφασίσει να κοινωνήσει αλλά δεν κατάφερε να εξομολογηθεί τηλεφωνικώς στον παπά της αφού, μες στο κατακαλόκαιρο, ακόμα κι εκείνος είχε πάει για τα μπάνια του. Οπότε, η δική της κοινωνία ματαιώθηκε. Ευτυχώς, κατάφερε να κοινωνήσει η μαμά. Ήταν πραγματικός άθλος αλλά το ήθελε από καιρό. Όταν γυρίσαμε σπίτι, απ' όλη αυτή την υπερπροσπάθεια, οι δυνάμεις της την εγκατέλειψαν. Ξάπλωσε στο κρεβάτι κι έκλεισε τα μάτια. Το χρώμα της είχε χαθεί. Πόναγε κι ανακατευόταν. Σκεφτόταν ότι πριν λίγο είχε κοινωνήσει και δεν ήθελε να καταλήξει να κάνει εμετό. Της χάιδευα το μέτωπο και της έλεγα ότι είναι λάθος να σκέφτεται μ’ αυτό τον τρόπο. -Η μαμά είναι άρρωστη κι είμαι βέβαιη ότι η ευλογία πρόλαβε και δόθηκε στην ψυχή και στο σώμα της. Τίποτα δεν θ' άλλαζε αν έκανε εμετό-. Τότε μπήκε η Ταμάρα στο δωμάτιο, κοίταξε έντρομη το λεκανάκι που κρατούσα στο χέρι μου κι όταν κατάλαβε για τι ακριβώς πρόκειται, είπε με αυστηρή φωνή : "Ντεν μπορεί! Ντεν μπορεί να κάνει τώρα εμέτο! Απαγκορεύεται!"(!) Ευτυχώς, ο δικός μου καλός Θεούλης αφού πρώτα συγκράτησε την οργή μου, μετά έβαλε κι ένα χεράκι στην όλη κατάσταση: η μαμά γλίτωσε τον εμετό, γρήγορα ξαναβρήκε το χρώμα της κι όλα πήραν τη σειρά τους...<br />
<br />
<br />
<br />
Ευχαριστώ Κύριε!<br />
<br />
Ήταν ένα Σαββατιάτικο πρωινό του Αυγούστου. Η βεράντα εκείνη την καλοκαιρινή ώρα έχει την τιμητική της. Οι ενοικιαστές του διπλανού διαμερίσματος είχαν μαζευτεί στο πεζοδρόμιο για να καμαρώσουν το καινούργιο αυτοκίνητο της μικρής τους κόρης. Είναι μια οικογένεια κάπως παλαιών αρχών, που τα βγάζει πέρα σχετικά δύσκολα. Ο πατέρας, ένας καλοστεκούμενος πενηνταπεντάρης άντρας, είναι συνταξιούχος εργάτης των διυλιστηρίων. Η μητέρα, η κυρία Πόπη, μια ασουλούπωτη πολυλογού, παλεύει πραγματικά μ' όλα της τα όπλα για την ευημερία της φαμίλιας της. Είναι άδικο, αλλά η κακομοίρα... δεν διαθέτει και κανένα ισχυρό οπλοστάσιο... Έχουν δύο κόρες, γύρω στα τριάντα, τόσο αδιάφορες που και γυμνές να περάσουν δίπλα σου, μάλλον δεν θα τις προσέξεις. Δουλεύουν κι οι δυο, τηλεφωνήτριες. Ανήκουν στην γενιά των επτακοσίων πενήντα ευρώ. Τι να πρωτοκάνουν μ' αυτά τα λεφτά, ειδικά όταν το ωράριό τους είναι τόσο απάνθρωπο, που τα βράδια τις αφήνει κατάκοπες κι απελπισμένες στα κρεβάτια τους. Η κοινωνική τους ζωή περιορίζεται στις Σαββατιάτικες βόλτες με τον μπαμπά και τη μαμά σε καμιά Βάρκιζα, το μακρύτερο. Πρόσφατα μάθαμε ότι η μεγάλη κόρη λογοδόθηκε. Η πρώτη αυθόρμητη σκέψη που ήρθε στο μυαλό μου ήταν, που μπορεί να γνώρισε αυτό το αδιάφορο κορίτσι τον μελλοντικό σύζυγό της. Δεν ήθελε και πολύ να πάρω την απάντηση, αφού σε λίγο η κυρά Πόπη αράδιαζε όλες τις λεπτομέρειες. Η οικογένεια του γαμπρού είχε τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στο χωριό που τυχαία επέλεξαν οι γείτονες για να περάσουν τις διακοπές τους, πριν από περίπου είκοσι πέντε χρόνια. Οι γονείς και τα πεντάχρονα παιδιά έκαναν καλή παρέα τότε. Πέρσι, οι διπλανοί αποφάσισαν να κάνουν και πάλι τις διακοπές τους σ' εκείνο το χωριό. Είχαν να πάνε καμιά εικοσαριά χρόνια. Η επιχείρηση με τα ενοικιαζόμενα δωμάτια της οικογένειας του γαμπρού υπήρχε ακόμα, οπότε ξαναβρέθηκαν. Πέρασαν πολύ ωραία κι οι μεγάλοι και τα παιδιά -που τώρα όλα είναι πάνω από τριάντα χρονών-, τόσο, που αποφάσισαν να ξαναβρεθούν στην Αθήνα. "Έπεσαν τα σχετικά τηλεφωνήματα" όπως είπε η κυρα-Πόπη, και μετά δεν άργησε και πολύ να ομολογήσει το παλικάρι ότι η κόρη της οικογένειας των διπλανών, ήταν ο παιδικός του έρωτας. Τώρα, οι γείτονες είναι πολύ χαρούμενοι κι ανακουφισμένοι, αφού η αποκατάσταση των κοριτσιών δεν είναι και καμιά εύκολη υπόθεση... Βέβαια, έχουν ακόμα τη μικρή να "δώσουν", αλλά θα' ρθει κι εκείνης η ώρα. Άλλωστε, αυτή τους έδωσε μια άλλη μεγάλη χαρά τελευταία: αγόρασε το πρώτο της αυτοκίνητο. Είναι ένα μικρό γιαπωνέζικο αυτοκινητάκι, ιδανικό για πόλη.<br />
<br />
Η Ταμάρα κοιτούσε απ' το μπαλκόνι όλο περιέργεια το σκηνικό για τα καλορίζικα του αυτοκινήτου. Εδώ και καιρό, ρωτάει και ξαναρωτάει μάρκες και τιμές αυτοκινήτων. 'Ο,τι κινείται στο δρόμο και της γυαλίζει στο μάτι, απ' το μπαλκόνι... Της δίνω τις πληροφορίες που ζητάει αλλά προσπαθώ να της κάνω σαφές ότι πρέπει να έχει κανείς δίπλωμα για να οδηγήσει αυτοκίνητο. Α! και να είναι νόμιμος πολίτης αυτής της χώρας, αν κι αυτό αποφεύγω να της το πω. Φοβάμαι μήπως το πάρει στραβά.<br />
<br />
<br />
<br />
Τις προάλλες αγόρασα την Χρυσή Ευκαιρία για να ρίξω μια ματιά στην αγορά των ακινήτων. Το παράρτημα με τα αυτοκίνητα, που δεν χρειαζόμουν, πέρασε στα χέρια της Ταμάρας, η οποία άρχισε να κυκλώνει μ' ένα στυλό τις φωτογραφίες με τα μοντέλα που την ενδιέφεραν. Καθόμουν δίπλα της στο τραπέζι της κουζίνας κι έτσι είδα καθαρά ότι είχε μαρκάρει ένα Mercedes 2000 cc, ένα Audi RS4 κι ένα θηριώδες Range Rover. Μετά απ΄αυτό, μπόρεσα και παρέμεινα cool στο σχόλιο που έκανε για τ' αυτοκίνητο της γειτονοπούλας: "Δεν μ' αρέζει κατόλου ατό ατοκίνητο! Τι είναι ατό; Είναι πολύ μίκρο! Εγκώ αρέζει μόνο τζζίπ!". <br />
<br />
Κάθε Κυριακή η Ταμάρα έχει ρεπό. Φεύγει από το σπίτι στις οκτώ το πρωί για να προλάβει και... λίγη εκλέζια. Μετά, πηγαίνει στη μαμά της που είναι εσωτερική σ' ένα σπίτι στο Παγκράτι. Εκείνη δεν παίρνει ποτέ ρεπό, φροντίζει μια κατάκοιτη γυναίκα που ζει μόνη. Σ' εκείνο το σπίτι, απ΄ότι μας έχει πει, συγκεντρώνονται συγγενείς και φίλοι απ΄την πατρίδα της, και συνήθως τα Κυριακάτικα μεσημέρια πηγαίνουν όλοι μαζί για μπάνιο. Την πρώτη φορά που πήγε μαζί τους η Ταμάρα, γύρισε το βράδυ ζαβλακωμένη και κατακόκκινη. Είχε μια ήπια ηλίαση κι ένα μέτριο έγκαυμα. Όλη νύχτα βόγκαγε. Έκτοτε, προσέχει περισσότερο όταν πάει για μπάνιο. Όχι πολλά πράγματα: κάθεται λιγότερη ώρα έξω και περισσότερη μέσα στο νερό. Το αντηλιακό, της ακούγεται περισσότερο σαν δική μου ιδιοτροπία παρά σαν είδος πρώτης ανάγκης. Το ίδιο κι η ομπρέλα ή το καπέλο. Στο μόνο που δείχνει συνέπεια είναι στα γυαλιά ηλίου κι αυτό γιατί της δίνουν στυλ.<br />
<br />
Δεν ξέρει κολύμπι όπως κι οι περισσότεροι συμπατριώτες της, κι αυτός είναι ο λόγος που πιστεύουν ότι μπορούν να μπαίνουν στη θάλασσα φαγωμένοι, πιωμένοι ή χαπακωμένοι. Παρά τα απίστευτα πολυάριθμα περιστατικά πνιγμών που καταγράφονται στη χώρα της, η πλειοψηφία του λαού εξακολουθεί να μην πολυενδιαφέρεται για το θέμα.<br />
<br />
Οι κυριακάτικες εξορμήσεις στη θάλασσα την έχουν προβληματίσει λιγάκι τελευταία. Από την αρχή που ήρθε σπίτι είχε εκφράσει την επιθυμία να χάσει μερικά κιλά, αλλά μετά τη θάλασσα έχει ανεβάσει πολύ ψηλά τον πήχη, με αποτέλεσμα να μην τρώει σχεδόν τίποτα. Όταν την γνωρίσαμε ήταν γύρω στα ογδόντα πέντε κιλά, με ύψος κοντά στο ένα κι εβδομήντα. Στο μήνα πάνω είχε χάσει πέντε κιλά αφού ακολουθούσε θέλοντας και μη τις δικές μας διατροφικές συνήθειες. Από τότε μέχρι σήμερα όμως, που εφαρμόζει την ξεπερασμένη τακτική του φερμουάρ, μπορεί να έχει πάρει και κάνα δύο κιλά ακόμα. Κάνω κάποιες προσπάθειες να της εξηγήσω γιατί, ενώ δεν τρώει, παχαίνει, αλλά πέφτουν στο κενό. Μου το ξεκαθάρισε, είναι αποφασισμένη να γίνει σαν την Μόνικα Μπελούτσι. Δεν της αρέσει και το πολύ αδύνατο...<br />
<br />
Δεν μπορώ να πω, έχει κάποιες ομοιότητες με τη Μόνικα: ύψος, μαύρα μαλλιά, καστανά μάτια, ανοιχτόχρωμο δέρμα, α!, κι ωραία ίσια δόντια! Δεν μπορείς να πεις ότι είναι και λίγα. Για φαντάσου να έβαζε στόχο να γίνει σαν την Ούμα Θέρμαν που επίσης είναι ίνδαλμά της. Από που να ξεκινούσε; Χρώμα μαλλιών, χρώμα ματιών, σχήμα προσώπου, ύψος, καμιά τριανταριά κιλά κάτω...άσε καλύτερα. Ενώ με τη Μόνικα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Έχει εντοπίσει τις ατέλειες που την κρατούν μακριά από το πρότυπό της κι είναι αποφασισμένη να τις διορθώσει όλες. Μας ενημέρωσε ότι κάποιες απ΄αυτές, όπως τα κιλά, θα διορθωθούν άμεσα, και κάποιες άλλες, όπως μύτη, αυτιά, χείλη, βυζιά και γάμπες, όταν βρεθούν τα χρήματα για τις πλαστικές επεμβάσεις.<br />
<br />
Την περασμένη βδομάδα μου ανακοίνωσε και μια νέα απόφασή της: να σπουδάσει ψυχολογία! Μετά την Παιδαγωγική; Αναρωτιέμαι μήπως είναι πολλά τόσα πτυχία για ένα κορίτσι του τύπου της. Από τη συζήτηση που κάναμε μετά απ΄αυτή την νέα ανακοίνωση, επιβεβαίωσα ότι η Ταμάρα δεν έχει τελειώσει καλά-καλά το λύκειο κι επίσης ότι οι σπουδές στην πατρίδα της είναι γενικά της πλάκας. Σε μια ύστατη προσπάθεια να φανούν ισάξιοι κι ανταγωνιστικοί στο κυρίαρχο ευρωπαϊκό στερέωμα, έχουν παραδώσει άνευ όρων τα Πανεπιστήμια στο λαό, με αποτέλεσμα να παίρνεις πτυχίο πιο εύκολα απ’ ότι παίρνεις τυρόπιτα. Κοντολογίς, ο Θεός να σε φυλάει απ’ τους γιατρούς στα μέρη της...<br />
<br />
<strong>Κωνσταντίνα Γιαννακούρα </strong><a href="http://nineserenades.blogspot.com/"><strong>http://nineserenades.blogspot.com</strong></a><br />
<br />
<a href="http://sequelstory.blogspot.com/"><strong>ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ:</strong></a>librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-72560700797242028602011-03-08T08:11:00.001-08:002011-03-08T08:11:14.784-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div></div><div><div><br />
<img alt="1821" height="419" src="http://img26.picoodle.com/img/img26/9/8/2/f_Untitled1m_7ec954d.gif" width="282" /><br />
<br />
Αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου:<br />
<br />
«Ο κατά μόνον το γένος και το θρήσκευμα του διαφέρων είναι ένας άγιος, μπρος στον κατά μόνο το «κατεστημένο» του διαφέροντα.<br />
<br />
- Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι… Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αντουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παει ναπεί διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε… Η Επανάσταση απότυχε…»<br />
<br />
«Τα δύο Εικοσιένα<br />
<br />
Το Εικοσιένα, όπως το ξέρουμε μέσα από την επίσημη ιστορική παράδοση, μοιάζει με τ’ αναστραμμένο είδωλο που βλέπουμε να καθρεφτίζεται στα θαμπά νερά μιας λίμνης. Είναι βέβαια η ίδια εικόνα, μα δοσμένη από την ανάποδη. Για να γνωρίσει κανείς τ’ αληθινό Εικοσιένα πρέπει να σκύψει πάνω σ’ άλλα κείμενα, σ’ εκείνα που προετοίμασαν το σηκωμό, σ’ αυτά που γράφτηκαν όσο βρόνταγε το καρυοφύλλι κι άστραφτε το γιαταγάνι και στ’ απομνημονεύματα των αγωνιστών - του Μακρυγιάννη, του Κασομούλη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου, τον Σπυρομήλιου, του Περραιβού, του Σπηλιάδη και τόσων άλλων.<br />
<br />
Δύο ήταν τα Εικοσιένα: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων. Του πρώτου οι ρίζες αντλούνε τους χυμούς τους από τα «Δίκαια του ανθρώπου» του Ρήγα Βελεστινλή, πάνω στ’ άλλο πέφτει βαρύς ο ίσκιος της «Πατρικής Διδασκαλίας» του Μακαριωτάτου Πατριάρχη της Αγίας Πόλης Ιερουσαλήμ Κυρ Ανθίμου - ή πιο σωστά του Γρηγορίου.»<br />
<br />
«Το θαύμα του ‘21 δεν έγκειται στη στρατιωτική ήττα της Τουρκιάς -πράγμα ευκολότερο -αλλά στο (ως εκ θαύματος) σώσιμο του από την εχθρότητα των κοτζαμπάσηδων, των λογίων και του Κλήρου.»<br />
<br />
<strong>Διαβάστε το πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:</strong><br />
<br />
<a href="http://blogs.sch.gr/petrakis64/files/2011/03/Giannis_Skarimpas_-_to_1821_kai_i_alithia.zip"><strong>Giannis_Skarimpas_-_to_1821_kai_i_alithia</strong></a><br />
<br />
<a href="http://www.librofan.com/">http://www.librofan.com/</a> e-books & rapidshare<br />
<br />
</div></div></div>librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-57151700202679323062011-01-06T10:59:00.001-08:002011-01-06T11:16:45.463-08:00Το φίδι στη Φάτνη. Χριστουγεννιάτικο διήγημα του Γιώργου Σκαμπαρδώνη<b><img align="left" border="0" hspace="4" src="http://news.kathimerini.gr/kathnews/photos/25-12-09/25-12-09_384625_1.gif" vspace="1" width="300" />Ζωγραφική: Μιχάλης Μαδένης </b><br />
<br />
Η Ζέφη, δασκάλα στο Σχολείο των Κωφών, τριάντα πέντε ετών, δυο χρόνια χωρισμένη, οδηγεί το Φιατάκι της, ανεβαίνει στις κοντινές, χιονισμένες λοφοπλαγιές έχοντας δίπλα της, στη θέση του συνοδηγού, τον κουβά. Οδηγεί σχετικώς ψύχραιμα – σκέφτεται: πόσες πιθανότητες είχε αυτό να συμβεί;<br />
<br />
Ξεκίνησε σήμερα πρωί, παραμονή Χριστουγέννων, μαζί με το παιδί, το αγοράκι της τον Χρήστο, που είναι δυόμισι χρόνων, και φτάσανε στο σούπερ μάρκετ για να ψωνίσουν, να γυρίσουνε και μετά να πάνε να κοινωνήσουν. Πήρε η Ζέφη ένα καρότσι απ’ τη σειρά, κι άρχισε να βάζει μέσα τρόφιμα. Στο τέλος σκέφτηκε να πάρει και ένα μικρό τσουβάλι πατάτες – τις θυμήθηκε βλέποντας τα σακιά στη γωνιά. Μικρά τσουβαλάκια από κίτρινο νάιλον, δικτυωτό. Πήρε ένα σακί, το έβαλε πάνω απ’ όλα τα τρόφιμα μέσα στο καρότσι, και μετά, σήκωσε το παιδί και το απόθεσε πάνω στο τσουβάλι, κάτι που πάντα του άρεσε όταν πηγαίνανε στο σούπερ μάρκετ. Το ’βλεπε σαν βόλτα. Ο μικρός χοροπηδούσε πάνω στο τσουβαλάκι και χαιρόταν – η Ζέφη έκανε μερικές γύρες ακόμα μήπως ξέχασε τίποτε.<br />
<br />
Κουβάλησε τα ψώνια στο σπίτι κάπως γρήγορα για να προλάβουνε να πάνε και στην εκκλησία. Το παιδί, με το που ξαναμπήκανε στο αμάξι άρχισε να κλαίει. Με ένα περίεργο κλάμα. Η Ζέφη το καθησύχαζε, νόμιζε ότι ήταν η συνηθισμένη γκρίνια του. Το μάλωνε, το χάιδευε. Εκείνο σώπαινε και μετά άρχιζε πάλι να κλαίει.<br />
<br />
Απ’ την στιγμή που μπήκαν στο ναό, το παιδί αποχαλινώθηκε. Το κρατούσε η Ζέφη στην αγκαλιά σφιχτά και δεν μπορούσε να το κάνει ζάφτι. Χτυπιότανε, τσίριζε, ούρλιαζε, έκλαιγε. Κάτι ήθελε να πει και δεν τα κατάφερνε. Ο κόσμος ενοχλούνταν αλλά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα – είχε πλησιάσει η ώρα της μετάληψης. Η σειρά είχε στηθεί κιόλας μπροστά τους και ο παπα–Μακάριος της εκκλησιάς του Αγίου Χαραλάμπους, ιερέας ψηλός, με ευγενική μορφή, σοβαρός, με βαθιά, υπέροχη φωνή, είχε βγει με το Αγιο Δισκοπότηρο και με το κουταλάκι και είχε αρχίζει να μεταλαβαίνει τον κόσμο.<br />
<br />
Οσο μίκραινε η σειρά τόσο το παιδί αλλοφρονούσε. Ξέφυγε, μια στιγμή, απ’ τη μάνα του, έπεσε κάτω με δαρμοσπασμούς και μαγουλοσύρθηκε στο δάπεδο του ναού. Αλλά όλοι έκαναν υπομονή – σκέφτονταν πως το παιδί κάτι έχει και το έφερνε η μάνα του να μεταλάβει, μήπως και βοηθηθεί. Δυσανασχετούσαν, γύριζαν το κοίταζαν αλλά δεν μιλούσαν – κάποιος είπε χαμηλόφωνα τη λέξη «δαιμονισμένο».<br />
<br />
Ο ιερέας είχε εντοπίσει από νωρίς το παιδί και το παρατηρούσε κάθε τόσο, εντελώς γαλήνιος.<br />
<br />
Φτάσανε στα δυο βήματα. Η Ζέφη κράτησε το παιδί πιο γερά, προσεκτικά.<br />
<br />
Ο παπάς έτεινε το κουταλάκι με την μεταλαβιά – ο μικρός Χρήστος ήρθε σε παραλήρημα, χτυπιότανε ολόκληρος, τραβιότανε πίσω, δεν ήθελε. Κι όπως ο ιερέας έσκυψε λίγο παραπάνω, χτυπάει, το παιδί, μια, με το χέρι του και με απρόσμενη δύναμη, το Αγιο Δισκοπότηρο, το ρίχνει κάτω και όλη η μετάληψη χύνεται στο πάτωμα της εκκλησίας κι απλώνεται σαν μεγάλη κηλίδα αίμα – όσοι περίμεναν στην σειρά είδαν την εικόνα αυτή κι ένιωσαν σαν να δέχτηκαν μια μαχαιριά στο στήθος.<br />
<br />
Η Ζέφη άρχισε να κλαίει. Τραβήχτηκε με το παιδί πιο εκεί και κάθησε σε ένα στασίδι κρατώντας το αγκαλιά.<br />
<br />
Ο παπάς, ήρεμος πάντα, γαλήνιος, σήκωσε κι άφησε πίσω του σε ένα τραπεζάκι το Αγιο Δισκοπότηρο και το κουταλάκι και έπεσε στα τέσσερα. Σύρθηκε στο δάπεδο κι άρχισε να γλείφει τη μετάληψη μαζί με τα σκουπίδια και τα χώματα, τη σκόνη και τα υπολείμματα των παπουτσιών του κόσμου. Σχολαστικά, επίμονα, σαν ατάιστο σκυλί. Πόντο πόντο, γουλιά γουλιά, γιατί το δόγμα απαγορεύει να σκουπίσεις το αίμα του Χριστού. Το ήπιε όλο ο ιερέας. Μετά στάθηκε να ξεκουραστεί. Ξάπλωσε μπρούμυτα, εξουθενωμένος. Εμεινε έτσι ακίνητος, για λίγο, μέσα στην βουβή εκκλησία, σαν θα ’λεγες, για να κοιμηθεί, εκεί, στο δάπεδο, επιτόπου.<br />
<br />
Ολοι κρατούσανε την αναπνοή τους. Κοιτούσανε σαν χαμένοι.<br />
<br />
Ο παπάς ανασηκώθηκε, αργά, σαν να ξύπνησε. Ξεσκόνισε τα ιερά του άμφια, κι έκανε ήρεμα το σταυρό του, μουρμουρίζοντας.<br />
<br />
«Η γέννησή σου, Χριστέ ο Θεός...»<br />
<br />
Εριξε μια πλάγια ματιά στο παιδί που ησύχαζε στην αγκαλιά της μάνας του. Υστερα έστρεψε κι έφερε απ’ το Ιερό ένα μπουκάλι γεμάτο με καθαρό οινόπνευμα και το έριξε ραντιστά στο δάπεδο, σ’ όλο το μέρος όπου είχε πέσει η μετάληψη. Μετά έβγαλε απ’ τα ράσα του σπίρτα, άναψε ένα κι έβαλε στο οινόπνευμα φωτιά, που τινάχτηκε ψηλά, με ένα μπαφ! μέσα στον ναό, προς τον τρούλο, φωταγωγώντας τον.<br />
<br />
Το εκκλησίασμα τραβήχτηκε τρομαγμένο προς τα πίσω, φρικίασε.<br />
<br />
Ο ιερέας έκαψε ό,τι απόμεινε απ’ την μετάληψη στο δάπεδο, ενώ δεν άφηνε κανέναν να πατήσει εκεί, πριν σβήσει η φλόγα, πριν καθαριστεί απόλυτα το μέρος, εντελώς.<br />
<br />
Με το που έσβησε μόνη της, σιγά σιγά, η φωτιά, ο παπάς πήγε μέσα στο Αγιο Βήμα, να βάλει φρέσκο κρασί και ψίχα στο Δισκοπότηρο, για να συνεχίσει την μετάληψη – εκείνη τη στιγμή η Ζέφη ένιωσε το παιδί να λιποθυμάει στην αγκαλιά της. Εβγαλε μια κραυγή, βγήκε τρέχοντας έξω, μπήκε στο αυτοκίνητο και οδηγώντας με άγχος, κλαίγοντας, τράβηξε προς το Κέντρο Υγείας, που ευτυχώς δεν απείχε πάνω από ένα πεντάλεπτο. Οι γιατροί πήραν το παιδί μέσα γρήγορα, το εξέτασαν – δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Μια νοσοκόμα το γύμνωσε και τότε είδε ένας γιατρός στο αριστερό μπούτι του παιδιού τις δυο μικρές τρύπες και το μεγάλο οίδημα γύρω γύρω.<br />
<br />
– Φίδι, είπε. Το δάγκωσε φίδι. Οχιά.<br />
<br />
Του έκανε αμέσως ένεση ατροπίνης και το έβαλε στον ορό. Το παιδί ήταν σε κώμα.<br />
<br />
– Πρέπει να φύγει αμέσως για το νοσοκομείο, είπε ο γιατρός. Κινδυνεύει, το δηλητήριο έχει προχωρήσει.<br />
<br />
Πήραν γρήγορα το αγοράκι με το ασθενοφόρο – η Ζέφη το συνόδευσε. Εκλαιγε, σπάραζε.<br />
<br />
Προς το μεσημέρι άρχισε σιγά σιγά το παιδί να συνέρχεται. Αλλά το κράτησαν εκεί, στο νοσοκομείο, προληπτικά.<br />
<br />
Η Ζέφη γύρισε σπίτι. Μπήκε στην κουζίνα – τα φωτάκια απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο παραληρούσαν ρίχνοντας χρωματιστές, διακεκομμένες δέσμες σ’ όλο το σπίτι. Και βλέπει την γάτα τους (που τόσο την αγαπάει ο μικρός) να είναι μπροστά στο τσουβαλάκι με τις πατάτες που ψώνισε το πρωί, με σηκωμένη τρίχα και να το κοιτάζει επίμονα. Η Ζέφη παρατηρεί, τότε, κάτι να κινείται μέσα στο σακί – μετά διακρίνει την μικρή οχιά: να κουλουριάζεται και να κρύβεται καλύτερα. Η γάτα πλησιάζει και με μιαν αστραπιαία κίνηση χτυπάει το φίδι, που πετάγεται στο δάπεδο. Το νυχιάζει ακόμα μερικές φορές, παίζοντας, κι όχι για να το σκοτώσει. Η Ζέφη ανατρίχιασε ολόκληρη. Πάει και παίρνει τη μασιά απ’ το τζάκι για το λιώσει. Αλλά, τελευταία στιγμή, μετανιώνει. Το λυπάται. Παγώνει. Και θυμάται ότι είναι Χριστούγεννα σήμερα. Κι αυτό, ένα πλάσμα Θεού – μάνα το γέννησε. Στέκει αμήχανη. Μετά πάει, φέρνει μια μεγάλη πετσέτα, την πετάει πάνω του – είναι λιποθυμισμένο. Το αρπάζει μαζί με την πετσέτα και το βάζει σ’ έναν κουβά. Από πάνω χώνει σφιχτά, πατικώνει και το βαρύ μπουρνούζι της.<br />
<br />
Και τώρα ανεβαίνοντας με το αυτοκίνητο, μακριά απ’ τον οικισμό, στις μισοχιονισμένες λοφοπλαγιές του Χορτιάτη, σταματάει. Διστάζει. Βλέπει γύρω. Χιόνια κι ερημιά. Ψυχή δεν βλογάει πουθενά. Ανοίγει το τζάμι του συνοδηγού, παίρνει τον κουβά και τον αδειάζει απέξω, πετσέτα, μπουρνούζι και φίδι μαζί – ένα ρίγος τρέχει στην πλάτη της. Μετά σκύβει δισταχτικά και βλέπει την οχιά να σέρνεται μαιανδρίζοντας ζαβά, ζαλισμένη ακόμα, και να χώνεται σε ένα θάμνο. Σκέφτεται πως το φίδι θα είχε μπει στο τσουβαλάκι μετά την ενσάκκιση, κι είχε πέσει, κρυμμένο στις πατάτες, σε χειμερία νάρκη. Με το που κάθησε πάνω το παιδί, η οχιά ζεστάθηκε, ξύπνησε, ζορίστηκε και... Βγάζει η Ζέφη το κινητό, να τηλεφωνήσει στον τέως άντρα της – το αναβάλλει.<br />
<br />
Στρίβει και τραβάει προς την εκκλησιά, πριν ξαναπάει στο νοσοκομείο. Μπαίνει πάλι στην πόλη. Κόσμος πολύς στους δρόμους, κρατώντας ψώνια, χαρούμενος. Φωταψία παντού. Αστράφτουνε, ανύποπτες, οι βιτρίνες, τρέχουν, αμέριμνα, τα παιδιά φωνάζοντας, γλιστρώντας, πετώντας μεταξύ τους χιονόμπαλες.<br />
<br />
Η Ζέφη μπαίνει στο ναό. Προχωρεί, παίρνει κι ανάβει ένα κερί. Νιώθει εντελώς μόνη, αδύναμη, άδεια. Στο έλεος. Βουρκώνει – μετά τα μάτια της αρχίζουνε να τρέχουνε ανεξέλεγκτα. Και τραυλίζοντας ψιθυρίζει, για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, απ’ την εφηβεία της, αυθόρμητα, ασυναίσθητα, τις ξεχασμένες λέξεις:<br />
<br />
«Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει...».<br />
<br />
Το διήγημα γράφτηκε από τον Γιώργο Σκαμπαρδώνη και εικονογραφήθηκε από τον Μιχάλη Μαδένη για τη χριστουγεννιάτικη έκδοση της «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ».librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-18072125543879626922010-12-06T06:40:00.001-08:002010-12-06T06:40:33.771-08:00ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ<a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=1014"><strong>"Η ΘΑΛΑΣΣΑ"</strong> Διήγμα. Συγγραφέας: <strong>Ανδρέας Καρκαβίτσας</strong></a><br />
Περιγραφή: Το διήγημα η "Θάλασσα" ασχολείται με τα πρώτα βήματα ενός νεαρού ναυτικού και την μετέπειτα προσπάθεια του να απαρνηθεί τη μεγάλη του αγάπη και να προσαρμοστεί στην αγροτική ζωή. Σελίδες: 13 Μέγεθος Αρχείου: 0.1 Mb PDF<br />
<br />
<a href="http://www.stigiorti.gr/Nemania/"><strong>"Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΝΕΜΑΝΙΑ" Διήγημα</strong>. Συγγραφέας: <strong>Ελ Ρόι</strong></a><br />
Περιγραφή: Θα σας πω, ή μάλλον θα σας γράψω, μια αληθινή ιστορία που μόνο αληθινή δεν είναι. Μιλάει για το τι γίνεται όταν κάποιος καταλαβαίνει ότι η πλατεία που ζει δεν είναι τόσο μεγάλη και ελεύθερη όσο λένε, αλλά τριγύρω έχει γκρίζα τείχη. Μιλάει για έναν άνθρωπο που του είπαν ότι είναι κάποιος, αλλά δεν τους πίστεψε. Μιλάει για φωτιές και πλημμύρες, για λιακάδες και γιορτές. Μιλάει για τη ζωή.<br />
Σελίδες: 50 Μέγεθος Αρχείου: 10.1 Mb <a href="http://www.stigiorti.gr/Nemania/">ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ </a><br />
<br />
<br />
<a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=1791"><strong>"ΜΟΣΚΩΒ ΣΕΛΗΜ" Διήγημα.</strong> Συγγραφέας:<strong> Γεώργιος Βιζυηνός</strong></a><br />
Περιγραφή: Ο Μοσκώβ - Σελήμ είναι το τελευταίο διήγημα του Βιζυηνού και δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στην εφημερίδα Εστία από τις 28 Απριλίου 1895, ενώ ο Βιζυηνός βρισκόταν έγκλειστος στο ψυχιατρείο. Πρόκειται για ένα αφήγημα πλούσιο σε ηθογραφικά και ψυχογραφικά στοιχεία και μας παρουσιάζει τις περιπέτειες ενός κυνηγημένου και αδικημένου ανθρώπου, του Τούρκου Σελήμ. Ο Βιζυηνός με τον Μοσκώβ - Σελήμ μας παρουσιάζει τον χαρακτήρα και τις αντιλήψεις της τουρκικής κοινωνίας και την επίδραση του οικογενειακού και κοινωνικού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Σελήμ και έτσι δίνει έμμεσα στους αναγνώστες του και τη δική του θεωρία ζωής. <br />
Η ιστορία διαδραματίζεται στη Θράκη, όπου ο αφηγητής συναντά έναν παράξενο γέροντα, τον Σελήμ που στην εξωτερική του εμφάνιση έχει στοιχεία και τουρκικά και ρωσικά. Ο γέρος, που αποκαλείται Μοσκώβ - Σελήμ, διηγείται τις περιπέτειες της ζωής του, την απελπισμένη προσπάθειά του να γίνει αρεστός στον πατέρα του, τη συμμετοχή του στον πόλεμο εναντίον των Ρώσων και την αγάπη του γι’ αυτούς, που του φέρθηκαν με μεγάλη ανθρωπιά, όταν πιάστηκε αιχμάλωτός τους. Μέσα στην ψυχή του γέροντα υπήρχε μια έντονη διαμάχη ανάμεσα στην αγάπη του για την πατρίδα και στην αγάπη του για τους Ρώσους. Γλώσσα: Ελληνικά <br />
Σελίδες: 36 Μέγεθος Αρχείου: 0.2 Mb <a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=1791">Κατέβασέ το εδώ:</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Pct3_Hbs0edaJESECGnQoYpXLK5Rydwo-oQm65E-34glJ2v-mbASCVsxrRmYvyXCeQFy8Q8z00uDFCWi7-6cjEwDGa8jrJACKVYrhDwnrkItF3AL8xVoNrP2c8PRwIVLkJCHDTOrEkv7/s1600/portieris.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3Pct3_Hbs0edaJESECGnQoYpXLK5Rydwo-oQm65E-34glJ2v-mbASCVsxrRmYvyXCeQFy8Q8z00uDFCWi7-6cjEwDGa8jrJACKVYrhDwnrkItF3AL8xVoNrP2c8PRwIVLkJCHDTOrEkv7/s1600/portieris.jpg" /></a></div><br />
<a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=1604"><strong>"Ο ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ" διήγημα. </strong>Συγγραφέας<strong>: Χρυσουλάς Αρχοντής</strong></a>Περιγραφή: Ένας άνθρωπος της νύχτας τριγυρνά μέσα σε μονοπάτια όπου καθρεφτίζονται οι σκέψεις του. Σημεία των καιρών, απόγνωση, αγανάκτηση, μια σύγχρονη καθημερινή τραγική φιγούρα. Ρεαλισμός και αυτόματη γραφή.<br />
Γλώσσα: Ελληνικά. Σελίδες: 22 Μέγεθος Αρχείου: 0.1 Mb PDF<a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=1604"> Δες το εδώ:</a><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1lqpJScYg-Wh6GWke_W318bFFOsTWY3fDDHGfnRB-yVnN7eP5iLrQWHguwmWoUJAsOV8CqLy5Dej851RPv4QWOdmi3gFUW4jZIHIZ6mYxgfx33Z8omO5gargXzb4YLZ50hPw-sPGIp6A4/s1600/camera.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ox="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1lqpJScYg-Wh6GWke_W318bFFOsTWY3fDDHGfnRB-yVnN7eP5iLrQWHguwmWoUJAsOV8CqLy5Dej851RPv4QWOdmi3gFUW4jZIHIZ6mYxgfx33Z8omO5gargXzb4YLZ50hPw-sPGIp6A4/s1600/camera.jpg" /></a></div><strong> <a href="http://www.blogger.com/goog_1478207977">''Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΜΙΑΣ ΚΑΜΕΡΑΣ"</a></strong><strong> </strong>Διήγημα <a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=960"><strong>Συγγραφέας: Αρχοντής Χρύσουλας</strong></a><br />
Περιγραφή: Τι θα έλεγε μια κάμερα αναρτημένη πάνω σε στύλο σ' ένα δρόμο της Θεσσαλονίκης; Ποια θα ήταν η γνώμη της για τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα μπροστά στον γυαλισμένο της φακό; Μπορεί να δει τα πάντα. Αλλά δεν βιώνει το συναίσθημα. Μια πορεία απ' το ρεαλισμό στο λυρισμό . Μια διαδήλωση, ένας ζητιάνος, ένας τοξικομανής κι ένα ζευγάρι ερωτευμένων στο πεδίο λήψης της. Απρόσωποι διαβάτες ή εκφραστές της εποχής μας;<br />
Σελίδες: 23 <a href="http://www.free-ebooks.gr/common/katevasma.php?id=960">Μέγεθος Αρχείου: 0.1 Mb PDF Εδώ:</a><br />
<br />
<em>ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΔΡΟΜΗ ΤΩΝ: </em><a href="http://www.free-ebooks.gr/"><em>http://www.free-ebooks.gr</em></a>librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-26684790437039754762010-07-28T05:19:00.000-07:002010-07-28T05:21:09.652-07:00ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:"ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_uPcXUdkPov0Ucdb0pDKoqQc88LMVICqN5_zEEBiEf9m0z4a_-tlUCh2mBt0ODSGUW4hQGeOnuPVqpgd1pg60U9wR56wiPhqah59fxkPY_GF3sWrjkq1KV1sRUA77Mb0momQtYPnqBAnI/s1600/XIOT" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_uPcXUdkPov0Ucdb0pDKoqQc88LMVICqN5_zEEBiEf9m0z4a_-tlUCh2mBt0ODSGUW4hQGeOnuPVqpgd1pg60U9wR56wiPhqah59fxkPY_GF3sWrjkq1KV1sRUA77Mb0momQtYPnqBAnI/s320/XIOT" /></a></div><br />
<br />
<strong>Το Ίντερνετ ως πεδίο έκφρασης και δημιουργίας</strong><br />
Το «Χαμένοι στο διαδίκτυο» προέκυψε από το θεματικό διαγωνισμό διηγήματος 2008 «Hotel-Ένοικοι γραφής» που είχε ως θέμα το Διαδίκτυο. Ο καλαίσθητος τόμος, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη, περιλαμβάνει έξι από τα 12 διηγήματα του βραχέως καταλόγου στον οποίο κατέληξε η κριτική επιτροπή και τέσσερα διηγήματα γραμμένα από συγγραφείς/κριτικούς, μεταξύ των οποίων και ο νικητής του περσινού διαγωνισμού Hotel που είχε ως θέμα τη μετανάστευση.<br />
<br />
Ο νικητής του φετινού διαγωνισμού, Κώστας Γκαζής (γεν.1972), παρουσιάζει στο «Αγαπημένο σου ξόρκι» έναν νεαρό που βυθίζεται όλο και περισσότερο σε ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι και που κάποια στιγμή επιστρέφει στην πραγματικότητα για να διολισθήσει πάλι. Στην «Ώρα της Άρπυιας» της Μαρίας Πρωτονοταρίου, μία γυναίκα «σώζεται» την τελευταία στιγμή πριν αυτοκτονήσει χάρη στην ανοικτή σύνδεση με το Ίντερνετ που την καλεί να συνεχίσει να μετέχει σε ένα παιχνίδι με άλλους χρήστες, Στον ονειρικό «Ανθρώπινο κόσμο» της Μαρίας Δαλαμήτρου (1978), ένα διαδικυακό παιχνίδι με πολλούς μοναχικούς παίκτες γίνεται η αφορμή για τον αφηγητή-συγγραφέα να μιλήσει για την «ευφυΐα του πλήθους» που αναπτύσσεται χάρη στο μέσον. Στο «Εγώ και το κουνέλι» της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου (1970), ο ψηφιακός έρωτας ενός μεσόκοπου παντρεμένου γίνεται αφορμή για ένα «πάντρεμα» της λογοτεχνίας και του κόσμου του διαδικτύου, με χιούμορ και ειρωνεία. Στο “Mezzanine” της Μυρτώς Καλοφωλιά (1978), μέσα από τα δωμάτια συζητήσεων (και τα σχόλια του minime που διαγράφει ο admin), παρουσιάζονται θραύσματα από τη ζωή μιας πολυκατοικίας και ένας υπόκωφος κοινωνικός σχολιασμός - το τέλος μένει ανοικτό.<br />
<br />
Η Έλενα Γελάση (1980) στο «Είμαι εδώ;» εμπνέεται από μία καταπιεστική μητέρα, η (ενήλικη) κόρη της οποίας βρίσκει διέξοδο κα ανακούφιση στα δωμάτια συζητήσεων (chatrooms), όπου η φαντασία μπλέκεται με την πραγματικότητα και εμφιλοχωρεί η αμφιβολία, όπως μαρτυρεί και το ερωτηματικό του τίτλου. Στην «Αναζήτηση» του Χρίστου Κυθρεώτη (1979), η αφήγηση ξεκινά ρεαλιστικά (ο ήρωας-αφηγητής περιμένει στη στάση του λεωφορείου) και σύντομα απογειώνεται (βλέπει μια κοπέλα που κάνει ακροβατικά στην κολόνα της ΔΕΗ και ψάχνοντας να τη βρει φθάνει σε ένα φανταστικό Περιστέρι-νησί), για να αποδειχθεί μόνο στο τέλος η σύνδεση της ιστορίας με το Ίντερνετ. Ο Χρήστος Χρυσόπουλος (1968) στο «Προτιμώ να κουβεντιάζω με chatbots» δοκιμάζει τα όρια της λογοτεχνικότητας (και των νεύρων μας) μέσα από τις συζητήσεις ενός ανθρώπου με τρία ρομπότ και με τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και της αυτόματης μετάφρασης που δημιουργεί διάφορα παράδοξα, αλλά εντέλει πολύ ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Τα όρια της λογοτεχνικότητας εξερευνά και ο <strong>Θοδωρής Χιώτης</strong> (1977) με το «Φανταστικό τοπίο 4.1 (Betamix) και τρεις παράλληλες γραφές-εκδοχές. Στη «Μέση ηλικία», τέλος, η Ελιάνα Χουρμουζιάδου (1965) παρουσιάζει έναν πενηντάρη δικηγόρο, παντρεμένο και με μικρά παιδιά, να ετοιμάζει, με τη βοήθεια ενός νεαρού που έχει τα μισά του χρόνια, το προφίλ του σε μία ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.<br />
<br />
Όλα τα διηγήματα διακρίνονται για την πολύ καλή χρήση της γλώσσας και την ανάπτυξη της πλοκής. Από τους συγγραφείς του τόμου, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, παρουσιάζει πτυχές του διαδικτύου όπως η ανάγκη για επικοινωνία, το παιγνίδι ρόλων και η ελεγχόμενη μεταμόρφωση σε έναν άλλο εαυτό, η αναζήτηση πληροφοριών και τα όρια της χρήσης (μαζί με τις συνέπειές της) αυτού του ηλεκτρονικού μέσου. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ο κατατοπιστικός πρόλογος της Τιτίκας Δημητρούλια η οποία επιπλέον σχολιάζει τα διηγήματα. Το «Χαμένοι στο διαδίκτυο» αξίζει να διαβαστεί, ιδίως από επίδοξους διηγηματογράφους.librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-58332874718033121502010-07-28T05:00:00.000-07:002010-07-28T05:21:29.985-07:00"ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ" ΣΥΛΛΟΓΉ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVwx0qG3f3GO9bSPllcEl710fXR6tFOBv19vYPq4ck7hI4jsEEv0eAPeBHRkONVAlVAF3OYdjAJcsfj9ecYxg7tLQxxWe6dSej9kbCYoeWwbAS13Ltql_RKQPCe9lSfUI3N6x_u9V9VQKq/s1600/GREEK_NAMES.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" bx="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVwx0qG3f3GO9bSPllcEl710fXR6tFOBv19vYPq4ck7hI4jsEEv0eAPeBHRkONVAlVAF3OYdjAJcsfj9ecYxg7tLQxxWe6dSej9kbCYoeWwbAS13Ltql_RKQPCe9lSfUI3N6x_u9V9VQKq/s320/GREEK_NAMES.jpg" /></a></div>Κυκλοφορεί η συλλογή διηγημάτων με τίτλο "ελληνικά ονόματα" από τις εκδόσεις Κέδρος, με πρόλογο του <strong>Μένη Κουμανταρέα</strong>.<br />
Η ιδέα και η επιλογή των συγγραφέων ήταν του Βαγγέλη Ραπτόπουλου. Εμφανίζονται με αλφαβητική σειρά, με τις ιστορίες τους οι: <br />
<strong>Βασίλης Αμανατίδης</strong>: Ντοκουμέντα από μια τελετή έναρξης (Δημήτρης Παπαϊωάννου)<br />
<strong>Νίκος Αδάμ Βουδούρης</strong>: Με τα σύμφωνα πάντα φροντισμένα (Βέρα Ζαβιτσιάνου)<br />
<strong>Σπύρος Γιανναράς</strong>: Βακαλόπουλος συνοδηγός (Χρήστος Βακαλόπουλος)<br />
<strong>Δήμητρα Κολλιάκου</strong>: Το Νεραντζοφίλημα (Νίκος Σκαλκώτας)<br />
<strong>Μαρία Κωτίδου</strong>: Ο Εραστής (Μελίνα Μερκούρη)<br />
<strong>Δημήτρης Μαμαλούκας</strong>: Νίκος Κακλαμανάκης: Με τη λάμψη στα μάτια<br />
<strong>Λευτέρης Μαυρόπουλος</strong>: Αριστείδης Παγκρατίδης: Ο δράκος του Σέιχ Σου<br />
<strong>Παύλος Μεθενίτης</strong>: Δισθανής (Άγγελος Σικελιανός)<br />
<strong>Κάλλια Παπαδάκη</strong>: Ο ληστής Νταβέλης<br />
<strong>Σταυρούλα Σκαλίδη</strong>: Η Χαμένη Φράση (Νίκος Καζαντζάκης)<br />
<strong>Κωνσταντίνος Τζαμιώτης</strong>: Αλίκη (Αλίκη Βουγιουκλάκη)<br />
<strong>Βάσια Τζανακάρη</strong>: Λένα Πλάτωνος: Η Ευτυχισμένη Πριγκίπισσα<br />
<strong>Μαρία Φακίνου</strong>: Ή έρωτας ή τίποτα (Γεώργιος Βιζυηνός)<br />
<strong>Νίκος Χρυσός</strong>: Συνάντηση μ’ ένα φύλλο (Γιώργος Μπουζιάνης)<br />
<br />
<br />
Γράφει στον πρόλογό του μεταξύ άλλων ο Μένης Κουμανταρέας: "...Διαβάζοντας τους συγγραφείς αυτού του τόμου, έχω την εντύπωση ότι με το πρόσχημα να μιλήσουν για παλιά και γνωστά πρόσωπα, έχουν να μας πουν νέα και άγνωστα πράγματα, που εγώ τουλάχιστον ως παλαιότερος δεν τα είχα υποπτευθεί..."librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-38098307952431563742010-06-26T06:33:00.000-07:002010-07-28T05:22:00.521-07:00ΤΟ “ΠΟΔΗΛΑΤΟ” ΣΤΟ … ΜΠΑΛΚΟΝΙ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj15OlEvMeYFyh08y72x5g3jzJU_71ogx6rar-UGPfOvfBHAjYOGyTBfxcM9RvkaT51yFy9OghvyGYyCerH6KHE3lsZ9Mn28DyJxxwOj9gGj5ciegRqU5TAOcMzrdSoxNpJopDIjNZJZ2If/s1600/podil" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" ru="true" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj15OlEvMeYFyh08y72x5g3jzJU_71ogx6rar-UGPfOvfBHAjYOGyTBfxcM9RvkaT51yFy9OghvyGYyCerH6KHE3lsZ9Mn28DyJxxwOj9gGj5ciegRqU5TAOcMzrdSoxNpJopDIjNZJZ2If/s320/podil" /></a></div>(Aπό την Άννα- Σίλια)<br />
<br />
Τον ξαναείδα στην Βενιζέλου , μέσα Φλεβάρη , την ώρα που έβγαινα από το καινούριο καπνοπωλείο όπου είχα μπει ψάχνοντας για παλιά “ΚΙΡΕΤΣΙΛΕΡ” . Είχα να τον δω πάνω από 5 χρόνια … Ψηλός κι ευθυτενής πάντα (δεν θα τον έλεγες … “μάγκα” με την πρώτη … ήταν όμως μεγάλο μαγκάκι) ….. Και … όμορφάντρας … Εντάξει , είχε “γεμίσει” αρκετά , …. ήταν και εκείνα τα σπασμένα μπροστινά του δόντια από παλιά “ξεκαθαρίσματα” (ποτέ δεν παραδέχτηκε το … ξυλοφόρτωμα) , αλλά … ομορφάντρας …. Πενηντάρης … εκεί γύρω … αλλά ομορφάντρας .<br />
Τον γνώρισα με το που πάτησα το πόδι μου σ’ αυτή την πόλη αρχές του ’80 ….. 25άρης τότε , μικροπαντρεμένος , με δυό μικρά και μια ανθούσα επιχείρηση . Συνεργείο αυτοκινήτων … είχα πάει το αυτοκίνητο για σέρβις … Θετική η …χημεία μας , γίναμε φιλαράκια από τότε . Με εκτιμούσε και με εμπιστευόταν πολύ , και μένα μου άρεζε η καλή δουλειά που έκανε στο αυτοκίνητο … Τον … ψιλοχάζευα και λίγο … Κούκλος … και από τους λεφτάδες της εποχής … Τι τα θες όμως … Τα λεφτά και η ματαιοδοξία από την επίγνωση της ομορφιάς του , του γυρίσαν τα μυαλά . Γυναίκες , ξενύχτια , ουίσκυ με τους τόνους … Καυγάδες στο σπίτι , κόντρες με πανάκριβα αυτοκίνητα , κανένας “μπάφος” που και που ….. Αργότερα ήρθαν και τα …”ζόρικα” . Όπλα , διακίνηση “σκληρών”, λαθρεμπόριο χρυσού , και λευκής σάρκας (τι λευκής δηλαδή ;… οι πρώτες γυναίκες που “έφερε” ήταν από τον Άγιο Δομίνικο … σκούρες …) . Η “Νύχτα” , τον πήρε από κάτω , διέλυσε σπίτι , οικογένεια και συνεργείο και μπήκε για τα καλά στα μεγάλα της κόλπα …<br />
Συνεχίσαμε να βλεπόμαστε , που και που , αλλά όλο και πιο αραιά … εκείνος το απέφευγε …”Σε ντρέπομαι ρε γαμώτη μου … είσαι μια Κυρία … Και την ¨βλάχα¨ (την γυναίκα του) και την μάνα μου τις ντρέπομαι , αλλά με σένα , είναι άλλο … παραείσαι κυρία για μένα …” , μου είπε κάποτε , όταν τον περιποιήθηκα στο Νοσοκομείο με σπασμένα δόντια και μια δυό μαχαιριές στα πλευρά … Κάποιες φορές τον έβλεπα , όταν του πήγαινα χαμπέρια από την μάνα του , που τύχαινε και γειτόνισσα και φίλη … και μια φορά που τον … “έσωσα” από το Αυτόφορο … κάνοντας του εικονική εισαγωγή στο Νοσοκομείο τάχα μου , που είχε στηθάγχη … Από τότε και μετά … ψιλοχαθήκαμε , μέχρι που τον συνάντησα στην Βενιζέλου …. Κρύο , … της αρκούδας που λένε … Φορούσε ένα ανοιχτόχρωμο τζην και ένα κατακόκκινο πουλόβερ … Έτρεμε … Μαζί του μια πολύ νεαρή , ψηλή , πανέμορφη κοπέλα …. πάλλευκο δέρμα , μαύρα μαλλιά , μάτια στο μπλε του ουρανού , που όμως για την ώρα , είχε ψιλοσκοτεινιάσει … θα χιόνιζε μάλλον …<br />
- Νικήτα ;….<br />
- Σίλια ;….<br />
Αγκαλιαστήκαμε (που δεν το συνηθίζαμε … αλλά αγκαλιαστήκαμε) και με φίλησε σταυρωτά …. Ακολούθησαν τα γνωστά : “Τί γίνεται βρε ψυχή ;” … “Εεεε, καλά … ξέρεις τώρα” … “Γιατί χαθήκαμε έτσι ;” … “Τι να πεις …”….<br />
…. Ώσπου :<br />
- Για πες ρε Νικήτα … πως περνάς ; … με τί ασχολείσαι τώρα ;<br />
- Άνοιξα “μαγαζί” , στο 11ο χιλιόμετρο έξω από την πόλη … στην παλιά εθνική …ξέρεις … Κωλόμπαρο … Να μην … έρθεις . Δεν είναι για σένα αυτά .<br />
- Τα βγάζεις ;<br />
- Τα … ποιά ;<br />
- Τα έξοδα μωρέ … (Τον κοίταζα επίμονα στο φθαρμένο κόκκινο πουλόβερ) .<br />
- Εεε … μπα … Ξέρεις , μεγάλος ο ανταγωνισμός … Αλλά εντάξει είμαι … Συμπληρώνω με … επιχειρήσεις …. (μου χαμογέλασε πλατιά , με το πιο όμορφο χαμόγελό του) .<br />
- Δηλαδή ;<br />
- Εισαγωγαί – Εξαγωγαί … “ποδηλάτων” …. από τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης …. Χα , χα , χα …<br />
- Ποδηλάτων ; ….<br />
- Ε , … ναι … Από αυτά που “καβαλάνε” οι … “κάπως” …. Οι κάπως μεγάλοι … Οι κάπως λεφτάδες … Έλα μωρέ Σίλια … Που ζεις ;…<br />
Προσπάθησα να … μην χαμηλώσω το βλέμμα δείχνοντας την αμηχανία μου . Το “κάρφωσα” πάνω από τον ώμο του , στην πανέμορφη συνοδό του , που στεκόταν αμίλητη ένα βήμα πίσω του … Το … “έπιασε” αμέσως .<br />
- Ουπςςς … sorry βρε … Να σου συστήσω την Λαρίσσα … Η Λαρίσσα , είναι …. “ποδήλατο” , που έφερα από εκεί πάνω … Spesial Ουκρανικό ποδήλατο … φρέσκα λούστρα , φρέσκες τσιμούχες , … γερό , ανθεκτικό και … πανάλαφρο Ουκρανικό αλουμίνιο 22 καρατίων … Χα , χα … Αλλά , ξέρεις … η Λαρίσσα είναι το δικό μου ποδήλατο … Δεν είναι προς … ενοικίαση …. μόνο για ιδία χρήση … Είναι πολύ καλό κορίτσι , μου στάθηκε πολύ …. Ε , … αν δεν πάνε καλά τα …. οικονομικά , μπορεί και να πάει προς ενοικίαση έτσι για λίγο , για κανέναν δικό μου … “κάπως” …. Ζούμε μαζί εδώ κι ενάμισυ χρόνο …. Νοικιάσαμε εδώ πάνω , απέναντι από το καπνοπωλείο , κι ένα δυάρι στον τρίτο … Δεν σου λέω να ανέβεις γιατί δεν συμμαζέψαμε ακόμα … Άλλη φορά … Λαρίσσα , δώσε το χέρι σου … Η κυρία Σίλια , είναι γιατρός , φίλη από τα παλιά … γειτόνισσα και με την μακαρίτισσα την μάνα μου …<br />
Κράτησα για περισσότερη από το κανονικό , ώρα , το περιποιημένο λευκό της χέρι στο χέρι μου . Το έσφιξα και λίγο παραπάνω …<br />
- Είσαι πολύ όμορφη κοπέλα , Λαρίσσα ( της είπα , χωρίς να κατεβάσω τα μάτια μου από πάνω της).<br />
- здравствуйте ! …. cпасйбо …. (μουρμούρισε , με βαριά ουκρανική προφορά και διασταύρωσε την … σκληρή , ζαφειρένια ματιά της , με την επίμονη δική μου ματιά .<br />
Άποχαιρετιστήκαμε , αμήχανα …. Μπήκαν στην παλιά πολυκατοικία , απέναντι …. Έμεινα καρφωμένη εκεί και καμώθηκα πως χαζεύω την βιτρίνα του καπνοπωλείου . Το κρύο είχε γίνει αφόρητο . ΄Αρχισε και να χιονίζει …. Δεν κούνησα … ρούπι . Έμεινα εκεί , χτυπώντας τα πόδια στις πλάκες του πεζοδρομίου , για να μη παγώσω και με τη ματιά , καρφωμένη απέναντι στο μπαλκόνι του τρίτου … Το χιόνι , άρχισε να πυκνώνει … Θα το έστρωνε σε λίγο … Πήρε και να σκοτεινιάζει ….<br />
Και τότε , την είδα . Βγήκε στο μπαλκόνι και χάζευε το χιόνι , που έπεφτε πια πυκνό . ‘Ενα … “ποδήλατο” στο μπαλκόνι … Ένα πανέμορφο ουκρανικό ποδήλατο , με τα ελαφριά , 22 αλουμινένια καράτια του , χάζευε το χιόνι …. Με είδε …. Μου έγνεψε αόριστα …. και ένα … βαθύ μπλε χαμόγελο , ξεκινώντας από το μπαλκόνι του τρίτου απέναντι , διέγραψε μια μαλακή τροχιά ανάμεσα στις νιφάδες και … ακούμπησε στα μάγουλα μου …. Δεν το είδα από τόσο μακρυά , ήταν αδύνατον …. Πιο πολύ το έννοιωσα … Ήταν ζεστό …. Ο Νικήτας , φάνηκε στο γείσο της γυμνής μπαλκονόπορτας και της έγνεψε να μπει μέσα ….<br />
Δεν σάλεψε …<br />
Έφυγα πρώτη ….librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-26459945600567461372010-04-12T10:11:00.000-07:002010-07-28T05:22:20.710-07:00ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΝΤΕΣΣΙΝΑ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglCj7JR_uJHuTdaojfW_FzL5Uqx088lGGoTaLaIcW8g66TvIjuLgJTWLLa9iEnvxzSfKb9nAKQa-BcFZjELC7C7lYPOJcK9nu-cwY4TSMOXXTXo8M7M9W4SyU4xhsOpPH7jFj0Xk_Mzn93/s1600/Contessina.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; cssfloat: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglCj7JR_uJHuTdaojfW_FzL5Uqx088lGGoTaLaIcW8g66TvIjuLgJTWLLa9iEnvxzSfKb9nAKQa-BcFZjELC7C7lYPOJcK9nu-cwY4TSMOXXTXo8M7M9W4SyU4xhsOpPH7jFj0Xk_Mzn93/s200/Contessina.jpg" width="140" wt="true" /></a></div>Θα καταδυθώ να ανασύρω την πιο καυτή σου ανάσα <br />
Θησαυρός καλυμμένος με βράχο<br />
Σε σπάω, σε ανασταίνω, σε φέρνω στο φως <br />
Στην αρμύρα που καίει τη θάλασσά μου<br />
Που θρυμματίζει το αχ μου στο στήθος σου, στη μυρωδιά σου<br />
Που σβήνει το πώς, που αναδύει φιλί <br />
Φιλιά… φεγγάρια ασημιά <br />
Και παύει ο χρόνος – διαμελίζεται…<br />
Μη σταματάς. Ανάσαινε μέσα μου <br />
Βυθίσου στον υγρό πόθο<br />
κι αφέσου στης αγκαλιάς μου την παλάμη <br />
Κρύψου στη σπηλιά με τους σταλαχτίτες <br />
Στάζω υγρασία και φως <br />
Είμαι η ζωή που γεύεσαι<br />
Μια ιδέα, ένα κατακόκκινο όνειρο<br />
Στιγμή αποκάλυψης στον κοραλλιογενή ύφαλο<br />
Λιγοθυμιά και άρωμα ηδονικό<br />
αναβλύζω από το μαύρο μαργαριτάρι σου <br />
Στη ρωγμή σου μέσα ανακάλυψα Σε...<br />
Διψάω… <br />
aanasto <br />
<br />
<i>Σχόλιο: Δεν είναι διήγημα αλλά αφού μου το έστειλε ο αναγνώστης aanasto το "δημοσιεύω"<br />
ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ</i>librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3263489176570586362.post-50683346639828334622010-04-12T10:06:00.000-07:002010-07-28T05:22:39.389-07:00Υπάρχει και το διήγημα...Οσο απαιτητική είναι η μικρή φόρμα τόσο απαιτητικό, άρα και μικρό, είναι το κοινό της. Κι όμως, ποτέ άλλοτε δεν εκδίδονταν τόσα σύντομα πεζά όσα στις μέρες μας<br />
Οι περισσότερες ιστορίες είναι μικροσκοπικές, αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Οπως αυτή που εκτυλίσσεται μια Κυριακή, όσο ένας άντρας «μουγκός από θυμό» σκοτώνει τις ώρες του μέχρι να επιστρέψει γαληνεμένος πια στο συζυγικό κρεβάτι, μπλέκοντας τα πόδια του σ' εκείνα της συντρόφου του - «δυο λυπημένα φίδια που βυθίζονται σε νάρκη». Ή σαν κι εκείνη όπου ο αφηγητής ανακαλεί τα φοιτητικά του χρόνια, μαζί με τη μορφή του επιληπτικού κοριτσιού που έμελλε να κουβαλάει για πάντα στην καρδιά του... <br />
<br />
«Τα διηγήματα δεν τα αγοράζει ο κόσμος. Παρ' όλο που η μικρή φόρμα εξακολουθεί να καλλιεργείται στη χώρα μας, οι αναγνώστες της σπανίζουν. Οπως δεν αγοράζουν ποίηση, δεν αγοράζουν και διηγήματα. Προτιμούν να χωθούν σε εκτενέστερες αφηγήσεις, ζώντας για μεγαλύτερο διάστημα μέσα από τις ζωές κάποιων άλλων. <br />
Υπάρχουν βέβαια διηγηματογράφοι που έχουν κερδίσει ένα πλατύτερο κοινό, όπως ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης (βλ. «Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος», εκδ. Ελληνικά Γράμματα), ενώ δυο ακόμα μάστορες τους είδους, ο Σωτήρης Δημητρίου και ο Ηλίας Παπαδητρακόπουλος, απέσπασαν πρόσφατα άλλη μια φορά τα εγκώμια της κριτικής, ο πρώτος με τα «Ζύγια του προσώπου» (εκδ. Πατάκης) και ο δεύτερος με τον «Θησαυρό των αηδονιών», (εκδ. Γαβριηλίδης). «Το σίγουρο είναι πως, όσο απαιτητικό είναι το διήγημα, άλλο τόσο απαιτητικό, άρα και πιό μικρό, είναι και το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Κατά κανόνα το ζητούν οι αναγνώστες της καλής λογοτεχνίας. Τέτοια ήταν η περίπτωση του Νίκου Αδάμ Βουδούρη με το «Ο βυθός είναι δίπλα», ενώ με διηγήματα πρωτοεμφανίστηκε πέρσι και η πολλά υποσχόμενη Κάλλια Παπαδάκη (βλ. «Ο ήχος του ακάλυπτου», εκδ. Πόλις). «Δεν είναι τόσο οι εκδότες που φοβούνται το διήγημα, όσο οι βιβλιοπώλες» διευκρινίζει ο Δημήτρης Ποσάντζης από τον «Καστανιώτη», αναγνωρίζοντας ωστόσο ότι οι πιθανότητες να σημειώσει εμπορική επιτυχία ένας πρωτοεμφανιζόμενος διηγηματογράφος είναι μηδαμινές, όσο δυνατό κι αν είναι το γραπτό του. Ούτε στα δικά του χέρια, όμως, φτάνουν πολλά χειρόγραφα με διηγήματα: «Η αναλογία με τα μυθιστορήματα είναι ένα προς δέκα», λέει. <br />
<br />
Με το που άρχισε να διαγράφεται στον ορίζοντα η απειλή της οικονομικής κρίσης, οι εκδότες έδωσαν ακόμη περισσότερο βάρος στην ελληνική πεζογραφία, εξοικονομώντας έτσι από τις αμοιβές των μεταφραστών και τις προκαταβολές ξένων δικαιωμάτων. Αυτή η στροφή φαίνεται πως επηρέασε θετικά τις νουβέλες, τα διηγήματα και γενικότερα τα σύντομα πεζά, ανεβάζοντας το 2008 τον συνολικό τους αριθμό στους 226 τίτλους. Ηταν ο υψηλότερος αριθμός που σημειώθηκε από το 2003. <br />
<br />
Κρίνοντας από τα στοιχεία της biblionet.gr, αντίστοιχα γόνιμο υπήρξε και το 2009, χρονιά που είδαν μεταξύ άλλων το φως οι «Ιστορίες ενηλικίωσης» του Κώστα Ακρίβου (εκδ. «Μεταίχμιο»), η «Ελεημοσύνη των γυναικών» του Ανδρέα Μήτσου (εκδ. Καστανιώτη), το «Μίξερ» του Γιώργου Μανιώτη (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), οι «Αστυνομικές ιστορίες» του Ανδρέα Αποστολίδη (εκδ. «Αγρα») ή το «Αυτή η σκάλα δεν κατεβαίνει» της Μάρως Βαμβουνάκη (εκδ. Ψυχογιός). Ενώ παράλληλα είδαμε και σημαντικές επανεκδόσεις, όπως τα «Ρέστα» του Κώστα Ταχτσή (εκδ. Γαβριηλίδης) και τις νουβέλες της Μάρως Δούκα «Η πηγάδα. Κάτι Ανθρωποι. Αθοπετού» (εκδ. Πατάκη). <br />
Το «Γυναικών» (εκδ. «Μελάνι»), το νέο βιβλίο αυτού του Δημήτρη Γκανά, του συνειδητού θιασώτη της αφηγηματικής ποίησης, είναι μια συλλογή μικρών ιστοριών, μέσα από την οποία αναδύεται ένα σύμπαν στοιχειωμένο από τη γυναικεία παρουσία. <br />
ο Γκανάς μπαίνει στη θέση του παρατηρητή, πρόθυμος να υμνήσει τα πάντα: τη μαγεία της ομορφιάς αλλά και τη γοητεία της φθοράς, το παιχνίδι του έρωτα αλλά και το βάσανο της ανεκπλήρωτης αγάπης, χειρονομίες που φανερώνουν μιά στάση ζωής, στιγμές ευτυχίας αλλά και χαρμολύπης. Κοπέλες σαν τα κρύα νερά, προσηλωμένες στον υπολογιστή τους, δίνουν τη θέση τους σε γερασμένες υπάρξεις που λαχταράνε ένα χάδι, ενώ στιγμιότυπα από τη σύγχρονη αστική καθημερινότητα διασταυρώνονται με εικόνες και ήθη περασμένων εποχών, ανασυρμένα από «τη θάλασσα της μνήμης». <br />
Οίκος με αυστηρές επιλογές στον τομέα της ελληνικής πεζογραφίας, ο «Πόλις» παρουσιάζει φέτος έναν πολύ καλό διηγηματογράφο, τον 40χρονο Χρήστο Οικονόμου, που μια επταετία μετά την παρθενική του συλλογή «Η γυναίκα στα κάγκελα» (εκδ. Ελληνικά Γράμματα), επιστρέφει με δεκάξι καινούριες ιστορίες που διαδραματίζονται όλες σε φτωχογειτονιές του Πειραιά, υπό τον γενικό τίτλο «Κάτι θα γίνει, θα δεις». <br />
Η «μοχθηρή φτώχεια, η πρόστυχη», η παρατεταμένη ανεργία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους, οι καθημερινοί εμφύλιοι ανάμεσα σ' όσους έχουν σπρωχτεί στο περιθώριο, τα ματαιωμένα όνειρα και το ροκάνισμα της αξιοπρέπειας είναι μοτίβα που διαπερνούν απ' άκρη σ' άκρη τα διηγήματα του Οικονόμου. Ναυτεργάτες και σιδεράδες, καφενόβιοι και γκαρσόνια, νταήδες και μεροκαματιάρηδες, σακατεμένοι από εργατικά ατυχήματα, «πράσινοι», «κόκκινοι», δεξιοί ή αδέσποτοι κομματικά, ντόπιοι και αλλοδαποί, οι ήρωές του προσπαθούν να κρατηθούν όρθιοι, δίνοντάς μας μια πικρή γεύση από το πώς βιώνεται εδώ και χρόνια η κρίση στο Κερατσίνι, τη Νίκαια, τα Καμίνια ή τη Δραπετσώνα, εκεί όπου ο φόβος δίνει μάχες με την ελπίδα καθημερινά. <br />
Στον Πειραιά στρέφεται και ο Αλέξης Σταμάτης, οι «Θρυλικές ιστορίες» του οποίου αναμένονται συγκεντρωμένες από τον «Καστανιώτη» γύρω στα μέσα Μαΐου. Ολυμπιακός ως προς το... φρόνημα, αντλεί το υλικό των διηγημάτων του από γεγονότα και καταστάσεις που συνδέονται με την δημοφιλή ομάδα της πόλης, αρχής γενομένης από την περίοδο της Κατοχής, φροντίζοντας απ' τη μεριά του να μιλήσει και «για ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο τόσο εντός όσο και εκτός ποδοσφαίρου, από τον έρωτα και το θάνατο, ώς την εξουσία και τη μνήμη». <br />
Σε λίγες βδομάδες, όμως, θα κυκλοφορήσει από τον «Κέδρο» και η συλλογή «Ελληνικά Ονόματα» με πρόλογο του Μένη Κουμανταρέα, στην οποία συστεγάζονται διηγήματα μιας πλειάδας συγγραφέων της νεότερης γενιάς. Ανάμεσά τους, η Δήμητρα Κολλιάκου, η Βάσια Τζανακάρη, η Σταυρούλα Σκαλίδη ή η Μαρία Φακίνου, όπως και οι Δημήτρης Μαμαλούκας, Λευτέρης Μαυρόπουλος, Παύλος Μεθενίτης και Σπύρος Γιανναράς. Το στοίχημα με το οποίο κλήθηκαν όλοι τους ν' αναμετρηθούν, ήταν να στήσουν ιστορίες εμπνευσμένες από διάσημους Ελληνες, ζωντανούς και μη, απ' όποιον χώρο κι αν προέρχονται. Εξ ου και η ποικιλία των πρωταγωνιστών: από τον Καζαντζάκη και τον Βιζυηνό ώς τον Σκαλκώτα και τον Μπουζιάνη, κι από τη Μελίνα Μερκούρη, τη Βέρα Ζαβιτσιάνου και την Αλίκη Βουγιουκλάκη ώς τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και ... τον Δράκο του Σέιχ Σου! <br />
Πληροφορίες από άρθρο της ΣΤ.ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ (enet.gr)librofanhttp://www.blogger.com/profile/15968539525168759649noreply@blogger.com0